Πέτρος Τατσόπουλος: Το lifestyle, η Χούντα και... ο Φρέντυ Γερμανός!

Του Δημήτρη Χαλιώτη
Όταν διάβασα σήμερα το πρωί ένα άρθρο στοenimerosi24.gr με τίτλο

 “Παιδί της Χούντας αποκαλεί ο Τατσόπουλος τον Φρέντυ Γερμανό” σκέφτηκα... τι θυμήθηκε τώρα κι αυτός. Όμως το άρθρο του Πέτρου Τατσόπουλου στο χθεσινό BHMAgazino για το διαχρονικό lifestyle στην Ελλάδα είναι πολύ πιο ουσιαστικό και λέει (επιτέλους) μεγάλες αλήθειες...

Ο τίτλος του άρθρου είναι “Χούντα και τηλεόραση” και σε αυτό ουσιαστικά ο Τατσόπουλος μιλάει ανοιχτά και έξω από τα δόντια για το lifestyle που τα media επιβάλλουν δικτατορικά από εποχή σε εποχή, τα “ιερά τέρατα” που το υπηρέτησαν και τις συλλογικές ενοχές που μας δημιούργησαν, επειδή κάποιοι λίγοι το ακολούθησαν και κάποιοι πολλοί απλά δοκίμασαν έτσι για τη γεύση...



“Από την επικράτηση της ιδιωτικής τηλεόρασης και έπειτα, δηλαδή 22 χρόνια μετά το 1990, προβαλλόταν ένας τρόπος ζωής που συνοψίζει το lifestyle όπως το ξέρουμε. Θεωρώ ότι το lifestyle που σέρβιρε ο Πέτρος Κωστόπουλος κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του δεν ήταν παρά ένα ριμέικ του τρόπου ζωής αυτής της δικτατορίας. 

Όσοι είναι πάνω από 50 θυμούνται πως την εποχή της Χούντας δεν προβαλλόταν η αντικομμουνιστική όψη, όσο η άποψη ότι η ζωή έχει να κάνει με την ελαφρότητα. 

Ότι η ζωή είναι ωραία και πρέπει να την γλεντάμε… Και κάπου εκεί εμφανίστηκαν ο Νίκος Μαστοράκης, ο Φρέντυ Γερμανός, αποθεώθηκε ο Ζαμπέτας, ο κομφερανσιέ Γιώργος Οικονομίδης...” γράφει ο Πέτρος Τατσόπουλος στο BHMagazino και συνεχίζει...

“Το μότο ΄΄η ζωή είναι ωραία και δεν πρέπει να έχουμε σκοτούρες ΄΄ μπαίνει στο ψυγείο στην ουσία από τη Μεταπολίτευση και μετά και περίπου δέκα χρόνια μετά περνάει στο ανάθεμα. Το lifestyle από το 1974 μέχρι το 1990 είναι η άκρατη πολιτικοποίηση, κάτι που μοιάζει με αυτό που ζούμε τώρα. 

Ο Μαστοράκης εξαφανίζεται από την Ελλάδα, 

ο Νίκος Φώσκολος δεν ακούγεται πουθενά και ο Φρέντυ Γερμανός πάει στην Ελευθεροτυπία και εξαγνίζεται. Και από το 1990 και μετά έρχεται η αναγέννηση.” σημειώνει δηκτικά ο Τατσόπουλος.

“Ο Κωστόπουλος δεν ήταν μόνος του. Τα ιδιωτικά κανάλια ήταν αυτά που έκαναν διαγωνισμό σαχλαμάρας μεταφέροντας τις εκπομπές - σκουπίδια από τα μεσάνυχτα σε όλες τις ζώνες. Από περιθωριακές σερβίρονται ως mainstream. 

Κάποια στιγμή διεμβολίζεται και το δελτίο ειδήσεων με το Star να το ονομάζει με θράσος ΄΄εναλλακτικό΄΄... [...] Για τους περισσότερους Έλληνες αυτός ο τρόπος ζωής έμεινε ένα απατηλό όνειρο. Το ότι τον προβάλανε οι εκπομπές δε σημαίνει πως όλοι ζούσαν σύμφωνα με αυτόν. Κυρίως γιατί δε μπορούσαν. 

Αλλά όλο αυτό έδωσε την εντύπωση πως όλοι οι Έλληνες ζούσαν πάνω από τις δυνάμεις τους και κάθε βράδυ ήταν στα μπουζούκια. Τεράστιο ψέμα. Εκατομμύρια άνθρωποι ζούσαν με τα χρήματα του μισθού τους. Η ρετσινιά όμως έμεινε.” επισημαίνει ο Τατσόπουλος φτάνοντας ουσιαστικά στο συμπέρασμα ότι σε αυτή τη “ρετσινιά” οφείλεται και η σημερινή οργή των περισσοτέρων απέναντι στο lifestyle (“ο λαός και δεν το έζησε και κατηγορείται γι’ αυτό”) και καταλήγει πως ακόμα κι αν πεις ότι η οργή που νιώθουν σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι είναι μία νέα μορφή lifestyle, που κάποιοι την εκμεταλλεύονται, αυτή η οργή δεν παύει να παραμένει γνήσια.

Από όλο αυτό το κείμενο του Πέτρου Τατσόπουλου, που σας παραθέσαμε, το enimerosi24.gr και άλλα, υποθέτουμε, sites και blogs που θα ακολουθήσουν επέλεξαν να κρατήσουν ως ουσία ότι ο Τατσόπουλος αποκαλεί τον Φρέντυ Γερμανό “παιδί της Χούντας”. 

Το έκαναν προφανώς για να “πουλήσουν” το θέμα, για να γίνει ντόρος, για να ξεκινήσει ακόμα ένας κύκλος “κιτρινίλας”, μέσα από τον οποίο έχουν μάθει (παιδιά κι αυτοί του lifestyle των τελευταίων 22 χρόνων) να επιβιώνουν.

Το κείμενο του Τατσόπουλου ωστόσο λέει κάτι πολύ πιο ουσιαστικό. Επισημαίνει την απόσταση της τηλεοπτικής (και εν γένει μιντιακής) πραγματικότητας από το πραγματικό “lifestyle” του απλού κόσμου. 

Στο πλαίσιο της ανάλυσης του εκάστοτε τηλεοπτικού lifestyle (μιλάμε για πραγματική δικτατορία των μέσων) αναφέρει και το αυτονόητο. 

Ότι δηλαδή ο Νίκος Μαστοράκης και ο Φρέντυ Γερμανός ήταν δύο από τους στυλοβάτες του την εποχή της Χούντας, ακολουθώντας κατά γράμμα τις επιταγές του και το μότο του “Η ζωή είναι ωραία και δεν πρέπει να έχουμε σκοτούρες”. 

Ποιος μπορεί να το αρνηθεί αυτό βλέποντας το “Αλάτι και Πιπέρι” του Γερμανού και γνωρίζοντας ότι την ίδια περίοδο η μισή Ελλάδα ήταν στα ξερονήσια;
http://www.tottblog.com/2012/03/lifestyle.html


Οσο κι αν ο Φρέντυ Γερμανός ήταν αδυναμία μου κι έκτοτε εξαγνίστηκε, το όλο κλίμα του άρθρου αντικατροπτρίζει την πραγματικότητα και καλό ειναι να την βλέπουμε κατάματα ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!