Οταν ο Μάκης Βορίδης από το ραδιοφωνικό αέρα είχε δηλώσει ότι πρέπει να εντοπιστούν οι τρόποι για να μην κυβερνήσει ξανά η αριστερά, ελάχιστοι φαντάζονταν ότι η ελληνική δεξιά θα έκανε βουτιά στο χρόνο και θα θυμόταν τη θεωρία του εσωτερικού εχθρού.
Ο μετέπειτα όμως Υπουργός Εσωτερικών, ένας από τους καλούς θεωρητικούς της ακροδεξιάς στη χώρα, ήξερε πολύ καλά τι έλεγε (όπως, τελικά, αποδείχθηκε).
Και να λοιπόν που εν έτει 2022 η κάθε αντιπολιτευόμενη φωνή "βαφτίζεται" εχθρός της χώρας, και να που οι μέθοδοι, παραλλαγμένες αλλά στη βαθιά τους ουσία ίδιες, για την πάση θυσία διατήρηση της εξουσίας, έκαναν πάλι την εμφάνισή τους.
Το 1963 με αφορμή την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη στη Θεσσαλονίκη ο τότε Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε αναρωτηθεί "μα επιτέλους, ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο" θέλοντας, μ' αυτή τη διαρροή να δείξει ότι δεν είχε ιδέα για τα δολοφονικά σχέδια του παρακράτους τα οποία βρήκαν πλήρη εφαρμογή στην επιτυχημένη επιχείρηση αφαίρεσης της ζωής ενός από τους πιο δημοφιλείς βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου.
Ο Καραμανλής βέβαια δεν είπε ποτέ ότι για το σχέδιο "Περικλής" με το οποίο μπήκε σε εφαρμογή το όργιο βίας και νοθείας στις εκλογές του 1961 ήταν σαφώς ενήμερος και ότι το παρακράτος που στήθηκε τότε για την εκ νέου επικράτηση του αρχηγού της ΕΡΕ χρησιμοποιήθηκε και για τη φυσική εξόντωση του Λαμπράκη το 1963.
Ο μετέπειτα Εθνάρχης είχε ανοίξει το καπάκι με το βόθρο και ως γνωστόν όταν ο βόθρος ανοίγει, όλα τα λύματα χύνονται έξω χωρίς κανέναν έλεγχο.
Τα ιστορικά γεγονότα στη συνέχεια είναι γνωστά.
Μετά το "ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο", ο Καραμανλής βρήκε ένα πρόσχημα στη χρόνια διαμάχη του με τον παλάτι, παραιτήθηκε από την Πρωθυπουργία και υπό το βάρος σοβαρών σκανδάλων, έφυγε για το Παρίσι (χρησιμοποιώντας, μάλιστα, το ψευδώνυμο Τριανταφυλλίδης).
Στον 21ο αιώνα βέβαια, η μέθοδος της απευθείας τρομοκράτησης του πληθυσμού και των δολοφονιών πολιτικών αντιπάλων δεν μπορεί να είναι ούτε αποδεκτή, ούτε και αποτελεσματική.
Οι εποχές είναι αν μην τι άλλο διαφορετικές.
Όμως όταν η εξουσία δεν ορρωδεί προ ουδενός και είναι αποφασισμένη να κρατήσει με νύχια και με δόντια την εξουσία, οι τρόποι επιβολής πάντα υπάρχουν.
Η μιντιακή μονομέρεια και η κρατική επιδότησή της είναι ο πρώτος.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ως γνωστόν, απολαμβάνει μίας άνευ προηγουμένου μιντιακής ασυλίας που θα έκανε ακόμα και τον Βίκτορ Ορμπαν να ζηλέψει.
Αυτή η μονομέρεια πληρώθηκε με κρατικό χρήμα μέσω των διάφορων λιστών και έτσι η κυβέρνηση μπορούσε μέχρι πρότινος να κοιμάται ήσυχη, ότι αυτό που θα την ενοχλούσε θα "έπαιζε" μόνο στα social media και στα ελάχιστα ΜΜΕ που σέβονται τον εαυτό και το ρόλο τους.
Όμως δεν έφτανε μόνο αυτό. Εκτός από την μιντιακή "καταστολή", πολύ χρήσιμη ήταν και η "ηλεκτρονική" πρόληψη μέσω των παρακολουθήσεων ακόμα και πολιτικών αντιπάλων. Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από την αποκάλυψη ότι το τηλέφωνο του Νίκου Ανδρουλάκη είχε παγιδευτεί από την ΕΥΠ και κανείς ακόμα δεν μάς έχει εξηγήσει το λόγο που αυτό έγινε!
Αντ' αυτού, υπάρχουν στη δημόσια σφαίρα μόνο υπονοούμενα και φήμες.
Για το ρόλο των Ρώσων και των Τούρκων, για το κίνητρο των δημοσιογράφων που αρθρογραφούν σε ξένα μέσα και "κάνουν κακό στη Ελλάδα", ακόμη ίσως και για την αξιοπιστία των New York Times που βρέθηκαν στην Αθήνα για επί τόπου ρεπορτάζ αφού το ζήτημα των παρακολουθήσεων στην Ελλάδα κρίθηκε εξόχως ενδιαφέρον για το αμερικανικό κοινό.
Κατά την κυβερνητική ρητορική, όσοι διαμαρτύρονται στρέφονται κατά της χώρας, νέτα-σκέτα. Ακόμα χειρότερα αυτοί που ασκούν κριτική τοποθετούνται στο πάντα βολικό, για τη δεξιά, κάδρο του ανθέλληνα.
Και ο Πρωθυπουργός; Μιμούμενος τον Κωνσταντίνο Καραμανλή αναρωτιέται και αυτός με το δικό του τρόπο "μα ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο".
Διότι αυτό εννοεί όταν ισχυρίζεται δημόσια ότι δεν γνώριζε τίποτα για την παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη αν και είναι ο πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ σύμφωνα με το νόμο (περί επιτελικού κράτους) που η δική του κυβέρνηση ψήφισε τον Αύγουστο του 2019. Λογικό είναι πάντως όταν πιάνεσαι με τη γίδα στην πλάτη να δηλώνεις παντελώς αναρμόδιος για τη...γίδα.
Οπως και να έχει πάντως, ο Βορίδης σε όσα είχε προαναγγείλει ήταν ακριβής και ο "εσωτερικός εχθρός" είναι πάλι εδώ.
Έψαχναν οι άνθρωποι τους τρόπους για να μην επιτρέψουν στην αντιπολίτευση να επανέλθει στην εξουσία και τους εντόπισαν. Μένει μόνο να δούμε αν αυτοί αποδειχθούν αρκούντως αποτελεσματικοί ή απλώς θα γυρίσουν μπούμερανγκ στους εμπνευστές τους...
Η ιστορία πάντως δεν επαναλαμβάνεται απολύτως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου