Θα μετρηθούμε οι ζωντανοί ξανά του χρόνου τον Ιούλη

Tης Σοφίας Λαμπίκη

Από σήμερα μετρά συνήθως το τέλος του καλοκαιριού.

Η Φύση στο δείχνει ήδη , σκοτεινιάζει νωρίτερα , 

το φώς πέφτει αλλιώτικα επάνω σου.

Καλύτερα για τους περισσότερους έλληνες 

που βασανίζονται άφραγκοι ονειρευόμενοι μια παραλία κάπου.

Από Δευτέρα όλοι πίσω. Και οι large.

Τα κεφάλια μέσα.

Εδώ στα νησιά θα ανακαταλάβουμε το τοπίο μας .

Στις μεγάλες πόλεις έχει στηθεί το σκηνικό.

Φτώχεια, βία και τάξιμο θεικής σωτηρίας.

Κλάματα θα πέσουν πολλά τις επόμενες βδομάδες.

Και κατάρες, αλλά κυρίως βροχή λογαριασμών απλήρωτων.

Κανείς δεν θα γλυτώσει ακόμα και σφάζοντας όλους τους ξένους που ζουν στην Ελλάδα.

Θα πάρεις σειρά στο σφαγείο μικρέ μου έλληνα.

Μ΄αρέσει το φθινόπωρο , έχει ησυχία και προσμονή χειμώνα.

Μ΄αρέσει ο χειμώνας που ο καθένας πάει στον πάγκο του και δοκιμάζεται εκεί,

 είναι μοναχικός και σιωπηλός ο χειμώνας και μ αρέσει.

Ακόμα και χωρίς θέρμανση.

Δε με νοιάζει .

Άλλους νοιάζει.

Δεν περιμένω τίποτα.

Ούτε εξέγερση, ούτε αντίδραση από κανέναν.

Σκυμμένα κεφάλια και προσευχές στην παναγία προβλέπω 

να γλυτώσει αυτός και να πεθάνει ο γείτονας.

Με προσμονή το περιμένω αυτό το φθινόπωρο.

Και με μια οργισμένη χαρά τον χειμώνα.

Θα μετρηθούμε οι ζωντανοί ξανά του χρόνου τον Ιούλη.