Σάββατο 5 Ιανουαρίου 2013

O αργός θάνατος των ηθοποιών

Γιάννης Μπέζος: Οι απαράδεκτες δηλώσεις ενός «Απαράδεκτου»

Οι ηθοποιοί στα όρια της φτώχειας, 
της εξαθλίωσης και της απόγνωσης! 
Το παλιό ανέκδοτο που λέει «ηθοποιός σημαίνει φως, νερό, τηλέφωνα, όλα... απλήρωτα» φαίνεται στις μέρες μας να είναι τραγική πραγματικότητα, 
αφού ο κλάδος των ηθοποιών περνάει μεγάλη κρίση.




Τα τελευταία πέντε χρόνια η κρίση έχει χτυπήσει ανελέητα τους ηθοποιούς, αφού καθημερινά ολοένα και περισσότεροι δεν μπορούν να βρουν 

ούτε ένα… ρολάκι στο θέατρο και την τηλεόραση. 


Οι επίσημες στατιστικές μετρήσεις για την ανεργία στο κλάδο δείχνουν ένα πολύ μικρό ποσοστό (περίπου 7%), αλλά η αλήθεια είναι πως το πραγματικό νούμερο είναι διψήφιο και αγγίζει το 70%! 

Σύμφωνα με τα λεγόμενα του Γιώργου Πυρπασόπουλου στην «Espresso» λίγο καιρό μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως νέου προέδρου του ΣΕΗ: 

«Υπάρχει στρέβλωση ενός κωδικού, ο οποίος δεν ισχύει, 
με αποτέλεσμα να μη δικαιούνται οι Ελληνες ηθοποιοί 
από την Ευρωπαϊκή Ενωση για προγράμματα Πολιτισμού». 

Πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να απορροφηθούν τα ανάλογα κονδύλια για το επάγγελμα των Ελλήνων ηθοποιών κι έτσι δεν μπορούν να δημιουργηθούν νέες δουλειές για να απασχοληθούν οι άνεργοι.

Η κατάσταση παίρνει τραγικές διαστάσεις, αφού κατά καιρούς ηθοποιοί (όπως συνέβη πρόσφατα με τον Δημήτρη Βογιατζή) επιλέγουν απεγνωσμένα την αυτοχειρία ως λύση του προβλήματος της ανεργίας. 

Στην καλύτερη περίπτωση βλέπουμε ηθοποιούς που για να βγάλουν τα προς το ζην εργάζονται σε άλλες δουλειές, δηλαδή σερβιτόροι σε μπαρ ή καφετέριες, ταξιτζήδες και γενικώς οτιδήποτε θα τους αποφέρει κάποια χρήματα για να πληρώσουν τα δάνεια και τα «χαράτσια», 
που μοιάζουν με θηλιά στον λαιμό τους,
 όπως σε μεγάλη μερίδα της σημερινής κοινωνίας.

«Τώρα έχουν γίνει πολύ δύσκολα τα πράγματα αλλά και πιο άδικα. 
Δηλαδή δεν είναι δυνατόν να δουλεύεις και να μην πληρώνεσαι» 
εξηγεί στην «Espresso» η Νικολέτα Βλαβιανού, νέα αντιπρόεδρος του ΣΕΗ. 

Η αλήθεια είναι πως με το τέλος της χρυσής εποχής της ιδιωτικής τηλεόρασης (στη θέση των ελληνικών σειρών έχουν μπει σε σχεδόν όλα τα μεγάλα κανάλια τουρκικές σαπουνόπερες) η τηλεοπτική κατάσταση έχει γίνει ανεξέλεγκτη. 

Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις στα οποίες ηθοποιοί που έπαιξαν σε σειρές κυνηγάνε με το… τουφέκι τις αμοιβές τους, ενώ οι ελάχιστοι που πανηγυρίζουν σήμερα δουλειές έχουν κατεβάσει το κασέ τους στα Τάρταρα…

Χαρακτηριστική περίπτωση της πρώτης κατηγορίας είναι η Ελένη Ράντου, η οποία έπεσε θύμα… εις διπλούν. «Ντράπηκα που τα τελευταία χρόνια έβαζα δικηγόρους να κυνηγάνε τα χρήματά μου για την ταινία “Πεθαίνω για σένα”, 
τα οποία δεν πήρα ποτέ, γιατί έκλεισε η εταιρεία παραγωγής, αλλά και για τον δεύτερο κύκλο της σειράς “Εργαζόμενη γυναίκα”» έχει δηλώσει η δημοφιλής ηθοποιός. Σε δύσκολη οικονομική κατάσταση βρίσκεται σήμερα ο αγαπημένος κωμικός Τάσος Χαλκιάς, ο οποίος έκλεισε τη δραματική σχολή του, 
αλλά και πολλοί άλλοι ηθοποιοί, αρκετοί από τους οποίους δεν δημοσιοποιούν την κατάστασή τους για λόγους αξιοπρέπειας.

Η «Espresso» συνομίλησε με τη Δήμητρα Παπαδήμα και τον Οδυσσέα Σταμούλη, οι οποίοι εκφράζουν τις δικές τους ανησυχίες για το μέλλον τους. 
Η γνωστή ηθοποιός δηλώνει: 
«Προσωπικά ήμουν προνοητική και από τις δουλειές του παρελθόντος έχω βάλει στην άκρη κάποια χρήματα, τα οποία βέβαια κάποια στιγμή θα τελειώσουν! 
Η κόρη μου βρίσκεται στη Γ’ τάξη του λυκείου 
και καταλαβαίνετε πως τα έξοδα είναι αυξημένα. 
Σαφώς λείπουν οι δουλειές στην τηλεόραση και από το θέατρο οι 
ηθοποιοί παίρνουμε μόνο ένα χαρτζιλίκι. 
Με τα λεφτά που έχω στην τράπεζα ευελπιστώ να περάσουμε μέχρι τον Ιούνιο. 
Από κει και πέρα δεν ξέρω τι θα γίνει. 
Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη για όλους».

Ο Οδυσσέας Σταμούλης εξομολογήθηκε: 
«Μέχρι πέρυσι ήμουν στο ταμείο ανεργίας, τώρα όχι. Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, όχι μόνο για το δικό μου επάγγελμα αλλά για όλο τον κόσμο. 

Δυστυχώς δεν βλέπω φως στο τούνελ. Πλέον οι δουλειές είναι ελάχιστες. Το καλοκαίρι έκανα μια θεατρική δουλειά στη Ρόδο και από τότε τίποτα. 

Ευτυχώς έχω κάποιες οικονομίες στην άκρη. Υστερα από είκοσι εννέα χρόνια στο θέατρο είχα την προνοητικότητα να αποταμιεύσω, αλλά για το μετά δεν ξέρω. 
Από το 2007 έχω μπει δύο φορές στο ταμείο ανεργίας».



«Κατάσταση κόκκινου συναγερμού»
«Το 80% των ηθοποιών βρίσκεται σε κατάσταση κόκκινου συναγερμού» δηλώνει στην «Espresso» ο γενικός γραμματέας του Ταμείου Αλληλοβοήθειας Σωματείων Ελλήνων Ηθοποιών Σπύρος Μπιμπίλας και αποκαλύπτει πως είκοσι δύο οικογένειες ηθοποιών βρίσκονται στα όρια της ανέχειας. 

«Σε συνεργασία με τον Σύλλογο Προστασίας Αστέγων του δήμου Αθηναίων μοιράζουμε τρόφιμα, όπως ρύζι, μακαρόνια και όσπρια, σε είκοσι δύο οικογένειες Ελλήνων ηθοποιών. Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη και υπάρχουν αρκετές ακόμη τέτοιες περιπτώσεις. Δυστυχώς δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε όλους και επιλέγουμε τις πιο ακραίες περιπτώσεις».


«Καθημερινά ακούω συναδέλφους να λένε πως δεν αντέχουν άλλο. 

Δουλειές δεν υπάρχουν. 

Οι μισθοί στα θέατρα έχουν μειωθεί δραματικά, πολλοί από αυτούς χρωστάνε στεγαστικά δάνεια, έχουν φορολογηθεί για χρήματα που δεν πήραν ποτέ από τις εταιρείες παραγωγής και πληρώνουν “χαράτσια”. 

Οι Ελληνες ηθοποιοί είναι στα όρια της φτώχειας» τονίζει ο κύριος Μπιμπίλας, ο οποίος ανησυχεί για την εξέλιξη 

της κατάστασης και συμπληρώνει: «Αν δεν μας βοηθούσαν οι Γιατροί του Κόσμου, πολλοί από τους ηθοποιούς δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν ούτε φάρμακα. Ευτυχώς μας τα παρέχουν δωρεάν. Αυτή είναι δυστυχώς η αλήθεια».


Τα χρέη τον οδήγησαν στην αυτοκτονία
Το νήμα της ζωής του Δημήτρη Βογιατζή κόπηκε το περασμένο Σάββατο από τα ίδια του τα χέρια ως μια πράξη απελπισίας στο βουβό δράμα που ζούσε. Τον άτυχο 42χρονο ηθοποιό βρήκε κρεμασμένο η πολυαγαπημένη του μητέρα που υπέστη μεγάλο σοκ, όπως και όλα τα οικεία του πρόσωπα μόλις πληροφορήθηκαν το γεγονός της αυτοχειρίας. 

Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, τα τελευταία δύο χρόνια ο ηθοποιός ήταν «πνιγμένος» σε έναν κυκεώνα οικονομικών προβλημάτων, με την ανεργία να γίνεται ολοένα και πιο σφιχτή θηλιά στον λαιμό του. 

Ζούσε μοναχικά και με τέτοια αξιοπρέπεια, που δεν του επέτρεπε να βγάζει προς τα έξω ό,τι τον απασχολούσε. Οι κλειστές επαγγελματικές πόρτες που διαρκώς συναντούσε και τα καθημερινά έξοδα που έτρεχαν και γίνονται δυσβάσταχτα στην εποχή μας, εδικά για τους ανέργους, τον έφεραν σε μεγάλη απόγνωση.

Πριν από δύο χρόνια ο άτυχος ηθοποιός συνεργάστηκε με το «Μικρό Θέατρο Λάρισας» σε δύο έργα: «Η τρελή συγκατοίκηση» και «Closer». 
O υπεύθυνος του θεάτρου Δημήτρης Καράντζιος λέει στην «Espresso»: «

Για τελευταία φορά τον είδα στις αρχές Δεκεμβρίου στα ΚΤΕΛ, όπου είχε πάει να πάρει τη μητέρα του. Ο κουνιάδος του μου είπε ότι με πήρε τηλέφωνο στο θέατρο και δεν με βρήκε. Ηξερα ότι είχε οικονομικά προβλήματα και τώρα που το σκέφτομαι πιθανόν θα με ήθελε για δουλειά».

Ο Δημήτρης Βογιατζής έγινε γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό με τη συμμετοχή του στην τηλεοπτική σειρά του Mega «Αέρινες σιωπές». Ο ηθοποιός πήρε μέρος στον δεύτερο κύκλο της σειράς και υποδυόταν έναν χειριστή ελικοπτέρου. 

Αξίζει να τονίσουμε ότι στην ίδια σειρά έπαιζε μαζί του η Ελευθερία Βιδάκη, που κι εκείνη έφυγε από τη ζωή με την επιλογή της αυτοκτονίας. 

Μάλιστα η αείμνηστη ηθοποιός υποδυόταν μια γιατρίνα με την οποία ήταν ερωτευμένος ο χειριστής ελικοπτέρου και της έστελνε λουλούδια, 
δηλαδή ο Δημήτρης Βογιατζής. 

«Ο Δημήτρης ήταν αναμφισβήτητα ένας πολύ ευαίσθητος άνθρωπος κι ένας πολύ καλός συνάδελφος που διεκπεραίωνε με τον καλύτερο τρόπο τη δουλειά του» μας λέει ο Βύρων Κολάσης που υποδυόταν στις «Αέρινες σιωπές» τον μοίραρχο Σαββίδη. Επίσης είχε συμμετάσχει στις ταινίες «Απόντες» του Νίκου Γραμματικού και «No budget story» του Ρένου Χαραλαμπίδη, ενώ πρωταγωνίστησε και σε αρκετές θεατρικές παραστάσεις.

Μητέρα ηθοποιού Δημήτρη Βογιατζή: «Η ανεργία σκότωσε το παιδί μου»

http://www.tsantiri.gr/gossip/518469-mitera-ithopoioy-dimitri-vogiatzi-i-anergia-skotose-to-paidi-moy.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter

«Ήρθα να καθαρίσω λίγο το σπίτι, γιατί δεν μπορώ να μείνω εδώ.

Μου έμεινε η εικόνα. Μου έμεινε η εικόνα του παιδιού μου μέσα στο δωμάτιο. 

Μέναμε μαζί και τώρα έρχομαι, το καθαρίζω και φεύγω.

Δεν αντέχω να μένω ούτε λεπτό μόνη μου μέσα σε αυτό το σπίτι. 

Μένω στην αδελφή μου. 

Δεν μπορώ να ξεχάσω τι έγινε και του μίλαγα. 

Και μετά τον έπιασα και ήταν παγωμένος» λέει στην Real News η μητέρα του ηθοποιού Δημήτρη Βογιατζή ο οποίος αυτοκτόνησε. 

«Είχε μελαγχολία γιατί ήταν άνεργος. Είχε πέσει σε κατάθλιψη γιατί δεν είχε δουλειά. 

Δεν μπορούσε να ασχοληθεί με τίποτα ως νέος. 

Του έλεγα να πάει μια βόλτα, να ξεσκάσει λιγάκι, 

αλλά το γεγονός ότι δεν είχε δουλειά του προκαλούσε μελαγχολία. 

Γιατί; Γιατί; 

Αυτό το γιατί θα με φάει σαν μάνα, αλλά θα φάει και όλη την Ελλάδα τελικά» 

λέει με πικρία. 

«Τον σκότωσε η ανεργία. Δεν δούλευε δύο χρόνια. 

Δεν μπορούσε να βρει δουλειά πουθενά. Και ήρθε στον Βόλο για καλύτερα. Προσπαθήσαμε ακόμα και να βάλουμε μέσο έστω για να σκουπίζει τον Δήμο, 

να ασχοληθεί κάπου, έστω για έναν μήνα, να βγάζει τα τσιγάρα του, 

να κάνει κάτι για να ξανακερδίσει την ζωή του. 

Τίποτα…

 Εγώ του έπαιρνα τσιγάρα. 

Και ήταν περήφανος, δεν έλεγε ποτέ του τίποτα. 

Προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του. 

Ήταν άψογος από μικρό παιδί. 

Τελείωσε την δραματική σχολή δεύτερος ανάμεσα σε 500 παιδιά. 

Ο Κουν τον εκτιμούσε απεριόριστα. 

Τι να σας πω; Είχε την τέχνη μέσα του. 

Και όλα αυτά άλλαξαν. 

Ήρθε στο Βόλο και δεν πήρε κανένας τηλέφωνο να τον ειδοποιήσει για δουλειά.

 Δεν μπορούσα να τον κρατήσω δυνατό, δεν μπορούσα να τον συνεφέρω, 

δεν μπορούσα να του δώσω αυτό που ήθελε.» συμπληρώνει. 

4 σχόλια:

  1. Τί κραυγή Θεέ μου....
    "Γυρίζει πάνω απ τα κεφάλια μας..γυρίζει..γυρίζει..γυρίζει"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. «Η μοναξιά…
      δεν έχει το θλιμένο χρώμα στα μάτια
      της συννεφένιας γκόμενας.
      Δεν περιφέρεται νωχελικά κι αόριστα
      κουνώντας τα γοφιά της στις αίθουσες συναυλιών
      και στα παγωμένα μουσεία.
      Δεν είναι κίτρινα κάδρα παλαιών “καλών” καιρών
      και ναφθαλίνη στα μπαούλα της γιαγιάς
      μενεξελιές κορδέλες και ψάθινα πλατύγυρα.
      Δεν ανοίγει τα πόδια της με πνιχτά γελάκια
      βοιδίσο βλέμα κοφτούς αναστεναγμούς
      κι ασορτί εσώρουχα.
      Η μοναξιά.
      Έχει το χρώμα των Πακιστανών η μοναξιά
      και μετριέται πιάτο-πιάτο
      μαζί με τα κομμάτια τους
      στον πάτο του φωταγωγού.
      Στέκεται υπομονετικά όρθια στην ουρά
      Μπουρνάζι – Αγ. Βαρβάρα – Κοκκινιά
      Τούμπα – Σταυρούπολη – Καλαμαριά
      Κάτω από όλους τους καιρούς
      με ιδρωμένο κεφάλι.
      Εκσπερματώνει ουρλιάζοντας κατεβάζει μ΄αλυσίδες τα τζάμια
      κάνει κατάληψη στα μέσα παραγωγής
      βάζει μπουρλότο στην ιδιοχτησία
      ειναι επισκεπτήριο τις Κυριακές στις φυλακές
      ίδιο βήμα στο προαύλιο ποινικοί κι επαναστάτες
      πουλιέται κι αγοράζεται λεφτό λεφτό ανάσα ανάσα
      στα σκλαβοπάζαρα της γής – εδώ κοντά είναι η Κοτζιά-
      ξυπνήστε πρωί.
      Ξυπνήστε να τη δείτε.
      Είναι πουτάνα στα παλιόσπιτα
      το γερμανικό νούμερο στους φαντάρους
      και τα τελευταία
      ατελείωτα χιλιόμετρα ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ – ΚΕΝΤΡΟΝ
      στα γαντζωμένα κρέατα από τη Βουλγαρία.
      Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο
      που ξεπουλάν τη φάρα της
      χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεμπέκικο
      κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της
      ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι.
      Η μοναξιά
      η μοναξιά μας λέω. Γιά τη δική μας λέω
      είναι τσεκούρι στα χέρια μας
      που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει». Κ.Γώγου

      Διαγραφή
  2. "Η μοναξιά
    η μοναξιά μας λέω. Γιά τη δική μας λέω
    είναι τσεκούρι στα χέρια μας
    που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει"

    ΑπάντησηΔιαγραφή