Η κατάληξη των δοσιλόγων απ'το τάγμα Σούμπερτ

"Εφονεύθησαν ή εβασανίσθησαν κατά τον αγριώτερον τρόπον πλείστα άτομα, εληστεύθησαν δε και εκάησαν πλείσται οικίαι. 

Γενικώς η μετάβασις του σώματος τούτου [Σούμπερτ] εις τους τόπους της δράσεώς του ομοίαζεν προς αγρίαν λαίλαπα, συνώδευεν δε ταύτην πάντοτε αφθονία δακρύων, πόνου και αίματος". 

Έτσι συνοψίζει ο Ειδικός Αντεπίτροπος στην έκθεσή του τον Απρίλιο 1947 την ωμή τρομοκρατία που είχε εξαπολύσει στην Κρήτη και στη Μακεδονία κατά την Κατοχή ο ελληνομαθής λεβαντίνος Φριτς Σούμπερτ, διοικητής του διαβόητου ελληνικού "Σώματος Κυνηγών". 

Θεωρήθηκε ένας από τους μεγαλύτερους εγκληματίες πολέμου, καταδικάσθηκε 27 φορές σε θάνατο και εκτελέσθηκε στην Θεσσαλονίκη. 

Κοσμοπολίτης, πολύγλωσσος, βίαιος, σαδιστής, διπλωμάτης και δολοπλόκος -μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά της ιδιόρρυθμης προσωπικότητάς του- ο επιλοχίας Σούμπερτ συνιστά μια πρωτοφανή 

και ίσως μοναδική περίπτωση στα χρονικά του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. 

Κατ' αρχάς, ξεκινά πρώιμα (Ιούνιος 1942) την τρομοκρατική του δράση στο νησί επικεφαλής ομάδας Κρητικών προαναγγέλλοντας την ίδρυση αργότερα 

των περιβόητων Ταγμάτων Ασφαλείας. 

Στη συνέχεια, με διαταγή του Στρατιωτικού Διοικητή του Φρουρίου Κρήτης καθίσταται πανίσχυρος διοικητής γερμανοντυμένου εγκληματικού σώματος Ελλήνων με το οποίο μετέρχεται ωμή βία εναντίον πολιτών στην Κρήτη και στη Μακεδονία για να επιβάλει τη Νέα γερμανική Τάξη. 

Έχει ενδιαφέρον να δούμε την κατάληξη ορισμένων δοσίλογων από το διαβόητο τάγμα του Φριτς Σούμπερτ όπως μας μεταφέρει ο Θανάσης Φωτίου στο πολύ σημαντικό βιβλίο "Ναζιστική Τρομοκρατία στην Ελλάδα". 

Πολλοί κρητικοί σουμπερίτες εκτελέστηκαν κυρίως από τους αντάρτες της ΕΟΚ και σε ορισμένες περιπτώσεις λειτούργησε η οικογενειακή ευθύνη (πχ η μεγάλη οικογένεια Τζουλιά από τον Κρουσώνα αφανίστηκε σχεδόν ολόκληρη) με την εκδήλωση της βεντέτας. 

Άλλοι καταδικάστηκαν ερήμην σε θάνατο και για τους περισσότερους αγνοείται η τύχη τους, υπάρχουν ενδείξεις πως διέφυγαν στο εξωτερικό, στη Γερμανία και στο Βέλγιο (ένας από τους Τζουλιάδες) ή κατέφυγαν σε άλλες πόλεις της Ελλάδας 

αλλάζοντας και τα ονόματά τους. 

Ο Ιωάννης Επανωμεριτάκης ή "Κουτούκος" επέζησε από πολλές απόπειρες εναντίον του, εκάρη μοναχός στο Άγιον Όρος και πέθανε πλήρης ημερών το 2009. 

Άλλοι κατέφυγαν στην Αθήνα όπως ο Ιωάννης Ιερωνυμίδης αλλά και το πρωτοπαλίκαρο του Σούμπερτ ο διαβόητος Γεώργι

ος Γερμανάκης. 

Ένας άλλος, ο Δημήτρης Χριστοδουλάκης ή "Στιβακτάκης" κατέφυγε σε ένα κράτος της Αφρικής όπου άνοιξε ένα... εργοστάσιο κατασκευής σκοινιών. 

Ο Γεώργιος Αμπαδιωτάκης δεν ήταν τόσο τυχερός, 

εκτελέστηκε από αντάρτες στην... Αργεντινή.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα είναι η περίπτωση του Νικόλαου Μπαλτζάκη. 

Είχε εκπαιδευτεί στη Μέση Ανατολή σαν σαμποτέρ αλλά αργότερα μπήκε στο τάγμα του Σούμπερτ. Όμως ο άγγλος πράκτορας Τομ Ντανμπάμπιν 

διέταξε την εκτέλεσή του από τους άνδρες της ΕΟΚ.

Από τους μακεδόνες σουμπερίτες ισχύουν περίπου τα ίδια αλλά γνωρίζουμε λιγότερα γι αυτούς. Καταδίκη ερήμην σε θάνατο και άγνωστη η μετέπειτα τύχη τους. 

Ο δραμινός Κύρος Γραμματικόπουλος διέφυγε στη Γερμανία, 

ο Κωνστ. Ντόμνας πέθανε στην Αθήνα το 2005 ασκώντας το επάγγελμα του κουρέα, 

ο Σταύρος Καλδής Γιαννόγλου κατέληξε στη Γιουγκοσλαβία. 

Ελάχιστοι γνώρισαν τη θεία δίκη όπως ο Χρήστος Κυζιρίδης 

που λυντσαρίστηκε από τους κατοίκους του Χορτιάτη.

Η μοναδική περίπτωση σουμπερίτη που εκτελέστηκε από την πολιτεία είναι ο Νικόλαος Μανουσάκης, πρόεδρος(!) της κοινότητας Λαράνι Μονοφατσίου.

http://www.biblionet.gr/book/170892/%CE%97_%CE%BD%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE_%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1_%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1