Ραγιαδισμός ενοχισμός και κλάψα:Τρία προσόντα για να βγεις στο MEGA
- Ραγιαδισμός είναι συμπεριφορά που κράτησε την περιοχή μας 400 χρόνια υπό τον ζυγό των Οθωμανών.
- Συνυφασμένος με ενοχισμό για κάποιο κοινό Ελληνικό ή ατομικό αμάρτημα.
- Η κλάψα είναι το μοιρολατρικό στοιχείο που όσο πλησιάζουμε ανατολικές σπουδές τόσο θα πρέπει να το λαμβάνουμε υπόψη ως στοιχείο καθοριστικό στην συμπεριφορά των όσων η μοίρα του παγίδευσε σε αυτή την περιοχή.
Ο Κώστας Τσόκλης τα έχει όλα τα παραπάνω και προκρίνεται για μια συνέντευξη στο MEGA
Σαββατοκύριακο όπου θα πει πραγματα τα οποία μπορούμε να τα κατατάξουμε ως εξής: (τα σχόλια του Blogger με κόκκινο χρώμα)«Είμαι μπερδεμένος μέσα σ΄ αυτή την κοινωνία και προσπαθώ να ισορροπήσω την προσφορά μου μ΄ αυτή των άλλων ανθρώπων»
- Κατηγορία: Προσωπικό αμάρτημα-”ενοχισμός”: «Σκέφτομαι ότι δεν έχω το δικαίωμα να κατηγορήσω τους πολιτικούς για την σημερινή κατάσταση, και καταπίνω τον θυμό μου. Μήπως εγώ, στον τομέα μου, την τέχνη, κατόρθωσα να βάλω την Ελλάδα ψηλότερα; Αρα κι εγώ απέτυχα. Γιατί λοιπόν να θυμώσω επιλεκτικά με τους πολιτικούς. Ας το δούμε ο καθένας προσωπικά».
- Κατηγορία: Μοιρολατρία -κλάψα «Κι όμως με τα χρόνια προσπαθήσαμε να συμβαδίσουμε με τους Ευρωπαίους και μέχρι ενός σημείου κάτι καταφέραμε. Λέω συχνά σε φίλους ότι έχω μια διάθεση κλάματος, πένθους, γιατί πιστεύω ότι αυτό που δημιουργήσαμε μέχρι τώρα θα πάει χαμένο. Ο τόπος για να συνέλθει θέλει πολλά χρόνια. Οταν έρθει μια καινούργια πραγματικότητα ανάπτυξης, οι παγκόσμιες συνθήκες θα επιβάλλουν έναν άλλο τρόπο εκτίμησης, μια άλλη αισθητική και τότε φοβάμαι ότι το έργο μας θα ξεχαστεί».
- Κατηγορία: Ραγιαδισμός και πάλι ενοχισμός : «Ο ενθουσιασμός είναι ό,τι πιο επικίνδυνο. Βαδίζαμε με ύφος σπουδαίων ανθρώπων, με Ολυμπιάδες, με βαλάντια που δεν σήκωνε η τσέπη και ο τόπος. Φταίνε όλοι κι αυτοί που έκλεψαν πολλά κι αυτοί που έκλεψαν λίγα κι αυτοί που δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να κλέψουν… Οταν νιώθετε ενθουσιασμένοι να ανησυχείτε πολύ. Επιτρέψτε μου ένα βρωμόλογο: Ο Μάο έλεγε όταν νομίζεις ότι έχει τέσσερα αρχ…μη νομίσεις ότι είσαι υπεράνθρωπος, να είσαι βέβαιος ότι εκείνη τη στιγμή σε γ….».
- Ενοχισμός της φυλής: «Πετάξαμε χωρίς να υπολογίσουμε τις αντοχές μας. Εφυγαν τα πράγματα από τα χέρια μας, έτσι όπως δεν είχαν τοποθετηθεί σε βάσεις, και βρεθήκαμε στο κενό. Δεν αναπτυχθήκαμε σιγά-σιγά. Κι αυτό το απότομο πέταγμα δεν μπορούσαμε να το διαχειριστούμε»…
- Το συλλογικό αμάρτημα ο κ. Τσοκλης θα το βρεί στον συλογισμό “αφου ο κόσμος είναι “Αλφα” τότε εγώ είμαι το λάθος Βήτα”:
- «Αν όπως λέμε πιστεύουμε στην παγκοσμιοποίηση, οι πατρίδες έχουν μικρή σημασία.
- Οι άνθρωποι προέχουν, οποιασδήποτε εθνικότητας. Από την ώρα που δεχτήκαμε να μπούμε σ΄ ένα ευρωπαϊκό σύστημα, έπρεπε η μνήμη μας να θυσιαστεί. Για να ανήκουμε σε καινούργιο κόσμο πρέπει να ξεχάσουμε πολλά από το παρελθόν. Δεν γίνονται όλα μαζί: Και Ευρωπαίοι και Ελληνες και εμμονή στις ρίζες και κοσμοπολίτες». Και τώρα φτάσαμε στο σημείο, στο όνομα μιας ενοποιημένης Ευρώπης, αντί να ερχόμαστε κοντά να χωρίζουμε: Νότιοι, Κεντροευρωπαίοι κ.λ.π.
- Και αφού είμαι τόσο λάθος Βήτα μοιράια ο κ Τσόκλης οδηγείται στην Αναίρεση της Ελληνικής ταυτότητας του: «Οταν πιάνω τον εαυτό μου να πρέπει να υπερασπιστεί την ελληνικότητά μου θυμώνω. Ποια ελληνικότητα; Δέστε το όνομά μου: Τσόκλης είναι τούρκικο και το «τσοκ» σημαίνει πολύ. Για ποιον Ελληνα μιλάμε;»
- Και χωρίς τον Ελληνισμό θα βρεθεί στο κενό «Εμείς στον καιρό μου όταν ξεκινούσαμε πατούσαμε σε μια βάση. Προοδεύαμε σιγά-σιγά έστω και λίγο, έστω και χαζά. Η επόμενη γενιά που θα πατήσει; Αυτό το κενό που θα δημιουργηθεί δεν θα καλυφτεί δημιουργικά αλλά με σαβούρα. Το έλλειμμα που έχουμε είναι κυρίως ηθικό. Είμαστε άνθρωποι χαλασμένοι, ανέντιμοι, άπληστοι, αμόρφωτοι, συνεχώς θυμωμένοι».
- Η πορεία εκτός της συμπεριφοράς του Ραγιαδισμού που προτείνει είναι η αφομοίωση: «Ο μόνος δρόμος είναι να δεχτούμε ότι μοιραζόμαστε με τον υπόλοιπο κόσμο μια κοινή μοίρα. Μην προσπαθούμε να ξεχωρίσουμε την δική μας από των άλλων. Κι αυτή την πίστη πρέπει να πείσουμε τους Ευρωπαίους ότι την έχουμε».
Σχόλιο: Τι αμαρτίες πληρώνει η Ελλάδα;
Σιχαίνομαι αφάνταστα εκείνους που βάζουν στο στόμα τους το όνομα της πατρίδας μου χρεώνοντας της τα λάθη όλων των υπάνθρωπων που έδρασαν σε αυτήν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦτύνω εκείνους που αντί για το εγώ και κρίνοντας εξ ιδίων,χρησιμοποιούν το εμείς.
Απεχθάνομαι τους τίτλους,που προσδίδονται σε κενά ανθρωπάρια που απλώς τα βοήθησαν οι συγκυρίες,οι δημόσιες σχέσεις για να βρεθούν στο προσκήνιο,τι σημαίνει άνθρωπος της τέχνης,του θεάτρου,των γραμμάτων οι υπόλοιποι τι είναι του κώλου?Όλοι μας έχουμε ονοματεπώνυμο τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο,οτιδήποτε δημιουργεί ο καθένας μας το κάνει με το μυαλό και τη ψυχή του,τα όποια διαθέτει ο καθένας μας και κανένας δεν τιτλοφορείται ανώτερος των άλλων.
Με αυτά λοιπόν τα δικά μου τα μυαλά ο Τσόκλης,και οι όμοιοι δεν έχουν στο παραμικρό μεγαλύτερο ποσοστό βαρύτητας στο λόγο τους,απ'ότι ο γείτονας μου που αυτή τη στιγμή μου διαφεύγει το όνομά του.ΕΛΕΝΑ
Ο κ.Τσόκλης όταν συνεντευξιάζεται να αναφέρεται στον εαυτό του στους περί αυτόν, και να το διευκρινίζει , και σε ότι του μοιάζει φυσικώς και πνευματικώς αμάν πια με όλους αυτούς τους δήθεν αυτοκρινόμενους !
ΑπάντησηΔιαγραφή