Πριν από περίπου ενάμιση μήνα η κυβέρνηση ανακοίνωσε περιχαρής αύξηση 2% στον κατώτατο μισθό.
Θεώρησε μάλιστα δείγμα μεγάλης γενναιοδωρίας εκ μέρους της ότι, έπειτα από τρία χρόνια παγωμένων αμοιβών για τους εργαζόμενους και παρά τις εισηγήσεις των εργοδοτικών οργανώσεων να μείνουν αμετάβλητοι μισθοί και ημερομίσθια, επέτρεψε μια αύξηση 13 ευρώ τον μήνα ή 60 λεπτών τη μέρα.
Αυτά τα 60 λεπτά τη μέρα έχουν προ πολλού γίνει παρανάλωμα... της ακρίβειας.
Οταν η κυβέρνηση έπαιρνε, άλλωστε, αυτή τη «γενναιόδωρη» απόφαση, απορρίπτοντας την πρόταση της αντιπολίτευσης και της ΓΣΕΕ για αποκατάσταση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, ήξερε ότι ένα απειλητικό κύμα αυξήσεων σε ενεργειακά αγαθά, πρώτες ύλες και άλλα προϊόντα είχε ήδη εξαφανίσει αυτή τη συμβολική, σχεδόν ειρωνική αύξηση στους μισθούς και τα μεροκάματα.
Αν επαληθευτούν οι προβλέψεις των βασικών συντελεστών της αγοράς, αυτά τα 60 λεπτά αύξησης τη μέρα δεν θα φτάνουν να καλύψουν ούτε την αύξηση στην τιμή του καφέ, αυτής της ελάχιστης «πολυτέλειας» στο δύσκολο οκτάωρο ενός εργαζόμενου πίσω από ένα γκισέ, έναν πάγκο, ένα γραφείο, μια σκαλωσιά, μια αλυσίδα παραγωγής.
Ούτε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ούτε βεβαίως και καμιά ευρωπαϊκή κυβέρνηση δικαιούνται να προσποιούνται έκπληξη για τις ιλιγγιώδεις ανατιμήσεις σε βασικά αγαθά και πρώτες ύλες, που άμεσα ή έμμεσα αφορούν τον σκληρό πυρήνα της καθημερινής κατανάλωσης και διαβίωσης των νοικοκυριών.
Εδώ και πολλούς μήνες βρίσκεται σε εξέλιξη ένα πλανητικό παιχνίδι ανατιμητικής κερδοσκοπίας, άλλοτε με πρόσχημα την αύξηση της ζήτησης, άλλοτε με άλλοθι την ξηρασία ή τις αυξήσεις στους ναύλους μεταφοράς των προϊόντων από θάλασσες και στεριές.
Κι από κοντά οι αγορές χρήματος συνδαυλίζουν, υποκινώντας τις κεντρικές τράπεζες να βάλουν τέλος στις νομισματικές πολιτικές φτηνού χρήματος και μηδενικών επιτοκίων, γιατί απλά είναι η ώρα να εκταμιεύσουν τα κέρδη τους από τις πολιτικές αυτές.
Τώρα που είναι η ώρα του «ταμείου» και της σκληρής αναμέτρησης με την ακρίβεια για τα φτωχότερα νοικοκυριά, η κυβέρνηση σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Διακηρύσσει ότι δεν πρόκειται να κάνει οτιδήποτε «στρεβλώνει την αγορά» -μια παραλλαγή της πίστης της στη μεταφυσική δύναμη «του αόρατου χεριού» της- και παραδίδει την πλειονότητα της κοινωνίας σε νέα σαρωτική μείωση των εισοδημάτων της.
Είναι άγνωστο τι την κάνει να πιστεύει ότι δεν θα το βρει μπροστά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου