Λίγες ώρες μετά την απολογία του πατέρα της μικρής Άννυς το προφίλ μου στα κοινωνικά δίκτυα γέμισε με οργισμένα στάτους.
«Να τον κρεμάσουν στην πλατεία Συντάγματος»,
«να επαναφέρουν την θανατική ποινή»,
«θα έπρεπε να ήταν στην Σαουδική Αραβία να έπαιρνε αυτό που του άξιζε»,
«να τον βράσουν ζωντανό»,
ήταν μερικά μόνο από τα σχόλια που πρόφτασα να διαβάσω.
Την ίδια ώρα κάποιος έφτιαχνε μια σελίδα στο facebook με τίτλο «Κρεμάστε τον πατέρα της μικρής Άννυς», σελίδα που άρεσε σε 1884 άτομα μέχρι που μπλοκαρίστηκε από το ίδιο το facebook. Πολλοί δε ήταν αυτοί που έσπευσαν στα δικαστήρια για να δουν το τέρας και να το υποδεχτούν «όπως πρέπει».
«Να τον κρεμάσουν στην πλατεία Συντάγματος»,
«να επαναφέρουν την θανατική ποινή»,
«θα έπρεπε να ήταν στην Σαουδική Αραβία να έπαιρνε αυτό που του άξιζε»,
«να τον βράσουν ζωντανό»,
ήταν μερικά μόνο από τα σχόλια που πρόφτασα να διαβάσω.
Την ίδια ώρα κάποιος έφτιαχνε μια σελίδα στο facebook με τίτλο «Κρεμάστε τον πατέρα της μικρής Άννυς», σελίδα που άρεσε σε 1884 άτομα μέχρι που μπλοκαρίστηκε από το ίδιο το facebook. Πολλοί δε ήταν αυτοί που έσπευσαν στα δικαστήρια για να δουν το τέρας και να το υποδεχτούν «όπως πρέπει».
Η χώρα έγινε μια τεράστια αρένα από θαυμαστές των νόμων της εποχής του Χαμουραμπί, από πεινασμένους θεατές που ζητούν και φωνάζουν «θάνατο», «θάνατο» γιατί δεν έχουν άλλη απάντηση, από θεατές που αρέσκονται να μετατρέπονται σε παράλογους δικαστές και δήμιους ταυτόχρονα.
Κι όλα αυτά στο δημοκρατικό και πολιτισμένο 2015, εκεί που η απάντηση στη φρίκη είναι η φρίκη, εκεί που η απάντηση στον παραλογισμό είναι περισσότερος παραλογισμός, εκεί που η απάντηση στον θάνατο είναι φρικτότερος θάνατος, εκεί που η απάντηση γιατί σκότωσε τόσο φρικτά το παιδί του ένας 27χρονος είναι ότι είναι διεστραμμένος, γομάρι ή σπάνιο ανθρωπόμορφο τέρας της κοινωνίας.
Μόνο που ξεχάσαμε ότι κανένας δεν γεννιέται τέρας.
Μόνο που ξεχάσαμε ότι ο καθένας μετατρέπεται σε τέρας πολύ εύκολα όπως δείχνει και η ιστορία άλλωστε… και ξεχάσαμε ότι σε μια αρένα όλοι είναι κτήνη, συμμετέχοντες και θεατές.
Κι όλα αυτά στο δημοκρατικό και πολιτισμένο 2015, εκεί που η απάντηση στη φρίκη είναι η φρίκη, εκεί που η απάντηση στον παραλογισμό είναι περισσότερος παραλογισμός, εκεί που η απάντηση στον θάνατο είναι φρικτότερος θάνατος, εκεί που η απάντηση γιατί σκότωσε τόσο φρικτά το παιδί του ένας 27χρονος είναι ότι είναι διεστραμμένος, γομάρι ή σπάνιο ανθρωπόμορφο τέρας της κοινωνίας.
Μόνο που ξεχάσαμε ότι κανένας δεν γεννιέται τέρας.
Μόνο που ξεχάσαμε ότι ο καθένας μετατρέπεται σε τέρας πολύ εύκολα όπως δείχνει και η ιστορία άλλωστε… και ξεχάσαμε ότι σε μια αρένα όλοι είναι κτήνη, συμμετέχοντες και θεατές.
Γιατί τι διαφορά έχει κάποιος που φωνάζει για θανατική ποινή, που επιθυμεί τον θάνατο κάποιου άλλου, που θα χαρεί να τον δει να κρεμιέται στην πλατεία Συντάγματος ή να τον τρώνε τα σκυλιά στην αρένα, ή κάποιος κατάδικος στην φυλακή από τον ίδιο τον δολοφόνο που αδιάφορα πήρε την ζωή της μικρής του κόρης με τον χειρότερο τρόπο;
Κτήνη υπάρχουν πολλά, μην γίνουμε ένα από αυτά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου