Είναι περιττό νομίζω να μπει κανείς στη διαδικασία να κρίνει απόψεις που συγκρίνουν τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης και την άνοδο των ναζί με το γιαούρτωμα του Νταλάρα.
Άρες- Μάρες- Βαϊμάρες!
Δε θα πήγαινα ποτέ να ρίξω καρέκλες και γιαούρτια σε μια συναυλία, αλλά αν ένοιωθα ότι ο καλλιτέχνης με προσβάλει θα αποδοκίμαζα.
Η αποδοκιμασία, το "κράξιμο", κατά το κοινώς λεγόμενο, είναι από τα ενδεχόμενα πουπρέπει να θεωρεί πιθανά ο καλλιτέχνης, ο πολιτικός, ο δημοσιογράφος ή όποιος έχει δημόσια παρουσία και δημόσιο λόγο.
Όπως είναι πιθανό (και το σύνηθες μέχρι σήμερα) να σε αποθεώνουν επί δίωρο, τόσο πιθανό είναι να σε κράξουν.
Συμβαίνει από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, συνέβη και σε μεγάλους καλλιτέχνες, όπως η Μαρία Κάλλας, γιατί το κοινό δεν ικανοποιήθηκε με τη φωνή της και όχι γιατί είχε κολλήσει το στομάχι του στο ουρανίσκο.
Επί δύο μέρες όμως δεν είδα να αναφέρεται ένα χαρακτηριστικό συμβάν του νταλάρειου ταπεραμέντου, όταν πριν από χρόνια ο μεγάλος καλλιτέχνης (και δε το γράφω ειρωνικά) έφτασε αλλόφρων σε εφημερίδα για να δείρει το δημοσιογράφο, του οποίου το άρθρο θεωρούσε ότι τον αδικούσε.
Μου θυμίζει Πρετεντέρη που καταγγέλλει τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται, την ώρα που κυκλοφορεί ευρέως το βίντεο στο οποίο ο μέγας δημοσιογράφος (και το λέω ειρωνικά) ρίχνει μπουκάλι στο διαιτητή αγώνα μπάσκετ. Αυτά τα ολίγα...
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΟΥΛΤΑΣ
Οι αντιπροσωπείες υπολογιστών, φωτογραφικών μηχανών, ηχοσυστημάτων και αυτοκινήτων τιμωρούν τους συντάκτες που τους κάνουν κριτική με κόψιμο της διαφήμισης. Ο Νταλάρας με μπουνιές.
ΑπάντησηΔιαγραφή