"Ανθρωπινό κρέας μυρίζει"

Tης Σοφίας Λαμπίκη

32% των Ελλήνων δεν θέλουν Ανθρώπινα Δικαιώματα αλλά τάξη και ΗΣΥΧΙΑ.

Εννούν τάφο, νεκροταφείο.

Να μην κινείται τίποτα , να μην αλλάζει τίποτα, να γίνουμε όλοι μούμιες σαν τους ίδιους.

Τρέμουν την αλλαγή γιατί τους αφήνει πίσω.

Τρέμουν το διαφορετικό γιατί είναι ζηλόφθονοι.

Θέλουν να είναι όλοι σκλαβάκια σαν κι αυτούς, 

αφού αυτοί δεν μπορούν να σηκώσουν τη ραχοκοκκαλιά τους.

Αν μια μέρα τους βγάλεις απ την άθλια ρουτίνα τους θα μείνουν σαν τη γυναίκα του Λώτ, στήλη άλατος που θα σπάσει στο πρώτο φύσημα.

Τους ξέρετε καλά,είναι οι γείτονες σας.

Είναι αυτοί με τα καλοπλυμένα μάρμαρα της σκάλας και της αυλής τους,

 μνήματα τα σπίτια τους, καθαρό άσπρο μάρμαρο της χλωρίνης.

Είναι αυτοί που αν κανένας γείτονας κάνει γλεντάκι τηλεφωνούν στην αστυνομία στις 11.30 ανωνυμα για διατάραξη νεκρικής ησυχίας.

Είναι αυτοί που αν καμιά παρέα νέων παιδιών, χαράματα γυρνά και τραγουδά στο δρόμο, πετά γλάστρες απ το μπαλκόνι στα "αληταριά"

Είναι αυτοί που φωλιάζουν τα σκυλιά γιατί γαβγίζουν.

Οι ίδιοι φωλιάζουν τις γάτες όταν έχουν οίστρο, 

δεν αντέχουν τις ερωτικές κραυγές των ζώων που είναι Ζωή.

Είναι αυτές κυρίως που έχουν μουνουχισμένους γιούς ,

 δεμένους στο βρακί τους μέχρι να γίνουν χούφταλα.

Είναι το σιχαμένο βαρίδι της κοινωνίας.

Οι αξιοπρεπείς νοικοκυραίοι.

Ναι, τί να τα κάνουν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα; 

Δεν είναι Άνθρωποι, είναι ζώντα πτώματα.

Κακιασμένοι νεκροζώντανοι.

Πεθαίνουν πολύ απλά.

Με ένα γέλιο και ένα βγάλσιμο της γλώσσας μας κοροιδευτικό.