Το βαρύ κλίμα που διαμορφώνεται από τη συνέργεια της ακρίβειας, της κερδοσκοπίας και της αισχροκέρδειας στην αγορά, της διαφθοράς και της διασπάθισης δημόσιου χρήματος στην κυβέρνηση και της δημοκρατικής εκτροπής από ένα παρακράτος που παραπέμπει σε ολοκληρωτικά και σκοτεινά καθεστώτα

γ

 

Η κυβερνητική προπαγάνδα πρέπει να βρίσκεται σε μεγάλο αδιέξοδο και πρέπει να βουλιάζει σε μεγάλη απελπισία.

Από τη μια η ακρίβεια Μητσοτάκη αφαιρεί το επιχείρημα της επιτυχημένης κυβέρνησης που η προπαγάνδα με τόση ενάργεια προσπάθησε τόσον καιρό να καλλιεργήσει.

Η ακρίβεια, αναδεικνύεται σε κορυφαίο πρόβλημα για τους πολίτες τον δύσκολο χειμώνα που μας περιμένει, πρώτα γιατί αναδεικνυόμαστε από τα ευρωπαϊκά στοιχεία και τις διεθνείς αξιολογήσεις στη χώρα της Ευρώπης με τις ακριβότερες τιμές, λόγω κερδοσκοπίας και αισχροκέρδειας σε μια ανεξέλεγκτη αγορά που, χωρίς ελπίδα, περιμένει εν μέσω ενεργειακής κρίσης τον από μηχανής Θεό της αυτορρύθμισης.

Κι ύστερα γιατί η Ελλάδα, που αναδεικνύεται μια από τις ακριβότερες χώρες της Ευρώπης, ταυτόχρονα έχει και τις χαμηλότερες αμοιβές για τους εργαζόμενους, που μένουν καθηλωμένες στα προ της εξόδου από τα μνημόνια εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα.

Η εκτεταμένη διαφθορά στην κυβέρνηση από την άλλη εξοργίζει τους πολίτες και ενισχύει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και την κοινωνική δυσφορία απέναντι κατ’ εξοχήν υπεύθυνο, ως πρωθυπουργό, Κυριάκο Μητσοτάκη.

Τα δισ. των απευθείας αναθέσεων σε ημετέρους, την ώρα που η φτώχεια μαστίζει την κοινωνία, όπως εκδηλώνονται μέσα από την ευνοιοκρατία των κομματικών και των συμβούλων του πρωθυπουργού, που εκμεταλλεύονται τη θέση τους για να αναλαμβάνουν κάτω από το τραπέζι δουλειές από την ίδια κυβέρνηση την οποία υποτίθεται ότι υπηρετούν και από την οποία αμείβονται, οι «ακρίδες» του δημόσιου πλούτου και του μόχθου του λαού, οι λογής κυβερνητικοί και κομματικοί Πάτσηδες δηλαδή, που αποκαλύπτεται ότι «πίνουν το αίμα των πολιτών» υλοποιώντας προς ίδιο όφελος την κυβερνητική πολιτική που οι ίδιοι νομοθέτησαν, καθώς και η κερδοσκοπία των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων που αποκομίζουν δισεκατομμύρια ευρώ υπερκέρδη με τις πλάτες της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού σε βάρος εκατομμυρίων ελλήνων που υποφέρουν, συνιστούν κορυφαίες εκδηλώσεις εκτεταμένης διαφθοράς στους κόλπους της κυβέρνησης.

Το σκάνδαλο των υποκλοπών και των παρακολουθήσεων πολιτών, πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών τέλος, το οποίο ανεξάρτητα από το εάν συμμετέχει σε αυτό ο ίδιος ο πρωθυπουργός ή όχι, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται, χωρίς όμως να μπορεί να το αποδείξει, αφού κρύβεται συστηματικά από κάθε έρευνα και προσπαθεί διαρκώς να συγκαλύψει κάθε απόπειρα διαλεύκανσης ενός σκοτεινού παρακράτους, χρεώνεται στην κυβέρνηση ως μια υπόθεση βαριάς δημοκρατικής εκτροπής και παραβίασης θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών, που συνέβη κάτω από τη δική της διακυβέρνηση και κάτω από τη δική της ευθύνη.

Το βαρύ κλίμα που διαμορφώνεται από τη συνέργεια της ακρίβειας, της κερδοσκοπίας και της αισχροκέρδειας στην αγορά, της διαφθοράς και της διασπάθισης δημόσιου χρήματος στην κυβέρνηση και της δημοκρατικής εκτροπής από ένα παρακράτος που παραπέμπει σε ολοκληρωτικά και σκοτεινά καθεστώτα, προφανώς και εκ του αποτελέσματος εμποδίζει την κυβερνητική προπαγάνδα να αντιμετωπίσει τη λαίλαπα της οργής και της δυσανεξίας των πολιτών απέναντι στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό, τους οποίους θεωρούν υπεύθυνους για όλα τα δεινά.

Και επειδή «πενία τέχνας κατεργάζεται», με έκπληξη είδαμε τη νέα επινόηση της προπαγάνδας. Οι υμνητές του πρωθυπουργού προσπαθούν εντελώς άστοχα να παρομοιάσουν το παρακράτος των υποκλοπών, με τη Στάση του Νίκα στο Βυζάντιο. Αντλώντας παραδείγματα από τα βάθη της ιστορίας και από τον 5ο – 6ο αιώνα μ.Χ., από τα χρόνια δηλαδή του Ιουστινιανού.

Θέλοντας να πουν εμμέσως πλην σαφώς ότι όπως η Στάση του Νίκα, ως προσπάθεια, τότε, ανατροπής του αυτοκράτορα, καταπνίγηκε από τον Ιουστινιανό στο αίμα, έτσι και η προσπάθεια ανατροπής σήμερα του Μητσοτάκη θα… πνιγεί στο αίμα και ο πρωθυπουργός θα συνεχίσει να κυβερνά για πάντα, χωρίς εμπόδια.

Ανεξάρτητα από τον ατυχή παραλληλισμό του Μητσοτάκη με… αυτοκράτορα και ασχέτως της απόκρυψης των συνθηκών και των αιτίων της σημερινής δικαιολογημένης αντίδρασης των πολιτών, η οποία μάλιστα συμπίπτει και  με το τέλος της κυβερνητικής θητείας, αυξάνοντας την πιθανότητα ανατροπής στις επερχόμενες εκλογές χωρίς να χρειαστεί να πνιγεί κανείς στο αίμα, υπάρχει ένα μεγάλο παράδοξο σε αυτή την προπαγανδιστική προσπάθεια.

Αναζητούν παραδείγματα στα βάθη της ιστορίας και στο μακρινό αυτοκρατορικό Βυζάντιο και αποφεύγουν να αντλήσουν παραδείγματα από την πιο πρόσφατη και κάτω από τις ίδιες δημοκρατικές συνθήκες σύγχρονη πολιτική ιστορία.

Το σκάνδαλο Watergate, για παράδειγμα, το οποίο συγκλόνισε τις ΗΠΑ στις αρχές της δεκαετίας του 1970, διαθέτει πολύ περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά με το σκάνδαλο των υποκλοπών, από ό,τι η μακρινή Στάση του Νίκα.

Πρώτα, γιατί αναφέρεται στη σύγχρονη εποχή.

Δεύτερον, γιατί αφορά σε ένα κράτος που κυβερνάται με δημοκρατικό πολίτευμα και όχι σε μια αυτοκρατορία.

Και τρίτον, γιατί το σκάνδαλο Watergate αφορά, όπως και το σκάνδαλο των υποκλοπών, υπονόμευση των δημοκρατικών θεσμών ενός κράτους από τον ίδιο τον ανώτατο άρχοντα, που στην προεδρική δημοκρατία των ΗΠΑ είναι ο πρόεδρος και στην προεδρευομένη δημοκρατία της Ελλάδας είναι ο πρωθυπουργός.

Οι τρεις αυτές παρατηρήσεις φέρνουν το σκάνδαλο Watergate πολύ πιο κοντά στο δικό μας σκάνδαλο των υποκλοπών.

Με μια βέβαια διαφορά. Που μάλλον είναι αυτή που δεν αρέσει στην κυβερνητική προπαγάνδα.

Ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ Νίξον προσπάθησε επί δύο χρόνια να συγκαλύψει το σκάνδαλο Watergate και να αθωώσει τον εαυτό του. Μια προσπάθεια που απέβη μάταια.

Ο Νίξον τελικά υπέκυψε στις αποκαλύψεις και αναγκάστηκε σε παραίτηση από το ανώτατο αξίωμα του προέδρου. Χωρίς να μεσολαβήσει ούτε επανάσταση, ούτε αιματοχυσίες.

Γιατί στις δημοκρατίες δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Υπάρχουν μόνο απόπειρες παραβίασης των δημοκρατικών κανόνων, που πάντοτε τιμωρούνται με τον χειρότερο, για τους βιαστές της Δημοκρατίας, τρόπο.