Ο αξιόπιστος σύμμαχος Μητσοτάκης έμεινε με τους χάρτες της «γαλάζιας πατρίδας» στην τσάντα του, τους οποίους ποτέ δεν τόλμησε να δείξει για να αποδείξει τον τουρκικό αναθεωρητισμό. Έχουμε μια ΚΒ που δεν αντιλαμβάνεται πώς προωθούνται τα εθνικά συμφέροντα.

Βατερλό Μητσοτάκη στο ΝΑΤΟ | Η Εφημερίδα των Συντακτών (efsyn.gr) 

Οι εξελίξεις στη σύνοδο του ΝΑΤΟ ειδικά σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι άκρως ανησυχητικές για τα ελληνικά συμφέροντα, άμεσα και μακροπρόθεσμα. Πριν από τη σύνοδο η κυβέρνηση Μητσοτάκη και τα φιλικά της μέσα ενημέρωσης καλλιεργούσαν την εικόνα μιας «απομονωμένης» Τουρκίας που δημιουργεί διαρκώς προβλήματα στους συμμάχους.

Στην πράξη φάνηκε ακριβώς το αντίθετο. Η τουρκική πλευρά προέβαλε ισχυρές αντιστάσεις για τη διεύρυνση της Ατλαντικής Συμμαχίας με Σουηδία και Φινλανδία, διαπραγματεύτηκε με τις ΗΠΑ στο παρασκήνιο και πήρε όσα ήθελε, ενδεχομένως και περισσότερα. Είναι, μάλιστα, πολύ πιθανό τα οφέλη που αποκόμισε η τουρκική πλευρά να είναι πολύ περισσότερα από αυτά που ανακοινώθηκαν και από εκείνα που μπορεί να υποθέσει κανείς.

Σε κάθε περίπτωση η αναθεωρητική πολιτική της κυβέρνησης Ερντογάν παραμένει αλώβητη και καμία άμεση επίπτωση δεν φαίνεται να υπάρχει για το ότι η γειτονική χώρα δεν εφαρμόζει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, αλλά αντίθετα επιβραβεύεται για το ότι διεκδικεί και παίζει τον ρόλο του μεσολαβητή μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας στην οποία έχει εισβάλει η πρώτη.

Η αποθέωση του ναυαγίου των εκτιμήσεων που έκανε η ελληνική κυβέρνηση πριν από τη σύνοδο ήρθε με τη συνάντηση Μπάιντεν και Ερντογάν. Ο Αμερικανός πρόεδρος θεώρησε αναγκαίο να ευχαριστήσει τον Τούρκο ομόλογό του για την άρση του βέτο αναφορικά με την ένταξη στη Συμμαχία της Σουηδίας και της Φινλανδίας, αλλά και για το γεγονός ότι η Τουρκία αναλαμβάνει τον ρόλο του συντονιστή για την εξαγωγή των σιτηρών της Ουκρανίας προς τον υπόλοιπο κόσμο.

Στη σύνοδο του ΝΑΤΟ ο απομονωμένος, μη δεδομένος και μη αξιόπιστος σύμμαχος Ερντογάν τα πήρε όλα, δεν υπαναχώρησε από την αναθεωρητική πολιτική του, δεν τον έψεξε κανένας ως διασπαστή της Συμμαχίας και εισέπραξε για όλα αυτά το «ευχαριστώ» των ΗΠΑ.

Αντίθετα ο μη απομονωμένος, δεδομένος και αξιόπιστος σύμμαχος Μητσοτάκης έμεινε με τους χάρτες της «γαλάζιας πατρίδας» στην τσάντα του, τους οποίους ποτέ δεν τόλμησε να δείξει για να αποδείξει τον τουρκικό αναθεωρητισμό.

Μπορούμε επομένως να μην ανησυχούμε όταν η Τουρκία ενισχύεται, ενώ εμείς έχουμε μια κυβέρνηση που δεν αντιλαμβάνεται ούτε πώς γίνεται η εξωτερική πολιτική ούτε πώς προωθούνται τα εθνικά συμφέροντα;