Η «kolotoumpa» του κ. Μητσοτάκη | Η Εφημερίδα των Συντακτών (efsyn.gr)
Κλείνοντας τη δευτερολογία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, και απευθυνόμενος προς τον αντιπρόεδρο του Σώματος και ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε αναφορά στην «περίφημη κωλοτούμπα» του 2015, στην οποία υποχρεώθηκε ο Αλέξης Τσίπρας μετά την απόφαση των δανειστών να αγνοήσουν τη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων που εκφράστηκε στο Δημοψήφισμα του Ιουλίου.
Μάλιστα, ο κ. Μητσοτάκης αναφέρθηκε στη «famous kolotoumpa», επειδή στο σημείο αυτό της ομιλίας του μιλούσε αγγλικά. Πρόκειται βέβαια για μια οργανωμένη προπαγανδιστική εκστρατεία της Ν.Δ., που επιχειρεί, σ’ αυτή την ακήρυχτη προεκλογική περίοδο την οποία διανύουμε, να θυμίσει στους οπαδούς της σκληρής Δεξιάς τον «ερυθρό κίνδυνο».
Το σχέδιο αυτό είναι βέβαια αδύναμο, εφόσον όσοι θυμούνται το 2015 γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι προσπάθειες της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα για μια λιγότερο αντιλαϊκή συμφωνία με τους δανειστές προσέκρουσε στις πιο συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις της Ε.Ε. που είχαν τότε το πάνω χέρι.
Και ήταν οι ίδιες που ξεκαθάρισαν αμέσως μετά τη σαφή έκφραση του ελληνικού λαού στο Δημοψήφισμα ότι η παραμικρή υποχώρηση από μέρους τους θα έφερνε το πάνω κάτω στην ευρωζώνη και επομένως καλύτερα να θυσιαζόταν η συμμετοχή της Ελλάδας.
Πολιτική εντιμότητα
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε πάρει τότε τη δύσκολη, αλλά απολύτως ορθή, απόφαση να δεχτεί έναν οδυνηρό συμβιβασμό, διαψεύδοντας όσους υποστήριζαν μέχρι τότε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αντιδρούσε στα Μνημόνια επειδή είχε στόχο να οδηγήσει την Ελλάδα στη… δραχμή.
Ο τότε πρωθυπουργός προτίμησε να υποστεί σοβαρό ακρωτηριασμό του κόμματός του προκειμένου να μη συμβεί κάτι τέτοιο.
Και το σοβαρότερο:
είχε την πολιτική εντιμότητα να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές στις 20.9.2015, μόλις οκτώ μήνες από την πρώτη του νίκη.
Και τις κέρδισε κι αυτές.
Η λαϊκή επιδοκιμασία δίνει την καλύτερη απάντηση στις όψιμες ειρωνείες του κ. Μητσοτάκη. Αλλωστε η Ν.Δ. εκείνη την περίοδο κράτησε πολύ πιο υπεύθυνη στάση.
Ο κ. Μητσοτάκης δεν έχει λοιπόν κανένα δικαίωμα να μιλά για «kolotoumpa», όσο κι αν θεωρεί ότι προφέρει τον όρο σε καλά αγγλικά.
Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι κάτι άλλο. Αυτό για το οποίο κατηγορεί τον αντίπαλό του είναι κάτι που βαραίνει τον ίδιο.
Και μάλιστα η δική του «kolotoumpa» δεν οφείλεται σε πιέσεις από το εξωτερικό ή στην αναγνώριση νέων διεθνών συσχετισμών, όπως συνέβη με την περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ.
Είχε ένα πολύ ταπεινό κίνητρο:
να ξεπεράσει το «εμπόδιο» που αποτελούσε για την προσωπική πολιτική του ανέλιξη η Ντόρα Μπακογιάννη και ταυτόχρονα να κολακέψει τον τότε αρχηγό της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά, ερχόμενος σε ανοιχτή σύγκρουση με τον πατέρα του, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη.
Μελετώντας την πολιτική του διαδρομή από τα γεννοφάσκια του μέχρι την είσοδό του στο μέγαρο Μαξίμου, διαπίστωσα ότι η πιο κρίσιμη συγκυρία για τη διαμόρφωση της πολιτικής προσωπικότητάς του ήταν το 2010, όταν συντάχθηκε με τον «αντιμνημονιακό» Σαμαρά και αντιτάχθηκε στην αδελφή του και τον πατέρα του («Με τον Σαμαρά και όχι με την Ντόρα», στο Δημήτρης Ψαρράς, «Μια καριέρα.
Η πολιτική διαδρομή του Κυριάκου Μητσοτάκη», εκδ. Νήσος, Αθήνα 2022, σσ. 146-175).
Η κρίσιμη στιγμή για την «kolotoumpa» του Κυριάκου Μητσοτάκη ήταν η μέρα που τέθηκε από την κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου προς ψήφιση το πρώτο Μνημόνιο (5.5.2010). Η Ντόρα Μπακογιάννη υπερψήφισε το νομοσχέδιο για τα μέτρα που είχε εισηγηθεί το ΔΝΤ, ενώ η επίσημη γραμμή της Ν.Δ. ήταν αρνητική.
Ο τότε πρόεδρος Αντώνης Σαμαράς την έθεσε αμέσως εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας και στη συνέχεια συνήλθε το Πειθαρχικό του κόμματος και τη διέγραψε.
«Τα δεσμά του μεγάλου κράτους»
Χωρίς κανένα δισταγμό, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης συντάχθηκε με την κόρη του, αποφεύγοντας βέβαια να σχολιάσει τη διαγραφή της:
«Το μόνο που έχω να σας πω: είναι ευτύχημα ότι ψηφίστηκαν τα μέτρα και η Ελλάδα έχει βάσιμη ελπίδα να αποφύγει την πτώχευση».
Αντίθετα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταψήφισε χωρίς κουβέντα το νομοσχέδιο, ενώ μέχρι και πριν από λίγες βδομάδες εμφανιζόταν με «υπερμνημονιακές» θέσεις και ενώ και κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού τον Δεκέμβρη της περασμένης χρονιάς είχε υποστηρίξει την ανάγκη «περιορισμού» (διάβαζε απόλυσης) των δημοσίων υπαλλήλων και ζητούσε να αποδεσμευτεί η οικονομία «από τα δεσμά του μεγάλου κράτους», γιατί «αυτό ζητούν οι αγοράς» (21.12.2009).
Μ’ αυτή του την «kolotoumpa» τον Μάιο του 2010 ο Κυριάκος Μητσοτάκης βρήκε την ευκαιρία να μεταπηδήσει από το στρατόπεδο της οικογένειάς του σε εκείνο του μέχρι τότε αντιπάλου Αντώνη Σαμαρά, προσβλέποντας σε μελλοντικά προσωπικά κέρδη, τα οποία πράγματι δεν άργησε να αποκομίσει.
Το ότι η προσωρινή «αντιμνημονιακή» στάση του κ. Μητσοτάκη οφείλεται σε προσωπική του «kolotoumpa» επιβεβαιώθηκε με πανηγυρικό τρόπο το καλοκαίρι του 2013, όταν ορίστηκε υπουργός από τον Αντώνη Σαμαρά.
Σε μια από τις πρώτες του συνεντεύξεις είχε τότε επαναλάβει το «διακριτό» πολιτικό του στίγμα, δηλώνοντας υπερήφανος:
«Εχω διαφοροποιηθεί δημόσια τόσο από τον πατέρα μου Κωνσταντίνο Μητσοτάκη όσο και από την αδελφή μου Ντόρα Μπακογιάννη» (14.7.2013).
Μόνο που πλέον εφάρμοζε την πιο μνημονιακή πολιτική, ξεχνώντας τη στάση που είχε κρατήσει το 2010. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο βουλευτής του ΚΚΕ Χρήστος Κατσώτης έφτασε να δηλώσει στη Βουλή ότι «ο κ. Μητσοτάκης θα μείνει στην ιστορία ως ο Εφιάλτης των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα» (13.3.2014).
Και για να μη θεωρηθεί ότι αυτά τα λέει η Αριστερά ή η αντιπολίτευση, να τι έλεγε λίγο πριν από το τέλος της υπουργικής του θητείας μια από τις αγαπημένες του εφημερίδες: «Ο Κυρ. Μητσοτάκης είναι πλέον ο μόνος υπουργός που αγωνίζεται με τα χρώματα του μνημονίου. […]
Στη φάση που όλοι προσπαθούν να απαγκιστρωθούν από το πραγματικό μνημόνιο, ο κ. Μητσοτάκης επιμένει να είναι γαντζωμένος σε αυτόν τον αντιδημοφιλή βράχο» («Το Βήμα», 26.10.2014).
Πάει πολύ, λοιπόν, να επικαλείται κωλοτούμπες άλλων ο κ. πρωθυπουργός. Υπήρξε πρωταθλητής στο άθλημα και μάλιστα με κίνητρα εξόχως ταπεινά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου