Όχι βέβαια τους κυβερνώντες και τους έχοντες, αλλά τους εργαζόμενους που πασχίζουν να τα βγάλουν πέρα σε συνθήκες διαρκούς οικονομικής κρίσης. Τι έκαναν μήνες τώρα οι φωστήρες του επιτελικού κράτους για να αντιμετωπίσουν την ακρίβεια, τις αυξήσεις στο ρεύμα και σε πρώτες ύλες;
Πήραν κάποιο σοβαρό μέτρο; Δημιούργησαν μήπως κάποιο πλαίσιο αντισταθμισμάτων; Ενδιαφέρθηκαν για την πορεία της πραγματικής οικονομίας όταν χτυπούν καμπάνες εδώ και μήνες; Οι ανατιμήσεις είναι εδώ.
Το πάγωμα των μισθών και ο εμπαιγμός με την αύξηση του κατώτατου μισθού είναι εδώ. Εδώ όμως είναι και η ανεργία και ο κίνδυνος φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Στο 17% η ανεργία σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ τον Απρίλιο. Η πραγματική ανεργία σταθερά επί ένα δωδεκάμηνο με πάνω από 1 εκατομμύριο ανέργους.
Η ανεργία των νέων κάτω των 25 ετών βρίσκεται στα ύψη, 38,2% τον Μάιο σύμφωνα με τη Eurostat. Και τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία ανεβάζουν στο 28,9% το ποσοστό του πληθυσμού (3.043.869 άτομα) που αντιμετωπίζει κίνδυνο φτώχειας. Όλα αυτά είναι παγκόσμιο φαινόμενο και η εθνική κυβέρνηση δεν έχει καμία ευθύνη;
Τι έκανε και τι κάνει;
Για όλα αυτά ο Μητσοτάκης τι θα πει στη ΔΕΘ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου