Σιχαίνομαι τη δεξιά και τις δεξιές συμπεριφορές δηλαδή τον γκαιμπελισμό,τον παρτακισμό,τον δοσιλογισμό,τον ΦΑΣΙΣΜΟ,τον ΡΑΤΣΙΣΜΟ,τη φτήνια,τη χυδαιότητα.
Η δεξια συμπεριφορα δε συναντάται δυστυχώς μόνο σε δεξιούς...
Το οτι ήταν φιλότιμη και "σκυλί" στη δουλειά της, ακούραστη και δυναμική, "δύναμη της φύσης" και λαμπερή, όλα αυτά εσείς τα ερμηνεύετε οτι ήταν καλή ηθοποιός; Μα ό,τι θέλετε καταλαβαίνετε; Οι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν φίλοι της, ή τουλάχιστον έπαψαν να είναι από την πρώτη αρνητική κριτική. Διότι οι καλλιτέχνες, όταν τους γράφεις καλά σε αγαπούν, το θεωρούν και δεδομένο, γιατί ο καθένας πιστεύει πως είναι θεός. Αλλά με την παραμικρή αντίρρηση γίνεσαι εχθρός σου, και στο κρατάνε μανιάτικο αιωνίως. Ούτε λιβάνιζε, ούτε πούλησε ποτέ την πέννα της και την ακεραιότητά της ή τις ιδέες της, οπότε έχει κάθε δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει με το κεφάλι ψηλά. Όπως εξ άλλου έκανε πάντα.
Για όσους και όσες υποστηρίζουν με περίσσεια κακεντρέχεια οτι "βγήκε τώρα να τα πει", δύο αποσπάσματα κριτικών για ταινίες του Αγγελόπουλου. Γραμμένες όχι "μετά θάνατον" αλλά όταν κυκλοφόρησαν οι ταινίες. Οπωσδήποτε, δεν πρόκειται γνώμη πρόσφατη ούτε ξαφνική «τρέλλα» λόγω ηλικίας. A. "Τοπίο στην ομίχλη" ( Απογευματινή 3/9/1988). «Ο Αγγελόπουλος δεν ξέρει να γράψει λόγο-διάλογο και οι συνεργάτες του δεν τον έσωσαν. Κάθε φορά που ακούγεται φωνή, το έργο φτηναίνει. Εκείνο το ''Την μητέρα μας κατά βάθος την αγαπάμε' θα το έγραφε ποτέ μικρό παιδί σε γράμμα; Ή εκείνο το ψευτοποιητικό 'Απάντησέ μας με τον ήχο του τρένου''; Ή το παρόμοια απαράδεκτο ''Ταξιδεύουμε σαν ένα φύλλο που το φυσά ο άνεμος''; Ή εκείνο το ''λεηλατημένοι από το χρόνο'' ή το ''εγώ είμαι σαλιγκάρι που γλιστράει... B. "Μετέωρο βήμα του πελαργού" (20 /5/ 1991) «Το φιλμ είναι αργό, αργότατο, και μόλις βρει μια ωραία ιδέα (…) την ιδέα αυτή δεν εννοεί να την αφήσει. Δείχνει την ωραία εικόνα ξανά και ξανά και ξανά. Όλο το φιλμ άλλωστε προχωρεί σε ρελαντί και εξήγηση φυσικά των διαπραττομένων ουδεμία καταδέχεται να μας δώσει γιατί είναι φανερό οτι ο Αγγελόπουλος πιστεύει πως μια ξεκάθαρη ιστορία αποτελεί λαϊκότατο είδος κινηματογράφου.». Υπάρχουν και πολλά άλλα, όμως χρειάζονται ώρες ανασκαφή στα κατάστιχα με άρθρα 60 ετών σταδιοδρομίας. Υπάρχουν τα πάντα, και άρθρα για τη Μελίνα κλπ... Δεν ξέρω όμως αν αξίζει τον κόπο να χάσω αυτό το χρόνο ψάχνοντας κιτρινισμένες εφημερίδες με μικρά μικρά γραμματάκια και πληκτρολογώντας τα μετά. Κι όλο αυτό για ανθρώπους που δεν κάνουν καν τον κόπο να αναλογιστούν πως δεν υπάρχει μόνον το τι είπε κάποιος σήμερα και πέρυσι, και μόνον στην τηλεόραση και το διαδίκτυο. Η συγκεκριμένη σταδιοδρόμησε κυρίως στον έντυπο λόγο και πριν πολλά χρόνια. Κάν'τε λίγο μεγαλύτερη έρευνα πριν πείτε ό,τι νά' ναι, ή βγάλετε με το ζόρι συμπεράσματα από μια φράση ρεπορτάζ όπως η παραπάνω που ούτε κριτική είναι και που δεν κάνει κανένα απολύτως σχόλιο για υποκριτικές δυνατότητες. Και ένα φαιδρό για τον Αγγελόπουλο που οι νεότεροι δεν θα θυμάστε. Είχε πει δημοσίως πως του έγραψε κακή κριτική γιατί τον ποθούσε αλλά εκείνος δεν της κάθισε. Που σιγά τον παίδαρο δηλαδή... Και νά που μιλάει και ο Τιμογιαννάκης, ο πρώην θαυμαστής της και υποστηριζόμενος επί έτη (που τότε συμφωνούσε μαζί της, τουλάχιστον όσον αφορά τον Αγγελόπουλο)εκείνος που μόλις έγινε όνομα, προσπάθησε να εκτοπίσει και εκείνη και εμένα από την σελίδα κριτικής της Απογευματινής (χαλίφης στη θέση του χαλίφη). Είναι πολλά, πάρα πολλά που δεν ξέρετε! Για τον "γάμο" με τον Ποταμίτη, είχε γράψει μια κουτσομπολίστικη φυλλάδα. Ευθύνεται ο καθένας γι'αυτά που γράφουν; Μια άλλη φυλλάδα μας είχε φωτογραφία σε μια εκδήλωση, καθισμένες στο τραπέζι να μου κρατάει η μαμά το χέρι και η λεζάντα της άσχετης "δημοσιογράφου" που δεν ήξερε ποιά είμαι, υπονοούσε πως είχαμε λεσβιακή σχέση! "Η κυρία Σώκου σε τρυφερή στάση με μια αγνώστων στοιχείων κυρία Μαραντέϊ". Καλό; Αν πιστεύετε όλα όσα διαβάζετε, άκριτα, δεν θα πάτε μακριά... Όσο για τον αν τα έχει χαμένα ή όχι, νομίζω πως οι συνεντεύξεις της μιλούν μόνες τους.
Έμένα πάντως όλη αυτή η επιμονή της, στο να βγαίνει συνεχώς στη τηλεόραση και να κάνει όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς προς το πρόσωπο της Μελίνας μου φέρνει μια λύπη. Θα περίμενε κανείς στα 90 του χρόνια να είναι λιγότερο απόλυτος με τους ανθρώπους ή τουλάχιστον να σέβεται το γεγονός οτι απο εκεί που βρίσκεται η Μελίνα δε μπορεί να της απαντήσει ή να υπερασπιστεί τον εαυτό της... Πάντως η παλαιότερη κριτική της είναι σε τελείως διαφορετικό ύφος απο τις πρόσφατες δηλώσεις της τύπου "ήταν ελεεινή ηθοποιός" , "έπαιζε σα τραβεστί" και το ακόμα χειρότερο να βγαίνει σε εκπομπές και να αναφέρεται σε ιδιωτικές της συζητήσεις της με τη Μελίνα, περιγράφοντας με λεπτομέρεια αυστηρώς προσωπικά δεδομένα της Μελίνας, όπως έκανε πολύ πρόσφατα σε γνωστή τηλεοπτική εκπομπή... Ακόμα και για ένα άτομο εξωστρεφές όπως η Μελίνα, που συνήθως παραδεχόνταν την αλήθεια της και δημόσια, θεωρώ τελείως άστοχο και κάκιστης αισθητικής να βγαίνει κάποιος και να δημοσιοποιεί ιδιωτικές συζητήσεις που έκανε μαζί της... Προσπαθώ να καταλάβω πως αυτό συνδέεται με την ιδιότητα της ως κριτικου... Δε ξέρω αλλά εγώ γενικά τρέφω ένα σεβασμό και μια αγάπη θα έλεγα στους ανθρώπους της λεγόμενης τρίτης ηλικίας, αλλά αυτό με ξεπερνά κατά πολύ...
Το οτι ήταν φιλότιμη και "σκυλί" στη δουλειά της, ακούραστη και δυναμική, "δύναμη της φύσης" και λαμπερή, όλα αυτά εσείς τα ερμηνεύετε οτι ήταν καλή ηθοποιός; Μα ό,τι θέλετε καταλαβαίνετε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άνθρωποι αυτοί δεν ήταν φίλοι της, ή τουλάχιστον έπαψαν να είναι από την πρώτη αρνητική κριτική. Διότι οι καλλιτέχνες, όταν τους γράφεις καλά σε αγαπούν, το θεωρούν και δεδομένο, γιατί ο καθένας πιστεύει πως είναι θεός. Αλλά με την παραμικρή αντίρρηση γίνεσαι εχθρός σου, και στο κρατάνε μανιάτικο αιωνίως. Ούτε λιβάνιζε, ούτε πούλησε ποτέ την πέννα της και την ακεραιότητά της ή τις ιδέες της, οπότε έχει κάθε δικαίωμα να λέει ό,τι θέλει με το κεφάλι ψηλά. Όπως εξ άλλου έκανε πάντα.
Για όσους και όσες υποστηρίζουν με περίσσεια κακεντρέχεια οτι "βγήκε τώρα να τα πει", δύο αποσπάσματα κριτικών για ταινίες του Αγγελόπουλου. Γραμμένες όχι "μετά θάνατον" αλλά όταν κυκλοφόρησαν οι ταινίες. Οπωσδήποτε, δεν πρόκειται γνώμη πρόσφατη ούτε ξαφνική «τρέλλα» λόγω ηλικίας.
A. "Τοπίο στην ομίχλη" ( Απογευματινή 3/9/1988).
«Ο Αγγελόπουλος δεν ξέρει να γράψει λόγο-διάλογο και οι συνεργάτες του δεν τον έσωσαν. Κάθε φορά που ακούγεται φωνή, το έργο φτηναίνει. Εκείνο το ''Την μητέρα μας κατά βάθος την αγαπάμε' θα το έγραφε ποτέ μικρό παιδί σε γράμμα; Ή εκείνο το ψευτοποιητικό 'Απάντησέ μας με τον ήχο του τρένου''; Ή το παρόμοια απαράδεκτο ''Ταξιδεύουμε σαν ένα φύλλο που το φυσά ο άνεμος''; Ή εκείνο το ''λεηλατημένοι από το χρόνο'' ή το ''εγώ είμαι σαλιγκάρι που γλιστράει...
B. "Μετέωρο βήμα του πελαργού" (20 /5/ 1991)
«Το φιλμ είναι αργό, αργότατο, και μόλις βρει μια ωραία ιδέα (…) την ιδέα αυτή δεν εννοεί να την αφήσει. Δείχνει την ωραία εικόνα ξανά και ξανά και ξανά. Όλο το φιλμ άλλωστε προχωρεί σε ρελαντί και εξήγηση φυσικά των διαπραττομένων ουδεμία καταδέχεται να μας δώσει γιατί είναι φανερό οτι ο Αγγελόπουλος πιστεύει πως μια ξεκάθαρη ιστορία αποτελεί λαϊκότατο είδος κινηματογράφου.».
Υπάρχουν και πολλά άλλα, όμως χρειάζονται ώρες ανασκαφή στα κατάστιχα με άρθρα 60 ετών σταδιοδρομίας. Υπάρχουν τα πάντα, και άρθρα για τη Μελίνα κλπ...
Δεν ξέρω όμως αν αξίζει τον κόπο να χάσω αυτό το χρόνο ψάχνοντας κιτρινισμένες εφημερίδες με μικρά μικρά γραμματάκια και πληκτρολογώντας τα μετά. Κι όλο αυτό για ανθρώπους που δεν κάνουν καν τον κόπο να αναλογιστούν πως δεν υπάρχει μόνον το τι είπε κάποιος σήμερα και πέρυσι, και μόνον στην τηλεόραση και το διαδίκτυο. Η συγκεκριμένη σταδιοδρόμησε κυρίως στον έντυπο λόγο και πριν πολλά χρόνια. Κάν'τε λίγο μεγαλύτερη έρευνα πριν πείτε ό,τι νά' ναι, ή βγάλετε με το ζόρι συμπεράσματα από μια φράση ρεπορτάζ όπως η παραπάνω που ούτε κριτική είναι και που δεν κάνει κανένα απολύτως σχόλιο για υποκριτικές δυνατότητες.
Και ένα φαιδρό για τον Αγγελόπουλο που οι νεότεροι δεν θα θυμάστε. Είχε πει δημοσίως πως του έγραψε κακή κριτική γιατί τον ποθούσε αλλά εκείνος δεν της κάθισε. Που σιγά τον παίδαρο δηλαδή...
Και νά που μιλάει και ο Τιμογιαννάκης, ο πρώην θαυμαστής της και υποστηριζόμενος επί έτη (που τότε συμφωνούσε μαζί της, τουλάχιστον όσον αφορά τον Αγγελόπουλο)εκείνος που μόλις έγινε όνομα, προσπάθησε να εκτοπίσει και εκείνη και εμένα από την σελίδα κριτικής της Απογευματινής (χαλίφης στη θέση του χαλίφη). Είναι πολλά, πάρα πολλά που δεν ξέρετε!
Για τον "γάμο" με τον Ποταμίτη, είχε γράψει μια κουτσομπολίστικη φυλλάδα. Ευθύνεται ο καθένας γι'αυτά που γράφουν; Μια άλλη φυλλάδα μας είχε φωτογραφία σε μια εκδήλωση, καθισμένες στο τραπέζι να μου κρατάει η μαμά το χέρι και η λεζάντα της άσχετης "δημοσιογράφου" που δεν ήξερε ποιά είμαι, υπονοούσε πως είχαμε λεσβιακή σχέση! "Η κυρία Σώκου σε τρυφερή στάση με μια αγνώστων στοιχείων κυρία Μαραντέϊ". Καλό;
Αν πιστεύετε όλα όσα διαβάζετε, άκριτα, δεν θα πάτε μακριά...
Όσο για τον αν τα έχει χαμένα ή όχι, νομίζω πως οι συνεντεύξεις της μιλούν μόνες τους.
Ιρένε Μαραντέϊ
Ροζίτα και Ιρένε , σας αγαπάμε. Η ακριβή και ακριβής αυθεντικότητά σας είναι αυτό που λείπει στις μέρες μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈμένα πάντως όλη αυτή η επιμονή της, στο να βγαίνει συνεχώς στη τηλεόραση και να κάνει όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς προς το πρόσωπο της Μελίνας μου φέρνει μια λύπη. Θα περίμενε κανείς στα 90 του χρόνια να είναι λιγότερο απόλυτος με τους ανθρώπους ή τουλάχιστον να σέβεται το γεγονός οτι απο εκεί που βρίσκεται η Μελίνα δε μπορεί να της απαντήσει ή να υπερασπιστεί τον εαυτό της... Πάντως η παλαιότερη κριτική της είναι σε τελείως διαφορετικό ύφος απο τις πρόσφατες δηλώσεις της τύπου "ήταν ελεεινή ηθοποιός" , "έπαιζε σα τραβεστί" και το ακόμα χειρότερο να βγαίνει σε εκπομπές και να αναφέρεται σε ιδιωτικές της συζητήσεις της με τη Μελίνα, περιγράφοντας με λεπτομέρεια αυστηρώς προσωπικά δεδομένα της Μελίνας, όπως έκανε πολύ πρόσφατα σε γνωστή τηλεοπτική εκπομπή... Ακόμα και για ένα άτομο εξωστρεφές όπως η Μελίνα, που συνήθως παραδεχόνταν την αλήθεια της και δημόσια, θεωρώ τελείως άστοχο και κάκιστης αισθητικής να βγαίνει κάποιος και να δημοσιοποιεί ιδιωτικές συζητήσεις που έκανε μαζί της... Προσπαθώ να καταλάβω πως αυτό συνδέεται με την ιδιότητα της ως κριτικου... Δε ξέρω αλλά εγώ γενικά τρέφω ένα σεβασμό και μια αγάπη θα έλεγα στους ανθρώπους της λεγόμενης τρίτης ηλικίας, αλλά αυτό με ξεπερνά κατά πολύ...
ΑπάντησηΔιαγραφή