ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ, ΠΑΙΔΙΑ

Κοιμάται τώρα η Μανόν
στη βασιλεία των ουρανών
κι η Άλμα πάνω στο κρεβάτι
θυμάται μ΄ άγρυπνο το μάτι
παύσεις, διαστήματα και ήχους
καμπύλες, άξονες και τοίχους.

Όλα βουλιάξανε στη δόξα

σα μυθικά ουράνια τόξα

όμως εγώ θα βγαίνω μόνη

στης νύχτας τ΄ άχαρο μπαλκόνι

να δω μακριά στους γαλαξίες

ανυπεράσπιστες αξίες

ν΄ ακούσω πάλι μια βραδιά

τραγούδια για νεκρά παιδιά

και κάτω απ΄ τ΄ ουρανού τ΄ ασήμι

κραυγές για ενός αγγέλου μνήμη.

Βάλτερ, Γουσταύε, Άλμπαν, φίλοι

μέσα στη δίνη των μηνών

κι από Απρίλη σε Απρίλη

μη λησμονάτε τη Μανόν

στην ερημιά των ουρανών.

http://sleepingvillage-savor.blogspot.gr/2012/12/blog-post_9.html

Τα τρία παιδιά που κάηκαν, προφανώς θα ζούσαν, αν οι γονείς τους είχαν πληρώσει μηχανικό, για να εκπονήσει μελέτη πριν την εγκατάσταση της ξυλόσομπας,

 που, βέβαια, εγκατέστησαν γιατί δεν είχαν να πληρώσουν για πετρέλαιο. 

Μικρή αντίφασις.

Βέβαια, πολλοί έγκριτοι αναλυτές ίσως είχαν πείσει τους γονείς τους, μήνες πριν, ότι τα βίαια μέτρα που ελήφθησαν ήταν αναγκαία, για να έχουμε πετρέλαιο, 

εννοώντας το "έχουμε", χωρίς να περιλαμβάνουν το "έχετε". 

Μικρή παρεξήγησις.

Τα τρία παιδιά πέθαναν σαν προσφυγόπουλα του '22 στην Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μεγάλος πόνος. Για όποιον έχει παιδιά, μεγαλύτερος. 

Τὸ κοριτσάκι δὲν ἄντεξε. Πῆρε ὅλα τὰ σπίρτα ἀπὸ τὴν ποδιά της καὶ ἕνα ἕνα ἄρχισε νὰ τὰ ἀνάβει. 

Τότε, τὰ ἀναμμένα ξυλάκια ξέφυγαν ἀπὸ τὰ παγωμένα δάχτυλά της, τινάχτηκαν στὸ νυχτερινὸ ἀγέρα 

καὶ ἄρχισαν νὰ διαγράφουν μικρὲς φωτεινὲς τροχιές, ποὺ σπίθιζαν σὰν πυροτεχνήματα

 ἢ σὰν ἀναρίθμητα ἀστεράκια στὴν οὐρὰ ἑνὸς τεράστιου κομήτη. 

Καὶ σὲ λίγο ὁ κομήτης ἦρθε καὶ καρφώθηκε στὸ βελούδινο οὐρανό, 

πελώριος, ὁλόφωτος, ἐκτυφλωτικός...