από το ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ
Απεχθάνομαι τις γενικεύσεις. Όμως όταν είναι απαραίτητες τις χρησιμοποιώ.
Άλλωστε, οι «Μνημονιακοί» από μόνοι τους επέλεξαν να ενταχθούν σε ένα σύνολο με τόσο όμοιο λόγο και κοινά επιχειρήματα, που γίνεται εμφανές ότι τα έχουν αποκτήσει μέσω κάποιου εγχειρίδιου που τους μοιράστηκε.
Οι «Μνημονιακοί» μου θυμίζουν τις τηλεφωνήτριες που σου τηλεφωνούν για να πουλήσουν ένα προϊόν και μπροστά τους έχουν ένα φυλλάδιο ή ένα πρόγραμμα υπολογιστή στο οποίο αναζητούν κάθε φορά τη «σωστή» απάντηση στο ερώτημα που κάνεις ή στην αμφιβολία που εκφράζεις.
Νομίζω πως οι «Μνημονιακοί» είναι τόσο περήφανοι που... είναι «Μνημονιακοί» ώστε αν ήταν δυνατόν, θα είχαν κοινή στολή. Μάλλον, όμως, αυτό απαγορεύεται από το εγχειρίδιο, για να φαίνεται πως ανήκουν σε διαφορετικές κοινωνικοικονομικές τάξεις και ότι η υποστήριξη του Μνημονίου γίνεται αυθορμήτως.
Οι «Μνημονιακοί», λοιπόν, έχουν μεγάλη πλάκα. Κυρίως επειδή αντιμετωπίζουν όλους τους υπόλοιπους ως περιθώριο, ακροαριστερούς, τρομοκράτες, παρακμιακούς και τριτοκοσμικούς. Είναι, μάλλον, αυτό το εγκεφαλικό μανικιούρ που τους έχουν κάνει και θεωρούν πως ανήκουν σε μια καλύτερη πνευματική τάξη από τους υπόλοιπους.
Πάντα φρεσκοξυρισμένοι ή με αυστηρά περιποιημένο μουσάκι, οι «Μνημονιακοί» μοιάζουν με πλασιέ ασφαλειών που γυρνούν από πόρτα σε πόρτα και ανέχονται κάθε είδους ταπείνωση, αρκεί να πουλήσουν το συμβόλαιο και να πάρουν το ποσοστό τους.
Και, φυσικά, έτσι όπως είναι εξοργιστικά ψύχραιμοι και αλαζόνες, κατά πως απαιτεί το εγχειρίδιό τους, οι εξευτελισμοί που δέχονται από τους «αγροίκους» που στέκονται κριτικά ή αρνητικά στο προϊόν τους, δηλαδή το Μνημόνιο, είναι πολύ συχνοί.
Οι «Μνημονιακοί» είναι ευρωλάτρες. Γενικώς! Λάτρεις του ευρώ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της ευρωζώνης, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, των ευρωδανείων, των Ευρωπαίων επιτρόπων και ό,τι άλλο ξεκινά ή εμπεριέχει το –ευρώ.
Θεωρούν ότι η θέση της Ελλάδας βρίσκεται απαραίτητα στα «σαλόνια» της ευρωπαϊκής οικονομικής ένωσης, εκεί δηλαδή που βρίσκονται όλες οι καθώς πρέπει ευρωπαϊκές κόρες, όπως η Εσθονία, η Μάλτα, η Σλοβακία, η Σλοβενία, το Μαυροβούνιο, το Κόσοβο και άλλες λαμπερές παρουσίες.
Βέβαια, οι «Μνημονιακοί» βλέπουν μόνο τη Γερμανία, την Αυστρία και το Λουξεμβούργο, αλλά πάντα αντιμετώπιζαν πρόβλημα με τη συνολική αντίληψη της πραγματικότητας και επέλεγαν να βλέπουν μόνο ό,τι τους βολεύει.
Ακόμη κι έτσι, όμως, οι «Μνημονιακοί» παραδέχονται ότι ο Κώστας Σημίτης ήταν ένας μεγάλος ηγέτης που έβαλε παράνομα την Ελλάδα στην Ευρωζώνη, πλαστογραφώντας την οικονομική της κατάσταση.
Επίσης, οι «Μνημονιακοί» θεωρούν την εξαθλίωση των Ελλήνων εργαζομένων ως απαραίτητο βήμα για τη «σωτηρία» της χώρας μας και την παραμονή της στην Ευρωζώνη. Οι «Μνημονιακοί» επιμένουν ότι οι ίδιοι ουδέποτε είχαν κάποια εμπλοκή στο σημερινό κατάντημα της ελληνικής οικονομίας, καθώς «δε συμμετείχαν σε κομματικούς μηχανισμούς».
Άσπιλοι και δίχως καμία ευθύνη, λοιπόν, για το παρελθόν μας, οι «Μνημονιακοί», καταφεύγουν σε ανάθεμα των «ακροαριστερών και ακροδεξιών ουρακουτάγκων που σήμερα επιθυμούν την επιστροφή στη δραχμή». Ως εκ τούτου, για το ότι φτάσαμε στο γκρεμό δεν ευθύνονται αυτοί. Από την άλλη, για τη βέβαιη χρεωκοπία μας και την έξοδο από την ευρωζώνη, πάλι θα ευθύνονται κάποιοι άλλοι.
Οι ίδιοι προφανώς θεωρούν εαυτούς επισκέπτες που ήρθαν από κάποιον άλλον πλανήτη για να μας πείσουν απλώς ότι το Μνημόνιο είναι καλό πράγμα. Το ότι βρίσκονται σε εντεταλμένη αποστολή είναι δεδομένο, όμως δε νομίζω πως όλοι αυτοί ασχολήθηκαν ξαφνικά με την πολιτική στην Ελλάδα, ενώ πριν την κρίση ήταν εντελώς ανεξάρτητοι και αμέτοχοι των εξελίξεων.
Παρά ταύτα, οι «Μνημονιακοί» ενώ βρίζουν και απαξιώνουν ως σχεδόν καθυστερημένους πνευματικά την πλειοψηφία των Ελλήνων που «δεν αντιλαμβάνεται ως υπέρτατη τιμή και απόλαυση την εξαθλίωσή της» και ενώ υμνούν τον πλαστογράφο Σημίτη για την «επιτυχία» του, επιμένουν να παραμείνουμε στα ακριβά σαλόνια της ευρωζώνης.
Μα, τι να κάνουμε άραγε εμείς «οι τριτοκοσμικοί» στα μεγάλα σαλόνια; Πώς μας αξίζει να παραμείνουμε εφόσον μπήκαμε σε αυτά εξαπατώντας τους νοικοκυραίους και αφελείς Γερμανούς;
Αγαπητοί «Μνημονιακοί» είστε αρχοντοχωριάτες, ξιπασμένοι και κομπλεξικοί Βαλκάνιοι.
Είστε μαντάμ Σουσούδες.
Είστε περιπλανώμενες μετριότητες και κάτω από τα κοστούμια σας φοράτε τρύπια σώβρακα.
Αυτό είστε.
Η κριτική σας, με έχει θίξει πολλές φορές, ως έναν από εκείνους που αντιδρούν στα μέτρα, στην εξαθλίωση και στο ξεπούλημα που φέρνουν τα Μνημόνια. Δεν είστε «Μνημονιακοί»· είστε απατεωνίσκοι φτωχοδιάβολοι. Κατηγορείτε όλους εμάς που χεστήκαμε για το ευρώ σας ότι το κάνουμε επειδή έχουμε οικονομικά συμφέροντα.
Μας κατηγορείτε ότι αρνούμαστε να θυσιάσουμε τη ζωή μας για τη σωτηρία των τραπεζών, επειδή έχουμε καταθέσεις εκατομμυρίων ευρώ σε τράπεζες του εξωτερικού κι επιθυμούμε την επιστροφή στη δραχμή ώστε να μπορέσουμε να αγοράσουμε φτηνά οικόπεδα.
Μέχρι και ο τελευταίος σας γκουρού, ο Πόλ Τόμσεν του ΔΝΤ, γελάει μαζί σας καθώς σας έβαλε να υπερασπίζεστε την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης εκεί γύρω στο θάνατο, ενώ ο ίδιος σας αποχαιρέτησε βγαίνοντας στη σύνταξη (σύμφωνα με την επίσημη θέση του ΔΝΤ) στα 57 του χρόνια.
Ναι λαμόγια μου. Ανακλήθηκε από την Ελλάδα επειδή βγήκε στη σύνταξη ο Πόλ Τόμσεν, γεννηθείς στο Aabenraa της Δανίας τον Μάιο του 1955 κι έχοντας κάνει το πρώτο του «ένσημο» το 1979 ως βοηθός καθηγητή στο πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης. Στα 57 του χρόνια και με μόλις 32 χρόνια εργασίας βγήκε στη σύνταξη ο Πολ Τόμσεν σας.
Και το χειρότερο απ’ όλα; Το ΔΝΤ δεν είναι ιδιωτική επιχείρηση, αλλά ο πλέον δημόσιος οργανισμός του κόσμου καθώς το 80% των πόρων του προέρχεται από τα κρατικά ταμεία των χωρών που συμμετέχουν. Σα να λέμε δηλαδή, ότι το ΔΝΤ είναι η μεγαλύτερη ΔΕΚΟ του κόσμου.
Φίλοι «Μνημονιακοί» καλοί είστε για εκπαιδευμένα ζωάκια σε τσίρκο. Κάνετε το νουμεράκι σας κι ύστερα στο κλουβί για τη μπανάνα. Όμως να ξέρετε, όταν οι υπεύθυνοι του τσίρκου φύγουν κυνηγημένοι από δω, τότε δε θα νοιαστούν να σας πάρουν μαζί τους. Θα σας αφήσουν εδώ, όπως άφησαν τα άλλα ζωάκια – συναδέλφους σας στην Αργεντινή. Και τότε θα παρακαλάτε εμάς για μία μπανάνα. Έχετε το κατά νου!
Διαβάστε περισσότερα εδώ: http://apneagr.blogspot.com/2012/02/blog-post_529.html#ixzz1nViLjlhU
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου