Στο νιοστό, χωρίς χαμόγελα αυτή τη φορά, διάγγελμα του, ο πρωθυπουργός προτίμησε να πει το αυτονόητο (η παρακολούθηση Ανδρουλάκη «δεν θα έπρεπε να έχει συμβεί») και να υποβαθμίσει την υπόθεση, όπως κάνουν εδώ και μέρες τα παπαγαλάκια του: «Πρέπει η αλήθεια να αναδειχθεί στις διαστάσεις που πραγματικά έχει».
Ο κ. Μητσοτάκης επέμεινε ότι η παρακολούθηση Ανδρουλάκη ήταν νόμιμη, κάνοντας έμμεση πολιτική- και όχι θεσμική- κριτική στον Κοντολέων, καθώς «υποτίμησε την πολιτική διάσταση της συγκεκριμένης ενέργειας. Ήταν τυπικά επαρκής, όμως πολιτικά μη αποδεκτή»!
Όχι δηλαδή γιατί παρακολουθούσαν έναν πολιτικό αρχηγό, πράγμα που υπονομεύει το δημοκρατικό πολίτευμα, αλλά επειδή «δημιούργησε ρωγμές στην εμπιστοσύνη των πολιτών στις Υπηρεσίες Εθνικής Ασφάλειας»! Παρά τρίχα, θα ζητούσε και ευθύνες από τον Ανδρουλάκη, επειδή παρατράβηξε την υπόθεση!
Μάλιστα εμφανίστηκε τόσο αμετανότητος, ώστε δεν απέκλεισε και στο μέλλον τις παρακολουθήσεις πολιτικών προσώπων, αλλά με μέτρο:
«Η παρακολούθηση ενός πολιτικού προσώπου ασφαλώς και προϋποθέτει εγγυήσεις πέραν από την κρίση ακόμη και ενός έμπειρου και ικανού δικαστικού λειτουργού»...!
Λοξοκοιτώντας προς την ακροδεξιά, ο Μητσοτάκης αφιέρωσε ένα σημαντικό μέρος της ομιλίας του στην υπεράσπιση της ΕΥΠ και του έργου της. Στην πραγματικότητα, η πολιτική του ίδιου και του Κοντολέοντα που διόρισε, έχει διαλύσει την ήδη προβληματική υπηρεσία- εκτός ίσως από την υποδιεύθυνση κοριών. Ακόμη και το Βήμα, στο χθεσινό κύριο άρθρο-πλυντήριο του πρωθυπουργού, διεκτραγωδούσε την κατάσταση:
«Οι πρώτες πληροφορίες φέρουν την παραιτηθείσα ηγεσία της ΕΥΠ να έχει περιπέσει σε πάµπολλα αµαρτήµατα, να έχει συνδεθεί και εν πολλοίς να έχει διαβρωθεί από ξένες υπηρεσίες και από σκοτεινά επιχειρηµατικά δίκτυα, µε δόλιους σκοπούς. ..Εφθασε η ΕΥΠ να ελέγχει σχεδόν 25.000 επισυνδέσεις τον χρόνο. Ο αριθµός από µόνος του σοκάρει, προκαλώντας ερωτηµατικά.
Αυτή δεν ήταν Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Σουρωτήρι ήταν, τρύπια από όλες τις απόψεις. Η δράση και η συµπεριφορά των υπευθύνων της µάλλον σε εξαρτηµένο παραµάγαζο παρέπεµπε παρά σε οτιδήποτε άλλο».
O κ. Μητσοτάκης παρουσίασε μια τελείως διαφορετική εικόνα: «η προσφορά της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών είναι σημαντική. Ένα ολίσθημα (sic), συνεπώς, δεν μπορεί να σκιάσει ένα έργο με μετρήσιμο εθνικό όφελος».
Πλέκοντας το εγκώμιο της ΕΥΠ, προσπαθεί να αποφύγει περισσότερες διαρροές μέσα από την υπηρεσία, που θα έβαζαν σε κίνδυνο και τον ίδιο: γιατί όλη η προσπάθεια της κυβέρνησης μετά τις παραιτήσεις Δημητριάδη-Κοντολέοντος είναι να μην γίνει η σύνδεση με τη χρήση, φυσικά από την κυβέρνηση ή με την έγκριση και τη συμμετοχή της, του παράνομου λογισμικού predator.
O υπέρ των μυστικών υπηρεσιών σκοπός, ο οποίος ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά της ακροδεξιάς, συνοδεύτηκε από συνωμοσιολογικού τύπου διατυπώσεις που θα προσυπέγραφε ευχαρίστως ο κ. Βελόπουλος :
«Υπάρχουν πολλοί εχθροί της πατρίδας που καραδοκούν και θα ήθελαν μία αδύναμη Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών. Και αν κάποιες σκοτεινές δυνάμεις εκτός Ελλάδας απεργάζονται οποιοδήποτε σχέδιο αποσταθεροποίησης της χώρας, να ξέρουν ότι η Ελλάδα είναι και ισχυρή και θεσμικά θωρακισμένη».
Είναι προφανές, μετά το κόψιμο κάθε γέφυρας με το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρουλάκη, ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες χυδαίες επιθέσεις εναντίον από την πιο σκληρή πτέρυγα της ΝΔ, ο Μητσοτάκης δεν βλέπει άλλη μετεκλογική διέξοδο από τη συμμαχία με την ακροδεξιά, για να ξαναγίνει πρωθυπουργός.
Με τη σημερινή στάση του, την άρνηση να ψελλίσει έστω και μισή συγνώμη, δυναμίτισε όλα το κεντρώο προφίλ που προσπαθεί απεγνωσμένα να κτίσει.
Η επικράτηση των αδιάλλακτων αλαζόνων στο χειρισμό της μεγάλης πολιτικής κρίσης, βάζει την κυβέρνηση σε μεγάλες πολιτικές περιπέτειες.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν είπε μια κουβέντα για την παρακολούθηση- και νομοτύπως και με predator- ενός ερευνητή δημοσιογράφου, του κ. Κουκάκη. Αλλά αυτό δεν χωνεύεται εύκολα στις Βρυξέλλες, την ίδια στιγμή που ο Guardian γράφει για καταστάσεις που θυμίζουν τη χούντα και ο ίδιος αρχίζει να εδραιώνει την εικόνα του σαν βαλκανική έκδοση Ορμπαν, του Ουγγρου ακροδεξιού πρωθυπουργού.
Θυμίζοντας μάλλον καταστάσεις κωμικών σειρών τύπου «Μάλιστα κύριε πρωθυπουργέ », ο θείος έκανε τον ..ψοφιο κοριό » και τα έριξε στον ανιψιό: «ο Γενικός Γραμματέας του Γραφείου του Πρωθυπουργού ανέλαβε την αντικειμενική πολιτική ευθύνη».! Γιατί αυτός και όχι ο θείος, φυσικά δεν μας εξήγησε.
Αρνούμενος να αναλάβει τίμια την ευθύνη για τις πράξεις μιας υπηρεσίας, για την οποία ο ίδιος νομοθέτησε ώστε να ελέγχει προσωπικά, ο κ. Μητσοτάκης επαναλαμβάνει το λάθος της αλαζονείας, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη αγνόηση των δημοκρατικών κανόνων και στη σημερινή κρίση.
Η όλη παρουσία του δείχνει πώς δεν έχει επαρκώς συνειδητοποιήσει, ότι έχει ξεκινήσει για τον ίδιο και την κυβέρνηση του μια αδυσώπητη, αντίστροφη μέτρηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου