Διεκδικεί ψήφο εξουσίας
αρνούμενος τον ρόλο ενός μικρού αριστερού κόμματος διαμαρτυρίας.
Κι αυτό, επειδή πιστεύει ότι η Αριστερά οφείλει να κυβερνήσει την Ελλάδα,
γιατί αυτή είναι που μπορεί να την οδηγήσει σ’ έναν δρόμο με δυο λωρίδες κυκλοφορίας
σε μια κατεύθυνση:
της ανάπτυξης και της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Για τους μέχρι τώρα ισχυρούς της εξουσίας, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ,
λέει ότι ανέπτυξαν ένα κράτος, το οποίο έθρεψε τους ισχυρούς και ταλαιπωρεί τους αδύνατους. Έπεσαν σε όλα έξω και τώρα επισείουν τον κίνδυνο της Αριστεράς,
Είναι ο Αλέξης Τσίπρας, τον οποίο συνάντησε το ΜΟΝΟ σε ένα διάλειμμα από το φορτωμένο πρόγραμμά του αυτών των ημερών μεταξύ συνεδριάσεων, συσκέψεων και περιοδειών, και του έθεσε μερικά από τα ερωτήματα που απασχολούν τον κάθε πολίτη. Από τις απαντήσεις που έδωσε προκύπτουν ενδιαφέροντα πράγματα, όπως:
- Αναγνωρίζει ότι μια αριστερή διακυβέρνηση δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, αλλά ξεκαθαρίζει ότι
ή θα ισοπεδωθεί η κοινωνία
για να ικανοποιηθούν οι τραπεζίτες και τα χρηματιστήρια
ή θα σωθεί η κοινωνία
αλλάζοντας τα δεδομένα.
- Επιμένει στην καταγγελία του μνημονίου, «μια διμερής σύμβαση είναι», λέει, και ως τέτοια μπορεί να την καταγγείλει οποιοσδήποτε από τους συμβαλλόμενους και τάσσεται υπέρ της ανάπτυξης πολυμερών διμερών σχέσεων προς όφελος της χώρας.
- Φέρνοντας το παράδειγμα της Κύπρου, υπενθυμίζει ότι
«όταν βρέθηκε στο στόχαστρο των αγορών, πήγε και δανείστηκε από τη Ρωσία,
και αμέσως οι αγορές το βούλωσαν».
- Πιστεύει ότι η χώρα χρειάζεται ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα για να αντιμετωπίσει την κρίση, τ
ονίζει την ανάγκη ανοικοδόμησης του δημόσιου τομέα
ώστε να ξεφύγει από το σημερινό αντιπαραγωγικό και πελατειακό μοντέλο
και να γίνει η ατμομηχανή της ανάπτυξης,
όπως συμβαίνει σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες.
- Απορρίπτει κάθε ιδέα, ή ψόγο για πρόθεση συνεργασίας με τον Πάνο Καμμένο,
στον οποίο καταλογίζει ότι θεωρεί πως οι ίδιοι που σήμερα ωφελούνται από την πολιτική του μνημονίου,
αύριο μπορεί να είναι πρωτοπόροι ενός εναλλακτικού εθνικού σχεδίου.
- Για τη δημιουργία του μεταναστευτικού προβλήματος
δείχνει προς την πλευρά των κομμάτων εξουσίας
και τη συμφωνία «Δουβλίνο 2»,
τονίζει ότι όντως υπάρχει πρόβλημα ασφάλειας των πολιτών
αλλά και ζήτημα ανθρωπιάς απέναντι στους κατατρεγμένους.
- Απ’ ό,τι φαίνεται, κ. πρόεδρε, η τάση του εκλογικού σώματος να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στην Αριστερά παγιώνεται. Και για κάποιους, εντός και εκτός Ελλάδας, έρχεται η… καταστροφή της Ρώμης ή η συντέλεια του κόσμου. Εσείς λέτε ότι ο κόσμος πρέπει να αισθάνεται σίγουρος και ασφαλής. Γιατί;
Όλη αυτή η κινδυνολογία και η διασπορά πολιτικής ανασφάλειας,
δείχνει τον πανικό του πολιτικού κατεστημένου.
Τα δύο πρώην μεγάλα κόμματα έθρεψαν με τις κυβερνήσεις τους μεγάλες ανισότητες.
Ένα κράτος που θρέφει τους ισχυρούς και ταλαιπωρεί τους αδύναμους.
Ένα στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης με χρέη για τους πολλούς και μαύρο χρήμα για τους λίγους.
Στην συνέχεια ευθυγραμμίστηκαν με την ολέθρια πολιτική των μνημονίων.
Και τώρα βουλιάζουν μαζί με την αποτυχία της πολιτικής αυτής.
Είπαν ότι το 2011 θα είμαστε στις αγορές,
ότι στις αρχές του ’12 θα έχουμε ανάπτυξη,
ότι το κούρεμα θα ήταν όλεθρος,
ότι η ενεργοποίηση των ασφαλίστρων κινδύνου θα ήταν καταστροφή.
Έπεσαν σε όλα έξω.
Τώρα φωνάζουν για τον κίνδυνο να έρθει η Αριστερά και να αποτρέψει την βέβαιη καταστροφή στην οποία οδηγούν τη χώρα.
Γιατί να τους πάρει οποιοσδήποτε στα σοβαρά;
Μήπως παίρνουν οι ίδιοι σοβαρά τον εαυτό τους;
- Ξέρετε, όμως, κυρίως στους παλιότερους, υπάρχει μια ανησυχία που έρχεται από το παρελθόν. Πάνε 68 χρόνια, που η Αριστερά είχε την ιστορική ευκαιρία να παίξει κεντρικό ρόλο στη διακυβέρνηση της χώρας.
Ανεξαρτήτως των ευθυνών τότε, αυτή η ευκαιρία μετατράπηκε σε τραγωδία: Σύγκρουση, εμφύλιος, καταστροφή για τη χώρα και τους ανθρώπους της.
Τι εγγύηση δίνετε τώρα, εσείς από τη μεριά σας, ότι δεν θα επαναληφθούν παρόμοια φαινόμενα, καθώς και τώρα ο διεθνής παράγοντας εκφράζει την έντονη δυσαρέσκειά του για την περίπτωση που η Αριστερά αναδειχθεί σε ρυθμιστικό παράγοντα ων εξελίξεων;
Κοιτάξτε, δεν λέμε ότι η αριστερή διακυβέρνηση και η εφαρμογή ενός αριστερού προγράμματος διεξόδου από την κρίση θα είναι εύκολη υπόθεση.
Η πραγματικότητα όμως είναι ότι δεν υπάρχει άλλη διέξοδος από την κρίση χρέους, ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη. Εμείς πάμε υπεύθυνα με ένα ξεκάθαρο πρόγραμμα και ζητάμε τη στήριξη της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Και ξέρουμε ότι στο πλευρό μας θα σταθούν την ίδια στιγμή και άλλες χώρες, λαοί και κοινωνικά στρώματα από όλη την Ευρώπη.
Είναι η στιγμή της αλήθειας.
Ή θα ισοπεδώσουμε την κοινωνία για να ευχαριστήσουμε τους τραπεζίτες και τα χρηματιστήρια, ή θα αποτρέψουμε την χρεοκοπία και θα σώσουμε την κοινωνία αλλάζοντας τα δεδομένα.
«Η Κύπρος όταν βρέθηκε στο στόχαστρο των αγορών, πήγε και δανείστηκε απότη Ρωσία. Και αμέσως οι αγορές το βούλωσαν»
- Για να τα δούμε ένα-ένα: διεκδικείτε την εξουσία, με την έννοια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να βρίσκεται στον πυρήνα ενός κυβερνητικού συνασπισμού.
Ας υποθέσουμε ότι το πετυχαίνετε.
Την άλλη μέρα το πρωί, λένε οι αντίπαλοί σας, η χρηματοδότηση από την τρόικα σταματάει, οι τράπεζες κλείνουν και η κυρία Μέρκελ δεν θέλει να σας δει ούτε στα δελτία ειδήσεων.
Πού θα βρείτε χρήματα να πληρώσετε τον κόσμο,
πώς θα αποτρέψετε το κλείσιμο κι άλλων επιχειρήσεων,
θα αποτρέψετε νέες στρατιές ανέργων, νέες καταστροφές;
Πρώτον. Τα λεφτά των δανείων -δια νόμου- δεν πάνε για εσωτερικές ανάγκες.
Άρα μισθοί και συντάξεις δεν κινδυνεύουν από το να αρνηθούμε το μνημόνιο καθώς αυτοί καλύπτονται από φορολογικά έσοδα.
Ακριβώς για αυτό και υπό το μνημόνιο 2, είναι πολύ πιθανό το κράτος να βρεθεί σε αδυναμία εσωτερικών πληρωμών, αφού τα φορολογικά έσοδα καταρρέουν μήνα με το μήνα.
Η κυρία Μέρκελ γνωρίζει ότι αν μια χώρα βγει από το νόμισμα, θα προκληθεί ντόμινο.
Για αυτό και έσπευσε να δηλώσει ότι ποτέ δεν σκέφτηκε να αποβάλλει μια χώρα από το νόμισμα.
Από την άλλη, αν υπάρξει ένα μορατόριουμ πληρωμών για ένα εύλογο χρονικό διάστημα, θα εξοικονομηθούν πόροι για την κοινωνική προστασία.
Ταυτόχρονα πρέπει να καταρτιστεί περιουσιολόγιο για να φορολογήσουμε τον συσσωρευμένο πλούτο και όχι την φτώχεια.
Στην Ελλάδα φτιάχτηκαν μεγάλες περιουσίες τον καιρό της ανάπτυξης.
Πρέπει να καταγραφούν και να φορολογηθούν.
- Κάτι διευκρινιστικό, γιατί καμιά φορά ο κόσμος μπερδεύεται: είναι φορές που ακούμε από σας πότε για καταγγελία του μνημονίου και πότε για διαπραγμάτευση. Τι από τα δυο ισχύει;
Το μνημόνιο είναι μια διμερής σύμβαση. Οποιοσδήποτε εμπλεκόμενος, ανά πάσα στιγμή την καταγγέλλει και χαλάει τη συμφωνία. Είναι σαφές ότι διεκδικούμε ένα νέο συνασπισμό εξουσίας που θα έχει ως ιδρυτική πράξη την καταγγελία του μνημονίου. Όταν αυτό γίνει θα κάτσουμε στο τραπέζι με τους εταίρους για να βρεθεί μια νέα συμφωνία.
Εκτός μνημονίων, με προτεραιότητα στην κοινωνική προστασία και με τις κοινωνικές ανάγκες πάνω από τους δανειστές. Και όπως βλέπετε αυτό δεν αφορά την Ελλάδα μόνο. Αφορά την Ευρώπη συνολικά.
- Περιγράφετε πάντως ένα πρόγραμμα, το οποίο θέλει χρόνο για να αποδώσει. Κι αν υποθέσουμε ότι παίρνετε πετρέλαιο από τον Τσάβες, ή έρχονται επενδυτικά κεφάλαια από τον Πούτιν, αυτό δεν θα γεννήσει αντιδράσεις από τους πιστωτές μας ή και νέες εξαρτήσεις; Ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν βάζει τη χώρα σε νέες περιπέτειες;
Και αν έχουμε πολυδιάστατες εμπορικές και οικονομικές σχέσεις είναι κακό; Η Κύπρος όταν βρέθηκε στο στόχαστρο των αγορών, πήγε και δανείστηκε από τη Ρωσία. Και αμέσως οι αγορές το βούλωσαν. Έπαθε κάποια ζημιά;
Εμείς γιατί δεν μπορούσαμε να το κάνουμε; Έπρεπε σώνει και καλά να μιλάμε για Τιτανικό και να διευκολύνουμε τους κερδοσκόπους την ώρα που είχαν πέσει να μας φάνε;
Στο θέμα της κρίσης χρέους έχουν γίνει εγκλήματα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη περιπέτεια από αυτή στην οποία μας βάλανε. Η χώρα χρειάζεται ανεξαρτησία, αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα για να αντιμετωπίσει την κρίση.
Και οι πιστωτές δεν είναι τόσο ισχυροί όσο θέλουν να πιστεύουμε.
Το έδειξε η εμπειρία της Ισλανδίας.
- Ένα άλλο σημαντικό κεφάλαιο είναι η διοίκηση. Η δημόσια διοίκηση. Πώς θα τα καταφέρετε κ. Τσίπρα; Πώς θα διοικήσετε αυτόν τον τεράστιο κρατικό μηχανισμό, ο οποίος, το ξέρουμε όλοι, δεν είναι ο καλύτερος στην Ευρώπη, και με πολλές εξαρτήσεις από τα μέχρι τώρα κόμματα εξουσία;
Όχι δεν είναι. Είναι ένα αντιπαραγωγικό σύστημα με πολλές πελατειακές άκρες.
Και χρειάζεται άμεσα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Αλλά το δημόσιο πρέπει να είναι ατμομηχανή για την ανάπτυξη, όπως συμβαίνει σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες.
Οι δημόσιες επενδύσεις έχουν άμεση αποδοτικότητα, είναι πολλαπλασιαστικές για την οικονομία και παράγουν κοινωνικό όφελος.
Αντιθέτως αν εξαφανίσουμε τον δημόσιο τομέα και τις παραγωγικές του δυνατότητες προς όφελος των ιδιωτιών, πάμε σε μια αποικιακού τύπου οικονομία.
Και όπως ξέρετε, οι αποικιοκρατούμενες χώρες, αν και έχουν τεράστιου ύψους ξένες επενδύσεις, δεν έχουν καταφέρει να συντηρούν τις κοινωνίες τους.
«Μια αριστερή διακυβέρνηση δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, αλλά ή θα ισοπεδωθεί η κοινωνία για να ικανοποιηθούν οι τραπεζίτες και τα χρηματιστήρια ή θα σωθεί αλλάζοντας τα δεδομένα»
- Με τον κ. Καμμένο θα συνεργαστείτε τελικά; Και δεν εννοώ να σχηματίσετε μαζί κυβέρνηση, αλλά συνεργασία σε επίπεδο Βουλής. Σε ποιες περιπτώσεις;
Ο Καμμένος κάνει ένα συγκεκριμένο πράγμα. Σηκώνει την αντιμνημονιακή πολιτική από τη στιγμή που την εγκατέλειψε χωρίς προσχήματα ο Σαμαράς.
Αλλά η δεξιά αντιμνημονιακή πολιτική έχει όρια, γιατί δεν κάνει κριτική στις οικονομικές δομές. Θεωρεί ότι οι ίδιοι που σήμερα ωφελούνται από την πολιτική του μνημονίου, αύριο μπορεί να είναι πρωτοπόροι ενός εναλλακτικού εθνικού σχεδίου. Δηλαδή οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές και οι off shore εταιρίες τους.
Κοντά σε αυτά υπάρχει και άφθονος λαϊκισμός γύρω από τα εθνικά θέματα, το μεταναστευτικό, τα βιβλία της ιστορίας, κ.λπ. Ο κ. Καμμένος ασκεί κριτική στις επιπτώσεις του μνημονίου, αλλά από το πρόγραμμά του επωφελούνται εκ νέου οι έχοντες και κατέχοντες.
Αν δεν έχεις σαφές πρόγραμμα που θα αλλάζει τους συσχετισμούς δύναμης στην οικονομία, η αντιμνημονιακή ρητορική σου θα παραμένει θολή, όσο ψηλά και αν κρατάς τους τόνους.
- Και με το μεταναστευτικό, μιας και το αναφέρατε, τι θα κάνετε; Δεν θα πρέπει κάπως να αντιμετωπιστεί το ζήτημα; Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να γυρίσουν σπίτι τους, δεδομένου ότι κανείς στην Ευρώπη δεν τους θέλει;
Ήδη πολλοί απ’ αυτούς για να επιζήσουν, να μην πεθάνουν από την πείνα, μπαίνουν σε παρακυκλώματα, ή και συμμορίες. Δεν αντέχει άλλο η ελληνική κοινωνία.
Στο μεταναστευτικό δεν υπάρχουν απλές λύσεις. Υπάρχει η ανθρωπιστική διάσταση,
υπάρχει το θέμα της ασφάλειας,
υπάρχει το ζήτημα του να διεθνοποιηθεί ένα πρόβλημα που το αντιμετωπίζουμε δυσανάλογα λόγω γεωγραφικής θέσης.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι τις τελευταίες δεκαετίες δεν υπήρξε μια ολοκληρωμένη μεταναστευτική πολιτική.
Έρχονται τώρα οι πολιτικοί υπεύθυνοι να χρησιμοποιήσουν το μεταναστευτικό για να στρίψουν τη συζήτηση από το μνημόνιο.
Και εξαγγέλλουν στρατόπεδα συγκέντρωσης. Φράχτες τύπου ΝΑΤΟ, αγκαθωτά σύρματα και θέσεις εργασίας.
Ποιος εμπόδισε να χτυπηθούν τα κυκλώματα εκμετάλλευσης και οργανωμένης εγκληματικότητας;
Ποιος εμπόδισε τις αρχές να εμπεδώσουν ένα κλίμα ασφάλειας στις γειτονιές, μαζί με ένα δίκτυο κοινωνικής φροντίδας που επίσης είναι απαραίτητο;
Γιατί δεν δίνουμε στους ανθρώπους χαρτιά, όταν δηλώνουν ότι θέλουν να φύγουν από την χώρα;
Η ανακίνηση του θέματος μια εβδομάδα πριν τις εκλογές είναι χυδαίος λαϊκισμός και υποκρισία.
- Πάνω σ’ αυτό πάντως έχει κάνει χρυσές δουλειές, εννοώ πολιτικές χρυσές δουλειές, η Χρυσή Αυγή. Και κάποιοι συμπολίτες μας στρέφονται ευνοϊκά προς την εκλογική υποστήριξή της. Δεν νομίζετε ότι έχετε κι εσείς, ως κόμμα, ευθύνη σ’ αυτό;
Όχι, δεν έχουμε ευθύνη.
Ευθύνη έχουν όσοι χαϊδεύουν την ακροδεξιά για να ανοίξουν μέτωπο και να αποκόψουν τις διαρροές προς την Αριστερά.
Το πολιτικό κατεστημένο δεν νιώθει άβολα απέναντι σε βίαιες ακροδεξιές ομάδες, γι’ αυτό και δεν τις έχει ενοχλήσει ποτέ.
Ακόμα και αν πρόκειται για τους λάτρεις του Χίτλερ, όπως η Χρυσή Αυγή.
Την Αριστερά φοβάται, γιατί η Αριστερά μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου