Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

Πῶς μᾶς θέλει ἡ «ἀληθὴς δημοκρατία»

Νὰ μὴν ἀκούω καὶ νὰ μὴ βλέπω νὰ πατῶ.
Νὰ μὴ νογάω καὶ νά ῾χω τὸ στόμα βουλωτό.
Νὰ μὴ μὲ φαρμακών᾿ ἡ μπόχα τοῦ καιροῦ μου.
Χωρὶς αὐτιὰ καὶ μάτια, μύτη καὶ μυαλό,
μουγκὸς νὰ πηαίνω, ὅποτε μοῦ ῾ρθει, πρὸς νεροῦ μου,
κι ἅμα τσινάει ὁ Γάϊδαρος νὰ μὴ γελῶ.
Καὶ σὰ μὲ καρυδώνουνε μουνοῦχο σκλάβο
οἱ Ἀμερικάνοι, ἐγὼ νὰ βλαστημάω τὸ Σλάβο.
ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ

4 σχόλια:

  1. Τελικά είναι να το 'χεις το τάλαντο... Και εσύ κορίτσι μου το έχεις και με το παραπάνω.
    Έξοχο και επίκαιρο ποιηματάκι.
    Μόνο που αυτοί τους οποίους δείχνει ο μεγάλος ποιητής (Διαμαντοπούλου, Λοβέρδος και λοιποί) δεν διαθέτουν ούτε κατ' ελάχιστο την ποιότητα και το επίπεδο να το καταλάβουν...
    Υ.Γ. Με "τρελαίνεις" με τη γραφή σου με σημεία στίξης.
    Αντώνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ Αντώνη μου.Εσύ εισαι κάποιος απ τους γνωστούς Αντώνηδες(γιατι ξέρω πολλούς χιχι)η κάποιος καινούριοςPPPP

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ο Αντώνης ο ... vantonios. χι χι που να το φανταστώ ότι αυτό το ηλίθιο "vantonios" θα με ...ξεχώριζε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Nα υπογράφεις ως vantonios για να σε ξεχωριζω-)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή