Ένα φυσιολογικό καλοκαίρι. Με τις θηριώδεις και ανεξέλεγκτες πυρκαγιές να ρημάζουν ζωές στη Βαρυμπόμπη, τη βόρεια Εύβοια, την Αρκαδία, την Ηλεία. Με χιλιάδες ανθρώπους να εκκενώνονται αφήνοντας στο έλεος της φωτιάς τα δάση, τα σπίτια και το βιος τους.
Με την απόγνωση, την οργή, την αγανάκτηση να έχουν χτυπήσει κόκκινο, ο Μητσοτάκης να χαμογελάει πλατιά στη σχετική συνέντευξη. «Ποτέ μην αφήνεις τις φωτιές να μαυρίσουν την εικόνα σου» το μήνυμα που έστειλε σε καμένους, οργισμένους, προβληματισμένους.
Ένα φυσιολογικό καλοκαίρι. Με την πανδημία να αναζωπυρώνεται επικίνδυνα, τις ΜΕΘ να πιέζονται, τα κρούσματα να πολλαπλασιάζονται, τον αριθμό των νεκρών να μεγαλώνει, ο Μητσοτάκης να δοξάζεται κρυπτόμενος.
Και να αμολάει τον γελωτοποιό του να απειλεί ανεμβολίαστους, να προαναγγέλλει μέτρα τιμωρίας, να επιδίδεται σε καταγγελίες ατομικής ευθύνης.
Όλα αυτά όταν δεν προσπαθεί να γελοιοποιήσει τον Αντώναρο για μια φωτογραφία, γελοιοποιώντας -τι νέο!- τον εαυτό του.
Ένα φυσιολογικό καλοκαίρι. Τι δεν καταλαβαίνετε με όσα έχουμε δει και ζήσει μέχρι τώρα; Αυτό είναι το φυσιολογικό για τον Μητσοτάκη και το καθεστώς του.
Ο Σκέρτσος, ο Οικονόμου, ο Μπένος, οι σέλφι, οι φιγούρες, τα χαμόγελα, τα διαγγέλματα, ο Έβρος, ο φράχτης, οι παπάντζες.
Η μαμά επικοινωνία, η ιερή του εικόνα, η μηδενική συναίσθηση και η πλεονασματική αναισθησία. Αυτός είναι. Τέτοιος είναι. Κι αυτό που ζούμε είναι το φυσιολογικό που θα έπρεπε να περιμένουμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου