«Λευτεριά στον Εφραίμ»

Του Δημήτρη Μητρόπουλου

Η Δικαιοσύνη μπορεί να είναι τυφλή - ή, τέλος πάντων, να έχει δεμένα τα μάτια με σκούρο μαντίλι. Δεν πάσχει όμως από βαρηκοΐα. Η βοή της κοινωνίας φθάνει στα αυτιά της. Και δημιουργεί το περιβάλλον μέσα στο οποίο εκφέρει την κρίση της.

ΟΙ γενικές αυτές διαπιστώσεις υπόκεινται στην ελληνική ιδιομορφία. Στην Ελλάδα, ο ρυθμός απονομής της δικαιοσύνης είναι αργός. Αυτό σημαίνει ότι μια υπόθεση μπορεί να ωριμάσει διαδικαστικά και να δικαστεί σε δημόσια ατμόσφαιρα πολύ διαφορετική από εκείνη μέσα στην οποία προέκυψε. Είναι η περίπτωση της δίκης του Παντείου που κατέληξε σε αμείλικτες ποινές για τους κατηγορούμενους. Είναι επίσης η περίπτωση του Εφραίμ.

ΟΤΙ έχει αλλάξει το δημόσιο περιβάλλον από το 2008 - όταν ξέσπασε η υπόθεση Βατοπεδίου - μέχρι σήμερα είναι φανερό από τους υποστηρικτές του ηγουμένου. Αρχής γενομένης από τον Γιώργο Καρατζαφέρη. Είχε λειτουργήσει ως κοινοβουλευτικός καταπέλτης τότε, στοχοποιώντας τον Θόδωρο Ρουσόπουλο που, ως πανίσχυρος υπουργός Επικρατείας, είχε αντιμετωπίσει με συμπάθεια τους μοναχούς. Τώρα ο Καρατζαφέρης έσκιζε τα ρούχα του - μαζί με διαφόρους από τον ΛΑΟΣ - προκειμένου να αποφύγει την προφυλάκιση ο Εφραίμ. Το ίδιο και ο - γνωστός ρολίστας της ελληνικής πολιτικής - Κωνσταντίνος Μητσοτάκης.

ΟΛΟΙ αυτοί όμως ωχριούν μπρος στα ανακοινωθέντα που έρχονται από τη Μόσχα, με τον Εφραίμ να εμφανίζεται περίπου ως αθωνίτης κόμης Μοντεχρήστος με ράσα. Η ευαισθησία του Πούτιν για θέματα κράτους δικαίου είναι - ειρωνικά ειπωμένο - γνωστή. Ο άλλοτε μεγιστάνας Χοντορκόσφκι σαπίζει σε κάποια φυλακή της Σιβηρίας γιατί δεν υπέκυψε στις κρατικές πιέσεις. Ο δολοφόνος της ενοχλητικής δημοσιογράφου Πολιτόφσκαγια δεν βρέθηκε ποτέ. 

Αλλά στον Εφραίμ πρέπει, κατά τους Ρώσους, να εξασφαλιστεί «δίκαιη δίκη». Ουδείς αμφέβαλλε ότι η τουρνέ των Βατοπεδινών με την Αγία Ζώνη στη Ρωσία ήταν άλλη μία καμπάνια δημοσίων σχέσεων. 

Από τον πρίγκιπα Κάρολο έως τον Καραμανλή, οι Βατοπεδινοί ήξεραν πώς να προσεγγίζουν αυτούς που πρέπει, ο δε Πούτιν είναι και θρήσκος. Παρ' όλα αυτά, η ρωσική επιθετικότητα έχει μεγαλύτερο βάθος. Η περίοδος 2004-2009 δεν ήταν μόνον η χρυσή ευκαιρία για τους Βατοπεδινούς να ανταλλάξουν λίμνες με οικόπεδα. 

Συνέπεσε και με τη χρυσή εποχή της ρωσικής επιρροής στην Ελλάδα. Εκ των υστέρων, τα δύο χρυσοφόρα ρεύματα συναντήθηκαν.

ΓΙΑ να γυρίσουμε σε όσα λέγαμε στην αρχή, το ετερόδοξο ελληνορωσικό κίνημα για «λευτεριά στον Εφραίμ» προσπαθεί να αντιπαλέψει το κοινωνικό κύμα που ζητάει «κάποιος να πάει φυλακή». 

Η λογική είναι να τιμωρηθούν από σπόντα ως υπαίτιοι για την κρίση όσοι κατά καιρούς ενεπλάκησαν σε διάφορα σκάνδαλα. Μέχρι στιγμής το αίτημα δεν έχει ικανοποιηθεί - αν εξαιρέσει κανείς οφειλέτες του Δημοσίου που συλλαμβάνονται και μετά αφήνονται ελεύθεροι, κάνοντας χρήση των διαδικασιών. Αλλά είναι αυτό το κλίμα αγανάκτησης για την ατιμωρησία των ισχυρών που έχει τυλίξει σαν μαύρο σύννεφο τον ηγούμενο του Βατοπεδίου, κάνοντας τους δικαστές να εξαντλούν τα περιθώρια του νόμου σε θέματα προφυλάκισης.

http://www.tanea.gr/agiografies/?aid=4683331