Μπορεί κάποιος να αισθανθεί ικανοποίηση όταν επιβεβαιώνεται στις προβλέψεις του, αρκεί αυτή η επιβεβαίωση να οδηγεί σε κάτι το καλό, σε κάτι το θετικό για την απελευθερωτική προοπτική. Δεν μπορεί να νοιώσει, όμως, ικανοποίηση όταν επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις του για κάτι το κακό, για κάτι το αρνητικό προς την απελευθερωτική προοπτική.Δυστυχώς, τα όσα γράφονταν στην προκήρυξη της 18ης Οκτωβρίου σχετικά με το ρόλο του ΚΚΕ επιβεβαιώθηκαν πλήρως. Το ΚΚΕ έπαιξε το ρόλο τη μαξιλάρας που θα προστάτευε το κοινοβούλιο, μετά το φυλλορρόημα των «αγανακτισμένων». (βλέπε σχετικά)
Είχαμε πει αυτό που όλοι αναγνωρίζουν σαν αλήθεια. Ότι δηλαδή η μόνη δυνατότητα για να μην ψηφιστεί το πολυνομοσχέδιο θα ήταν η κατάληψη της βουλής από τους διαδηλωτές κατά την διάρκεια αυτής της 48ωρης κινητοποίησης, κάτι δηλαδή που βρισκόταν στα σκαριά κατά την ψήφιση του «μνημονίου» και το οποίο ανέκοψε η δολοφονία των τεσσάρων ανθρώπων στην Μαρφίν το Μάιο του 2010.
Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει πως αυτός ήταν αυτή τη στιγμή ο μοναδικός τρόπος για την αποτροπή της ψήφισης. Είχαμε μάλιστα περιγράψει με απλό τρόπο κάποιες υλοποιήσιμες δυνατότητες για την πραγματοποίηση ενός τέτοιου ενδεχόμενου.Κι αποδείχτηκε για άλλη μια φορά πως τα κοινοβουλευτικά καθάρματα ψήφισαν και πάλι μονοκούκι, παρά την κοινωνική κατακραυγή. Που σημαίνει πως δεν παίρνουν από λόγια και πως μόνο μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να έχει άμεσα και χειροπιαστά αποτελέσματα, αλλά και μακροπρόθεσμα.
Στο χαρακτηρισμό μας για τους κοινοβουλευτικούς εντάσσονται και όσα κόμματα καταψήφισαν το νομοσχέδιο γιατί, πολύ απλά, με τη συμμετοχή τους στη διαδικασία, διαπραγματεύτηκαν τους όρους με τους οποίους θα συνεχιστεί η λεηλασία των ανθρώπων που βρίσκονται στον ελλαδικό χώρο.
Το λέμε αυτό επειδή γνωρίζουν, και γνωρίζουμε πως, αν πραγματικά ήθελαν να μην προχωρήσουν τα μνημόνια, τα μεσοπρόθεσμα και τα πολυνομοσχέδια υπήρχαν τρόποι. Και αυτό αφορά όλο το συρφετό στον οποίο συγκαταλέγονται και τα κοινοβουλευτικά αποκόμματα του ΚΚΕ και της αριστεράς.
Δεν θα αναφέρουμε τέτοιους τρόπους γιατί δεν είναι δική μας υπόθεση.
Σ’ όλο το διήμερο της 48ωρης απεργίας ο ρόλος του ΚΚΕ ήταν σαφής και αποτελεί την ….προέκταση της ιστορικής του πορείας.Οι κρανοροπαλοφόροι της περιφρούρησης του ΚΚΕ στην κινητοποίηση της 19ηςΟκτωβρίου (βλέπε σχετικά) έκαναν το τεστ για την επόμενη μέρα.
Παρά τις αποδοκιμασίες των διαδηλωτών κατά την τετράωρη τους παραμονή-περιφρούρησης της Βουλής, τήρησαν τη στάση που έχουν τα ΜΑΤ όταν ακολουθούν κατά γράμμα τις διαταγές που τους δόθηκαν:
«Στρατιωτάκια, ακούνητα, αμίλητα κι αγέλαστα», όπως θα έλεγε και ο «θρυλικός» Πολύδωρας.
Όμως οι διαταγές για την 20η Οκτωβρίου ήταν διαφορετικές. Περιλάμβαναν κατάληψη όλου του χώρου μπροστά από τη βουλή, την Λεωφόρο Αμαλίας, την αρχή της Βασ. Σοφίας και την αρχή της Πανεπιστημίου μέχρι και την Βουκουρεστίου. Αποκλείστηκαν και εμποδίστηκαν, έτσι, τα μπλοκ των διαδηλωτών να προσεγγίσουν τον χώρο της Βουλής.
Όχι για τέσσερις ώρες αλλά οριστικά και μέχρι το τέλος της ψηφοφορίας. Εδώ ο στόχος ήταν ξεκάθαρος. Ενώ οι «αγανακτισμένοι» στον προηγούμενο «αποκλεισμό» τους στόχευαν στην παρεμπόδιση των βουλευτών, αντίθετα το ΚΚΕ πλειοδότησε!
Πως λοιπόν να μην εκφραστεί με τα καλύτερα λόγια για το «Κώμα του λαού» ο Άδωνις Γεωργιάδης δηλώνοντας πως «τον εντυπωσίασε το ΚΚΕ που υπερασπίστηκε το κοινοβούλιο»!
Την ίδια στιγμή οι δυνάμεις των ΜΑΤ αραχτές, στο πίσω μέρος της Βουλής, έπιναν το καφεδάκι τους περιμένοντας να έρθει η ώρα της δικής τους βάρδιας, ενώ άλλες αποδεσμευμένες δυνάμεις είχαν απλώσει τα δίχτυα τους στην ευρύτερη περιοχή.
Μια τέτοια στάση εκ μέρους του ΚΚΕ και των Υπηκόων του, του ΠΑΜΕ, ήταν αναμενόμενο να διεγείρει αντιδράσεις εκ μέρους διαδηλωτών. Το αποτέλεσμα ήταν τα λόγια να αντικατασταθούν με έργα και οι συγκρούσεις να πάρουν διαστάσεις.
Συγκεκριμένα, μετά τις 14:30 το μπλοκ του ΚΚΕ και των Υπηκόων του δέχεται επίθεση από ομάδες νεαρών διαδηλωτών.
Ακολουθεί επιδρομή των κρανοροπαλοφόρων του ΚΚΕ και γίνονται συμπλοκές σε όλο το μήκος της οδού Βασιλέως Γεωργίου, που βρίσκεται μπροστά από το ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία. Οι διαδηλωτές υποχωρούν και στη συνέχεια ανασυγκροτούνται και απωθούν τους κρανοροπαλοφόρους του ΚΚΕ, οι οποίοι σχηματίζουν λοξή αλυσίδα επί της λεωφόρου Αμαλίας προκειμένου να προστατέψουν την μικροφωνική τους εγκατάσταση και το χώρο του μνημείου του Αγνώστου Στρατιώτη.
Η άλλη αλυσίδα του ΚΚΕ σχηματίζεται στην αρχή της Πανεπιστημίου. Ο χώρος μπροστά από τη μεγάλη Βρετανία έχει καταληφθεί από διαδηλωτές σε όλο το μήκος μέχρι και τη Σταδίου, παρά την ρίψη δακρυγόνων από τα ΜΑΤ, που προσπάθησαν να τους ανακόψουν.
Αυτά ισχύουν μέχρι τις 15:14 όπου εκδηλώνεται συνδυασμένη επίθεση από τους κρανοροπαλοφόρους του ΚΚΕ στην συμβολή των οδών Καραγιώργη Σερβίας και Σταδίου –έχοντας κινηθεί από την Πανεπιστημίου μέσω της οδού Βουκουρεστίου–, όπου χτυπούν αδιακρίτως τους διαδηλωτές ενώ κάνουν και χρήση κροτίδων (προφανώς δανεισμένες από τους φίλους τους των ΜΑΤ).
Αμέσως μετά, τα ΜΑΤ πραγματοποιούν συνδυασμένη επίθεση κάνοντας χρήση δακρυγόνων και διαλύοντας τον κόσμο από κοινού με τους κρανοροπαλοφόρους του ΚΚΕ. Όποιος πέφτει στα χέρια των ΚΝΑΤ λυντσάρεται και παραδίνεται στους μπάτσους. Οι κρανοροπαλοφόροι επανέρχονται στις θέσεις τους, ενώ τα ΜΑΤ καταδιώκουν τους διαδηλωτές στη Σταδίου, κάνοντας ταυτόχρονα χρήση δακρυγόνων, μέχρι το ύψος της Κλαυθμώνος.
Είναι κάτι το πρωτοφανές αυτό που συνέβη εκ μέρους του ΚΚΕ; Όχι βέβαια. Τόσο η περιφρούρηση «ευαίσθητων» χώρων, όσο και η συνεργασία του με τους μπάτσους είναι μακρόχρονη και αδιατάρακτη.
Από το 1979 με τις «ταξιαρχίες Μαλάμη» όπου σε άψογη συνεργασία με τα ΜΑΤ τσάκισαν το μπλοκ των Αναρχοαυτόνομων κατά την πορεία του Πολυτεχνείου, το 1995 που μαζί με τη νεολαία του Πασοκ προσπάθησαν να κτυπήσουν τους αναρχικούς μέσα στο Πολυτεχνείο και εκδιώχθηκαν κακήν κακώς,
το 1998 που περικύκλωσαν και ξυλοκόπησαν μπλοκ διαδηλωτών από 137 άτομα κατά την πορεία του Πολυτεχνείου και πάλι και στη συνέχεια τους παρέδωσαν στα ΜΑΤ,
στις μαθητικές πορείες του 1999 όπου σε αγαστή και πάλι συνεργασία με τα ΜΑΤ ξυλοκοπούσαν μαθητές και αναρχικούς διαδηλωτές και πάλι με τις πλάτες των ΜΑΤ, για να θυμηθούμε μερικά «περιστατικά».
Και μια και μιλά το ΚΚΕ για οργανωμένο σχέδιο. Πράγματι υπήρξε σχέδιο.
Μόνο που το είχε επεξεργαστεί στις σκοτεινές στοές των κομματικών του γραφείων.
Επειδή δεν είναι τυχαίο πως παρόμοια προκλητική ή επιθετική στάση εφάρμοσε το ΚΚΕ στα Γιάννενα και το Ρέθυμνο.
Δεν έχουμε σκοπό να υπερασπιστούμε ή να καταδικάσουμε πρακτικές. Οι ευθύνες αφορούν αυτούς που τις επιμερίζονται ή τις αναλαμβάνουν στο βαθμό που το επιθυμούν.
Υπερασπιζόμαστε την αναρχία και τις αναρχικές απόψεις και πρακτικές και δεν θα τις αφήσουμε βορά στις κάθε είδους κρατικοδίαιτες κομματικές συντεχνίες που προσπαθούν να συνδέσουν το φασισμό με τους αναρχικούς.
Και επειδή στο σπίτι του κρεμασμένου ποτέ δεν μιλούν για σκοινί, το ΚΚΕ ξέρει πολύ καλά από φασισμό, αφού αποτελεί μια πολύ καλά οργανωμένη συντεχνία, είναι μια βάρβαρη συνομωσία μιας κλίκας εξουσιαστών απέναντι στα υπόλοιπα μέλη του που τα οδηγεί σαν πρόβατα στη σφαγή.
Μια κλίκα που ενώ κάνει τις πιο αποτρόπαιες πράξεις, στη συνέχεια προσπαθεί να παρουσιαστεί σαν θύμα και να εκμεταλλευτεί το θάνατο ανθρώπων, όπως στην περίπτωση του άτυχου ανθρώπου που πέθανε από παθολογικές αιτίες κι όχι από τις πέτρες διαδηλωτών, όπως θα ήθελαν.
Είναι λυπηρό που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που πιστεύουν και ακολουθούν κόμματα και εξουσιαστικές ιδεολογίες γενικά, αλλά και το ΚΚΕ ιδιαίτερα.
Είναι φανερό πως με την ανάληψη της περιφρούρησης του κοινοβουλίου το ΚΚΕ ήξερε πολύ καλά πως θα γινόταν στόχος από ομάδες διαδηλωτών. Και το επεδίωξε. Αποσκοπώντας μ’ αυτό τον τρόπο πολλαπλό όφελος. Αφ’ ενός να αποκομίσει τα ωφελήματα που θα του παρασχεθούν βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα από το κράτος για τις υπηρεσίες του (όπως ησυγκυβέρνηση του 1989 ή κάποιες βουλευτικές έδρες όπως αυτές μετά το τσάκισμα των αγροτικών κινητοποιήσεων με την «επιχείρηση Βουλκανιζατέρ») και αφ’ ετέρου να εμφανίσει αγωνιστικό και επαναστατικό προσωπείο για τους αφελείς.
Παράλληλα, να το παίξει κατατρεγμένο επειδή, τάχα, υπερασπίζεται τα λαϊκά συμφέροντα και πλήττεται από τους κάποιους «παρακρατικούς», προβοκάτορες και «αναρχοφασίστες» (κατά το «αριστεροχουντικοί» του Καραμανλή του Πρεσβύτερου), να έρθει στην επικαιρότητα και να συσπειρώσει γύρω από κάποιο εχθρό (τους «κουκουλοφόρους», για παράδειγμα) όσους ήδη μέσα στην απογοήτευση που τους κατατρέχει αρχίζουν να σκέφτονται την απομάκρυνσή τους από το στέγαστρο του ΠΑΜΕ.
Κουτοπόνηρη Κούτβικη τακτική των απόγονων ενός ελεεινού χαρακτήρα, όπως ο Ζαχαριάδης, τον οποίο «αποκατέστησαν» για να περιμαζέψουν τα υπολείμματα του σταλινισμού (δύσκολοι καιροί για το μαντρί!).
Όσο για το ποιοι συνεργάζονται με το κράτος και το στηρίζουν δεν χωρά καμία αμφιβολία. Το ΚΚΕ και όχι οι αναρχικοί έχουν μέλη τους στα σώματα ασφαλείας, το στρατό, τα ΜΑΤ, τους δικαστές και τους εισαγγελείς.
Το ΚΚΕ σαν γνήσιος συνεχιστής των πλέον αποτρόπαιων στιγμών της ιστορίας, καυχιέται για τον Στάλιν που υπέγραφε συμφωνίες με τον Χίτλερ. Ο γραμματέας του ΚΚΕ Ζαχαριάδης ήταν που καλούσε το λαό να πολεμήσει στο πλευρό του Μεταξά κι όχι οι αναρχικοί, ο Γραμματέας του ΚΚΕ που πρόσφατα αποκαταστάθηκε ήταν που γύρισε καμαρωτός από το Νταχάου, όπου άλλοι είχαν αφήσει τα κόκκαλά τους.
Το ΚΚΕ είναι ο κεφαλαιούχος που τάχα πολεμά το κεφάλαιο κι όχι οι αναρχικοί.
Συνεπώς, τόσο οργανωτικά όσο και ιδεολογικοπολιτικά ο τίτλος του φασίστα σαν πρώτο ή σαν δεύτερο συνθετικό ανήκει σ’ αυτούς που επάξια τον κατέκτησαν και τον συντηρούν: Στους ιθύνοντες του ΚΚΕ και σ’ όσους για λόγους ποταπών συμφερόντων το αποδέχονται και το ακολουθούν.
Αθήνα 20 Οκτωβρίου 2011
Συσπείρωση Αναρχικών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου