Σ αυτή τη συγκυρία, το ρεπορτάζ έχει ξεφύγει από τα σύνορα της χώρας, ενώ και αρκετά φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ προσπαθούν να μη βυθιστούν πλήρως στην ανυποληψία διατηρώντας κάποια επαφή με την πραγματικότητα

 Πόσοι ακόμη πολιτικοί και δημοσιογράφοι παρακολουθούνται; (tvxs.gr)

Ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης δείχνει να έχει χάσει τον πολιτικό και επικοινωνιακό έλεγχο των εξελίξεων από τη στιγμή που ξέσπασε το σκάνδαλο των υποκλοπών. Το ένα λάθος διαδέχεται το άλλο και η η κατάσταση φαίνεται μη αναστρέψιμη για το Μέγαρο Μαξίμου.

Με τον αποπροσανατολισμό μέσω Εξαρχείων και ΄Εβρου δεν πέτυχαν κάτι ενώ την επόμενη Δευτέρα, με την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή για τις παρακολουθήσεις, η θερμοκρασία της πολιτικής αντιπαράθεσης θα ανέβει με την κυβέρνηση να βρίσκεται ήδη στα σχοινιά του ρινγκ.

Ο βασικός λόγος που στο επιτελείο του πρωθυπουργού έχουν χάσει την ψυχραιμία και τη μεθοδικότητά τους είναι ότι δεν ξέρουν πού θα οδηγήσει το ξετύλιγμα του κουβαριού των αποκαλύψεων. Ακόμη και στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, στις ιδιωτικές συνομιλίες τους, δεν βάζουν το χέρι τους στη φωτιά για να διαβεβαιώσουν ότι δεν έγιναν παρακολουθήσεις άλλων δημοσιογράφων και πολιτικών επί πρωθυπουργίας Μητσοτάκη.

Αλλωστε, η γραμμή "δεν ήξερα και αν ήξερα δεν θα το επέτρεπα" που ακολούθησε ο Κ. Μητσοτάκης, μιλώντας για την παρακολούθηση του Ν. Ανδρουλάκη από την ΕΥΠ, αφήνει ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να μην είχε γνώση και για άλλες ανάλογες υποθέσεις.

Η απόφαση να διευρυνθεί η περίοδος που θα ελεγχθεί από την Εξεταστική Επιτροπή, ξεκινώντας ακόμη και από το 2009, δεν μπορεί να σώσει το Μέγαρο Μαξίμου. Αφενός γιατί η πρόθεση συμψηφισμού είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Αφετέρου γιατί ο Αντώνης Σαμαράς που διετέλεσε πρωθυπουργός μέσα σε εκείνη την περίοδο θα δυσαρεστηθεί.

Αν πάλι επιλέξουν την περίοδο 2015-2022, το στρίβειν δια του... αρραβώνος θα τους εκθέσει ακόμη και στα μάτια των πιο φλογερών συμμάχων τους.

Το μεγάλο πρόβλημα για το Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι έχουν χάσει τον έλεγχο της πληροφορίας. Μέχρι τώρα, με τη χειραγώγηση των ΜΜΕ και τη συγκρότηση ενός ισχυρού μηχανισμού προπαγάνδας, κατάφερναν να συσκοτίζουν, να αποπροσανατολίζουν και να συκοφαντούν πολιτικούς αντιπάλους.

Σ αυτή τη συγκυρία, το ρεπορτάζ έχει ξεφύγει από τα σύνορα της χώρας, ενώ και αρκετά φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ προσπαθούν να μη βυθιστούν πλήρως στην ανυποληψία διατηρώντας κάποια επαφή με την πραγματικότητα.

Η παταγώδης αποτυχία στο κουκούλωμα της ανθρωπιστικής τραγωδίας στον Έβρο είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.