Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2012

Οταν η Ρένα Δούρου γράφει αηδίες και επιλέγει να τις γράψει στο σάιτ του Μέγκα



Τόσες λέξεις άχρηστες για να μας πεί πόσο κακό ειναι το τουίττερ και η ελευθεριότητά του και πως "θα κλειστεί στο καβούκι της".Κοριτσάρα για το ίντερνετ μας ταχουν πει καμπόσοι.
Τα μμε για την κυρία Δούρου,έχουν "τις γνωστές αδυναμίες",τόσο απλά 
ενώ τα μπλογκς ειναι νεφελώματα που κάνουν ενημέρωση σε εισαγωγικά.
Απ την αρχή το άρθρο ζέχνει.
Ξεκινά με μια εισαγωγή άνευ λογου για να περάσει στο κυρίως θέμα.
Η ανωνυμία
οι μικρές οργανωμένες ομάδες

η δημιουργία εντυπώσεων
Το καβούκι
Οι πολλοί που αισθάνονται το ίδιο

Αει μαρή ,αυτό το άρθρο ειναι ντροπή να το γράφει ένας αριστερός πολίτης
Θυμίζει άρθρο Πάγκαλου.
Δε θέλω να γράψω άλλα.Απλά αυτό το άρθρο επιβεβαίωσε τη γνώμη μου για τη Δούρου
Πλέον δεν έχω καμμιά αμφιβολία.
Η γυναίκα αυτή δεν έχει καμμία σχέση με την αριστερά
Αει τώρα στην Ανατροπή
Το θέμα ειναι οτι ο Τσίπρας όσο πάει Δουροποιείται
Αυτό είναι το θέμα
-----------------------------
http://www.aixmi.gr/index.php/140xarakthresypokathistounpolitik/

Κάτι αλλάζει στο δημοσιογραφικό-πολιτικό τοπίο της χώρας μας.
 Μένει να δούμε την τελική έκβαση της εξέλιξης.
Μέχρι πρόσφατα τα «στρατόπεδα» στην ενημέρωση και στην πολιτική ήσαν
 λίγο – πολύ 
καθορισμένα.

Από τη μια τα κατεστημένα ΜΜΕ (εφημερίδες, τηλεοπτικοί και ραδιοφωνικοί σταθμοί), 
στα οποία εργάζονται επαγγελματίες δημοσιογράφοι, με όλες τις γνωστές τους αδυναμίες, συνυπήρχαν με ένα νεφέλωμα μπλογκ, προσωπικών ιστοσελίδων που κάνουν «ενημέρωση» με τον δικό τους τρόπο – άλλοτε ευρηματικό και ενδιαφέροντα, 
άλλοτε με φανατισμό και εμπάθεια, συχνά με αυθορμητισμό. 

Διακρίνονται για τον λυτρωτικό, ανατρεπτικό, επαναστατικό τους χαρακτήρα, 
όπως φάνηκε και στην Αραβική Άνοιξη. 
Και στη χώρα μας πολλές φορές έχουν λειτουργήσει καταλυτικά αποκαλύπτοντας θέματα που τα παραδοσιακά ΜΜΕ έχουν «χάσει» ή συνειδητά αποκρύψει.

Από την άλλη, οι πολιτικοί μέσα από την παρουσία τους στους δημόσιους χώρους, στη Βουλή, στα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά στούντιο, μέσα από την αρθρογραφία τους, διαμόρφωναν τη δημόσια παρέμβασή τους, κτίζοντας παράλληλα ο καθένας το ιδιαίτερό του προφίλ. 

Γνωρίζω, βέβαια, ότι η σκιαγράφηση αυτή είναι απλουστευτική. 
Μέσες άκρες, όμως, αυτή ήταν η εικόνα.

Και γράφω «ήταν» γιατί πλέον, ειδικά από τις τελευταίες προεκλογικές περιόδους και μετά, το τοπίο αυτό, που μπορεί να μην ήταν αδαμάντινο, 
ήταν όμως σαφές, έχει αρχίζει να θολώνει επικίνδυνα. 
Σε βάρος και της πολιτικής και, σε τελευταία ανάλυση, της δημοκρατίας.

Και εξηγούμαι. 
Αυτό που έχει αρχίσει να συμβαίνει είναι ότι, πλέον, οι διαχωριστικές γραμμές ξεθωριάζουν… 

Όλο και περισσότεροι πολιτικοί φαίνεται να… υποκύπτουν στον πειρασμό να εκτεθούν (με όλες τις έννοιες της λέξης) μέσω των νέων μέσων κοινωνικής δικτύωσης (FaceBook, Twitter, προσωπικών μπλογκ), που πλέον τα χρησιμοποιούν όχι απλά για ενημερωτικούς σκοπούς (προβολή άρθρου ή ομιλίας) 
αλλά για κανονικές πολιτικές παρεμβάσεις. 

Πλέον πολλαπλασιάζονται στην έντυπη δημοσιογραφία οι αναφορές του τύπου 
«όπως έγραψε στο Τουίτερ / Φέισμπουκ ο τάδε πολιτικός».

Και, βέβαια, το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. 
Απλά μεταφέρθηκε στη χώρα μας αυτό που κάποιοι νόμισαν ότι ήταν το δίδαγμα της πρωτοποριακής χρήσης από τον Ομπάμα, κατά την προεκλογική του εκστρατεία των νέων μέσων. Η προσαρμογή στα καθ’ ημάς ήταν υπερβολική, ανούσια και ενίοτε επικίνδυνη. 

Ενώ στην Ευρώπη και στην Αμερική όλοι οι αξιωματούχοι διαθέτουν λογαριασμούς σε τέτοιου είδους δίκτυα, που βεβαίως δεν χειρίζονται οι ίδιοι αλλά τους χρησιμοποιούν ως ιμάντες μεταφοράς των πληροφοριών που θέλουν να προωθήσουν, 
στη χώρα μας τα μέσα αυτά έχουν ευτελιστεί.

Η ελληνική ιδιαιτερότητα έγκειται, αφενός στο γεγονός της δυσανάλογης μεγιστοποίησης από αυξανόμενο αριθμό πολιτικών της χρήσης, με αποκλειστικό τρόπο, για να προωθήσουν την πολιτική τους παρέμβαση, ακριβώς αυτών των μέσων. 

Πλέον η παρέμβαση στη Βουλή περνά σε δεύτερο πλάνο. 
Υπάρχουν το… τουίτερ και το φέισμπουκ, ως οι πιο αυθεντικοί εκφραστές της πολιτικής παρέμβασης… Και αφετέρου, την ίδια στιγμή, όλο και περισσότεροι επαγγελματίες δημοσιογράφοι αποδέχονται και παίζουν αυτό το παιχνίδι, αναγάγοντας τους 140 χαρακτήρες ως αυθεντική, ενίοτε και μοναδική, πηγή πληροφόρησης.

Αν βιώναμε μια ανέφελη περίοδο, η εξέλιξη αυτή μπορεί να ήταν και γραφική. 
Σήμερα, όμως ανοίγει δρόμο για ποικίλες εκτροπές.

 Με δεδομένη τη λειτουργία των μέσων κοινωνικής δικτύωσης
 (ανωνυμία, τη δυνατότητα που δίνουν σε μικρές οργανωμένες ομάδες να έχουν αντιστρόφως ανάλογη του μεγέθους τους παρουσία για δημιουργία εντυπώσεων), 
ο λόγος του πολιτικού εισέρχεται σε έναν άνισο ανταγωνισμό, γίνεται αντικείμενο κάθε είδους αυθαίρετου σχολιασμού, ευτελίζεται εντέλει μαζί με το σύνολο της πολιτικής.

Αλλά ούτε και η δημοσιογραφία μένει αλώβητη από αυτή την αλλαγή νοοτροπίας. 
Πλέον ο κάθε πολίτης καλείται να γίνει… δημοσιογράφος. 
Αρκεί να διαθέτει κινητό με κάμερα, για παράδειγμα, για να μπορεί να ανεβάζει την ίδια στιγμή ό,τι θεωρεί ενδιαφέρον / πικάντικο / σκαμπρόζικο / σκανδαλώδες / ελκυστικό / προκλητικό, κ.α., προκειμένου να: ενημερώσει, καταγγείλει, λοιδορήσει, κοροϊδέψει, χλευάσει ή, για να κάνει απλά το κέφι του. Καμία αξιολόγηση, ιεράρχηση, διασταύρωση, εκτίμηση…

Ένας πολιτικός που έχει διαποτιστεί και αποδεχθεί τον τρόπο λειτουργίας των μέσων αυτών, δύσκολα μπορεί να διαμαρτυρηθεί για… παρεκκλίσεις που, ουσιαστικά, δεν είναι τέτοιες καθώς αφορούν στον πυρήνα της λειτουργίας τους.

Και αν οι καιροί ήσαν ανέφελοι, τα παραπάνω ίσως να ήσαν απλά γραφικά. 
Ωστόσο, σήμερα τείνει να διαμορφωθεί ένα δίπολο: 
μια εικονική κοινωνία, όπου οι ρόλοι καλών και κακών εναλλάσσονται, και στο πλαίσιο ενός αυθαίρετου όσο και επικίνδυνου συγκρητισμού που ισοπεδώνει τα πάντα και από την άλλη, μια πραγματική, που ζει στο πετσί της τη φτωχοποίηση, την ανεργία, τις επιθέσεις των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής, αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα είναι πιο σύνθετα και πιο απαιτητικά και δεν αντιμετωπίζονται μόνο με «like» και 140 χαρακτήρες…

ΥΓ.: Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων: ήμουν και παραμένω από εκείνους που εκτίμησαν –αγάπησαν πολύ- τις ιδιότητες των νέων μέσων, την αμεσότητά τους, κυρίως τη δυνατότητα του «μοιράζεσθαι» εμπειρίες, απόψεις. 

Ωστόσο, σήμερα αισθάνομαι την ανάγκη να «κλειστώ στο καβούκι μου». 
Και αυτό δεν θα ήταν πρόβλημα αν περιοριζόταν σε μένα, άλλωστε μπορεί κάποιοι και να το επεδίωξαν. Το θέμα είναι, όμως, ότι πρόκειται για μια στάση
 που συμμερίζονται πλέον πολλοί…
Follow on twitter: @renadourou
*Η Ρένα Δούρου είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ.


7 σχόλια:

  1. Δηλαδη σηκωνουμε τα χερια ψηλα και παραδινομαστε επειδη ειναι δυσκολα?
    οχι διαφωνω με αυτο:
    "Πλέον ο κάθε πολίτης καλείται να γίνει… δημοσιογράφος.
    Αρκεί να διαθέτει κινητό με κάμερα, για παράδειγμα, για να μπορεί να ανεβάζει την ίδια στιγμή ό,τι θεωρεί ενδιαφέρον / πικάντικο / σκαμπρόζικο / σκανδαλώδες / ελκυστικό / προκλητικό, κ.α., προκειμένου να: ενημερώσει, καταγγείλει, λοιδορήσει, κοροϊδέψει, χλευάσει ή, για να κάνει απλά το κέφι του. Καμία αξιολόγηση, ιεράρχηση, διασταύρωση, εκτίμηση…"

    αξιολόγηση, ιεράρχηση, διασταύρωση, εκτίμηση..ευκολα γινονται λογοκρισια.....
    ο πολιτης εχει και δικαιωμα και υποχρεωση να αναφερει κατι παρανομο ας πουμε .αν καποτε πηγαινε στην εφημεριδα και σημερα στο τουιτερ ,δεν εχει διαφορα....
    οσο για το ποσο προσβλητικο ειναι για τους νοημονες πολιτες να ακουνε μια βουλευτη την οποια εμπιστευτηκαν δια της ψηφου την τυχη της χωρας τους,να υπονοει οτι ειναι ανοητοι και δεν εχουν κριτικη σκεψη ,τρωνε κουτοχορτο δηλαδη και πιστευουν οποια προπαγανδα.και μπερδευονται ,σε σημειο που μονο η κατευθυνομενη πληροφορηση μπορει να τους ξεμπερδεψει...και που εχουν σαν κυριο στοχο τους να στριμωχνουν θεωρητικα τους βουλευτες,για να σπανε πλακα.......τριχες.
    Αυτο που συμβαινει ειναι οτι ακομα προσπαθειτε να κανετε πολιτικη με παλιες μεθοδους και δεν σας βγαινουν .δεν εχετε ακομα καταλαβει οτι τα νεα μεσα εχουν δυναμη ,η το εχετε καταλαβει και επειδη δεν ξερετε πως να την ελεγξετε ,προτιματε σαν το ΚΚΕ να την ξορκιζετε...τωρα που δεν σας βγαινει ,που μπερδευονται ολοι σε ολα και που τα νοπηματα εχουν χασει την ουσια.......αν η αμεση επαφη πολιτων βουλευτων ειναι να υπαρξει και να γινει εργαλειο για τους νομοθετες,χρειαζετε να αναπτυξουμε ολοι ,πολιτες και πολιτικοι μια εκτη αισθηση αποκρυπτογραφησης των 140 χαρακτηρων ωστε να μην ξοδευουμε χρονο σε ανουσιους σχολιασμους,αλλα να χρησιμοποιησουμε σαν εναυσμα για συζητηση τους χαρακτηρες αυτους.
    Δεν ειμαστε κρετιμοι ,ουτε κακομοιρηδες που χρειαζομαστε μπαμπαδες.Ο συριζα εχει να κανει σημαντικο εργο αλλα πρεπει πρωτα να αποφασισει οτι θελει να το κανει.το αν μπορει ,εχει μαλλον απαντηθει απο εκλογες και γκαλοπ,και την καθημερινοτητα.εμποδια?πολλα.ενοχλητικοι τυποι?πολλοι.αλλα τι να γινει αλλο?υποχωρηση και παραδοση ανευ ορων?το λεγομενο καβουκι μας?......χμμμμμγια να το ξανασκεφτει η κ δουρου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ενα σχόλιό μου, που ΚΟΠΗΚΕ από τη Ρένα Δουρου, κάτω από το άρθρο της:

    http://www.aixmi.gr/index.php/140xarakthresypokathistounpolitik/#comment-51894

    Ο/Η omadeon λέει:

    Σεπτεμβρίου 13, 2012 στις 9:01 πμ
    Το σχόλιό σας θα ελεγχθεί πρώτα από συντονιστή

    Αυτή η ηλίθια και αναίτια επίθεση στο…twitter δείχνει ότι η κ. Δούρου ακολουθεί την πεπατημένη στο Ελλαδιστάν, όπου (κατά κανόνα) ΟΛΟΙ όσοι φάγανε την κριτική που τους αξίζει μέσω διαδικτύου, τα βάζουν με το διαδίκτυο, θυμίζοντας τον… Ξέρξη που θύμωσε με τη θάλασσα και διέταξε να τη… μαστιγώσουν.

    Η κ. Δούρου «Είδε φως στο twitter και μπήκε» αλλά είναι βαθύτατα ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΗ και σκληροπυρηνική κρυπτο-λουδίτισα newbie. Εχει ΑΠΟΤΥΧΕΙ εντός διαδικτύου, αλλά και εκτός διαδικτύου έχει διαπράξει γκάφες που… αν δεν υπήρχε το διαδίκτυο και το τουήτερ ίσως να είχαν περάσει σχετικά απαρατήρητες.

    Κι αυτά τα λέω χωρίς καμμία έχθρα για τον ΣΥΡΙΖΑ, ίσα-ίσα θεωρώ ότι το κόμμα αυτό παραμένει μια αμυδρή ελπίδα καλυτέρευσης για το λαό. ΔΕΝ θα ήταν μόνο «αμυδρή» αν η κ. Δούρου απάλλασσε επιτέλους το κόμμα από την παρουσία της (μαζί με διάφορα άλλα πρόσωπα που «δικαιώνουν» τη λάσπη κατά του κόμματος).

    Σόρυ.

    ___________________

    Αναμενόμενο το κόψιμο του σχολίου, αλλά… δείχνει ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ήττα της. Εκείνο που την ενοχλεί δεν είναι ο (δήθεν) "ξεπεσμός του twitter", αλλά η ΚΡΙΤΙΚΗ. Ανησυχητικό το βρίσκω ότι έσπευσαν μερικοί να συμφωνήσουν μαζί της. Εμπρός για Μία Νέα Λουδίτικη Αριστερά.

    Λαθρομετανάστες στο διαδίκτυο, όλοι (χαχαχα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και φυσικά ως καθώς πρέπει κότα εξαφανίζεται μετά το έγκλημα! Τι; θα καθόταν ν' ακούσει το : Φτου σου μωρή ξεφτιλισμένη κότα! από μας;;; Κριτική επιτρέπει μόνο στο συναγωνιστή της τον Κασιδιάρη. Α μα πια! Μπούχτισα!Νισάφι με τους τάχα μου και δήθεν μου!!!

    Μαρία Νεφέλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπα,επανήλθε το βράδυ λέγοντας οτι όταν τόσοι πολλοί φίλοι της ζητούν να γυρίσει πίσω αυτή δεν μπορεί να αρνηθεί.Βέβαια εγώ στα σχόλια δεν είδαν κανέναν να της ζητά να γυρίσει πίσω παρά το μόνο που είδα ήταν κράξιμο.Γύρισε δέ,λέγοντας πως το άρθρο το έγραψε για να καυτηριάσει πολιτικούς και δημοσιογράφους.Αν εσείς φίλοι διαβάζοντάς το,αποκομίσατε αυτό να μου το πείτε και σε μένα.
      Προφανώς έφαγε κράξιμο από Σύριζα διότι ποιος ανέδειξε τον Σύριζα τοσο ψηλά;Η νεολαία και τα κοινωνικά δίκτυα.Αυτά τα δίκτυα με τα νεφελώδη μπλογκς και τις οργανωμένες ομάδες που ενοχλούν την κυρία Δούρου μας.
      Γράψτε και κάνα άρθρο στο λεφτ.Μην εξαντλείτε όλη την έμπνευσή σας στο αιχμή

      Διαγραφή
  4. Βρε παιδιά ,συγνώμη κιόλας αλλά την παρεξηγήσατε, έχει πάνω από 4000 tweets ,τον προβληματισμό της έκφρασε ότι πάει να υποκατασταθεί ο δημόσιος διάλογος κι όλοι τοιιτάρουνε ,άλλοι επώνυμα κι άλλοι ανώνυμα.
    Και δεν είναι κι όλος ο κόσμος στο twitter.Καλά όλα αυτά αλλά το παρακάνουμε!!Αυτό είπε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. allo ENA SOURGELO TIS...PSEFTO---ARISTERAS'''''

    ΑπάντησηΔιαγραφή