Καμπάνες
Πεπειραμένος πολιτικός, από τους πιο ενημερωμένους και πιο ψύχραιμους, διηγείται το σοκ που δοκίμασε όταν ένας πολιτικός μηχανικός, σοβαρός άνθρωπος, με τον οποίο είχε μια τυπική συνεργασία, του εξομολογήθηκε:
-«Εγώ δεν θέλω ούτε εκλογές ούτε να αλλάξει η κυβέρνηση, ούτε να συνεργαστούν τα κόμματα:
θέλω να δω αίμα πολιτικών να ρέει».
Μεμονωμένο περιστατικό;
Καθόλου.
Από πολλές πλευρές εκστομίζονται καθημερινά απειλές και υποσχέσεις για «κρεμάλες στο Σύνταγμα».
Τα περσινά συνθήματα για πυρπόληση της Βουλής έχουν μετεξελιχθεί σε κραυγές για «εκτελεστικά αποσπάσματα».
Ο νόμος του Λιντς αρχίζει να γίνεται όλο και πιο δημοφιλής σε ορισμένα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας.
Και δεν είναι ούτε τα κατώτερα ούτε τα περιφερειακά.
Αυτά τα φαινόμενα κλιμακώνονται και τείνουν να γίνουν «κίνημα» πάνω στο οποίο ποντάρουν πολλοί την πολιτική τους επιβίωση, αδιαφορώντας για τις συνέπειες.
Αυτοί οι, βάσιμοι πλέον, φόβοι εισάγουν από άλλη πόρτα και σε άλλη βάση το ζητούμενο των εκλογών.
Πεπειραμένοι πολιτικοί και σοβαροί αναλυτές καταλήγουν στην ανάγκη των άμεσων εκλογών με συγκεκριμένη επιχειρηματολογία.
Πρώτον, θα εκδηλωθεί η λαϊκή οργή και θα σηκωθεί, τουλάχιστον για ένα διάστημα, το καπάκι από το καζάνι που βράζει.
Δεύτερον, με τα σημερινά δεδομένα είναι μάλλον απίθανο να προκύψει αυτοδύναμη μονοκομματική κυβέρνηση,
οπότε θα καταστεί υποχρεωτική η διακομματική συνεργασία,
ίσως η μόνη που μπορεί να υλοποιήσει μεγάλες αλλαγές.
Τρίτον, θα διαμορφωθεί ένα νέο πολιτικό σκηνικό
με υψηλότερο βαθμό αντιπροσωπευτικότητας
και ασφαλώς ακριβέστερη καταγραφή των συσχετισμών.
Αρκετοί από όσους αντιτίθενται στις πρόωρες κάλπες
είναι καλοπροαίρετοι.
Αλλοι όμως το κάνουν γιατί νομίζουν ότι τους συμφέρει
να μείνει η πολιτική εικόνα αμετάβλητη.
Και όσο πάει.
Συχνά μάλιστα προβάλλουν το επιχείρημα:
«Η προκήρυξη εκλογών ισούται με χρεοκοπία».
Μπορεί.
Αλλά έτσι κι αλλιώς σε χρεοκοπία οδηγεί και η σημερινή κατάσταση. Αλλά χρεοκοπία με τρομακτικές παράπλευρες συνέπειες.
Το υποδηλώνει ο μηχανικός που θέλει «αίμα».
Οι διαδηλωτές που δεν διεκδικούν πλέον, αλλά απειλούν.
Οι ακραίοι που δεν αναζητούν «δωσίλογους» και «προδότες» ανάμεσα στους πολιτικούς: τους χαρακτηρίζουν όλους έτσι!
Σε μια χώρα που έχει ένα βεβαρημένο ιστορικό διχασμών και ανελέητων εσωτερικών συγκρούσεων, αυτά είναι καμπάνες.
Και για όποιον πολιτικό κάνει τάχα ότι αναρωτιέται για ποιον χτυπούν,
η μόνη απάντηση είναι η ατάκα του Χέμινγουεϊ:
«Η καμπάνα χτυπάει για σένα».
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ-
Λακόπουλε, το θέμα δεν είναι να ρέει μόνο αίμα πολιτικών αλλά και δημοσιογράφων-πράσινων καθεστωτικών παπαγάλων όπως είσαι εσύ και οργανισμών της διαπλοκής όπως ο βρωμοΔΟΛ. Περιμένετε, έρχεται, και να δούμε πού θα κρυφτείτε...
ΑπάντησηΔιαγραφή