Μέσα στο κλίμα ιλαρότητας που επικράτησε, τις τελευταίες ημέρες, στα κοινωνικά δίκτυα με αφορμή την εμφάνιση της περίπτωσης Φουρθιώτη στη ζωή μας, μια ανάρτηση, αυτή του δημοσιογράφου Δημήτρη Μανιάτη, συνόψισε αυτό που βρισκόταν στο μυαλό όλων: «Ψήφισες Χάρβαρντ, σου βγήκε Ερωτοδικείο».Το φαινόμενο Φουρθιώτη
Ακριβώς τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας είχε αρχίσει να ορίζει το πρόβλημα ως την εγκατάσταση μιας ειδικού τύπου αριστοκρατίας στην εξουσία, μιας ελίτ η οποία αρνούνταν δομικά να λογοδοτήσει για το οτιδήποτε, αντιλαμβανόμενη τον εαυτό της ως ένα ξεχωριστό ανώτερο στρώμα, μια τάξη ευγενών, που αντλεί τα προνόμιά της από την ταξική, οικονομική, κοινωνική και πνευματική της ανωτερότητα -έστω μια ανωτερότητα μέσα στην οποία μπορεί να φύτρωναν και περιπτώσεις τύπου Λιγνάδη-, ξαφνικά βρέθηκε αντιμέτωπη με τη διαπίστωση ότι πίσω από την επιφάνεια τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.
Γιατί, μέσα σε αυτή την ελίτ, δεν φύτρωναν μόνο διαστροφές της ευγένειας και της αρχαιολατρίας, αλλά και σεσημασμένα παρατράγουδα, άνθρωποι για τους οποίους ζούσαμε με την ευχάριστη και ανακουφιστική αυταπάτη ότι δρούσαν και υπήρχαν σε κάποια κοινωνικά υπόγεια, μακριά από την τάξη των ευγενών.
Την εβδομάδα που πέρασε, η ελληνική κοινωνία χρειάστηκε να συνομιλήσει με την πληροφορία ότι η εξουσία των αρίστων, των τεχνοκρατών και των απόφοιτων των καλών πανεπιστημίων, όπως αρέσκεται να παρουσιάζεται, βρισκόταν σε μια ιδιαίτερη σχέση ή έστω συναλλαγή με έναν άνθρωπο που στην καλύτερη περίπτωση παρουσιαζόταν ως μια γραφική περσόνα τηλεοπτικών σόου χαμηλού επιπέδου και στη χειρότερη ως ένα βασικό στέλεχος της βιομηχανίας πορνό και της προώθησης αντίστοιχων υπηρεσιών «πολυτελείας».
Η λούμπεν επιχειρηματικότητα
Ο Μένιος Φουρθιώτης έγινε γνωστός στο πανελλήνιο (ή τέλος πάντων στο κομμάτι του που αρέσκεται στην παρατήρηση του λούμπεν κόσμου της trash TV) ως συνεργάτης του Σπύρου Ρέβη, κατά δήλωσή του μάνατζερ μοντέλων, τα οποία προωθούσε, όπως έλεγε, «σε επιχειρηματίες που ήθελαν να τις έχουν για παρέα σε ένα ταξίδι ή μία έξοδο» - μια μάλλον περιφραστική περιγραφή της έννοιας του προαγωγού.
Ο Φουρθιώτης γρήγορα ξέφυγε από τη σκιά του Ρέβη, αναπτύσσοντας τη δική του ανάλογη δραστηριότητα, η οποία έφτασε στο απόγειό της όταν δήλωσε «μάνατζερ» της Τζούλιας Αλεξανδράτου, την εποχή που η τελευταία αποτελούσε το πρώτο όνομα της ελληνικής πορνογραφικής βιομηχανίας.
Την ίδια περίοδο ξεκίνησε και τις πρώτες εμφανίσεις του σε περιθωριακά τηλεοπτικά κανάλια και ανάλογου ύφους και ήθους εκπομπές.
Κατά κανόνα, σε κανάλια του κάπως σκοτεινού επιχειρηματία Φίλιππου Βρυώνη, ο οποίος, παρά την πρόσφατη και κάπως όψιμη διάψευσή του, θεωρείται ότι για πολλά χρόνια είχε τον Φουρθιώτη ως δεξί του χέρι και μάλιστα ως τον άνθρωπο που έλυνε και έδενε στις επιχειρήσεις και τα κανάλια του.
Η περίπτωση Βρυώνη, άλλωστε, ήταν μια πρώιμη εμφάνιση της λούμπεν επιχειρηματικότητας, την οποία φέρεται να εκπροσωπεί σήμερα ο Φουρθιώτης. Αόρατος μέτοχος σε διάφορα κανάλια τα οποία πουλούσε, φρόντιζε το όνομά του να μην φαίνεται πουθενά ώστε να μην αντιμετωπίσει τις συνέπειες των διεθνών κατηγοριών για απάτες τις οποίες αντιμετώπιζε.
Το όνομά του συνδέθηκε αρκετές φορές με τη δεξιά παράταξη, άλλοτε ως βασικού χρηματοδότη κεντροδεξιών ανατελλόντων αστέρων, άλλοτε ως του ανθρώπου που διεκδικούσε άδεια τηλεοπτικού σταθμού πανελλαδικής εμβέλειας που θα υποστηρίζει τη φιλελεύθερη παράταξη.
Άλλοι, κακόβουλοι, τον θεωρούσαν τον πραγματικό βαρόνο της ελληνικής πορνοβιομηχανίας, αλλά κάτι τέτοιο σίγουρα δεν συνάδει με τις αξίες της Κεντροδεξιάς.
Με τα χρόνια ο Φουρθιώτης απασχολούσε αποκλειστικά τους λάτρεις του τηλεοπτικού περιθωρίου και ακόμα και οι αναντίστοιχες με το κύρος του και τις επαγγελματικές ασχολίες του γνωριμίες του δεν επηρέαζαν αυτό το περιορισμένο ενδιαφέρον.
Η καταδίκη του για απόσπαση υπολογιστών από κατάστημα πώλησης ηλεκτρονικών ειδών απασχόλησε μόνο μια μειονότητα που παρακολουθούσε gossip ειδήσεις. Η παρουσία του στη λίστα Πέτσα, στην οποία φαινόταν να λαμβάνει 5.000 ευρώ για ανύπαρκτα και ανενεργά σάιτ, ξεσήκωσε κάποιες πρώτες αντιδράσεις, ωστόσο το γεγονός δεν έμοιαζε ξεχωριστό. Στη λίστα Πέτσα δεν ήταν λίγα τα ανύπαρκτα σάιτ που επιδοτήθηκαν για να συνεχίσουν να μην υπάρχουν.
Η ανταλλακτική... δημοσιογραφία
Στο μεταξύ, ο Φουρθιώτης ξεκίνησε να παριστάνει τον πολιτικό αναλυτή, στο κανάλι «Ε», όχι χωρίς την ευθύνη όσων δέχονταν να τον αναγνωρίσουν ως τέτοιον. Σε αυτήν μπορεί κανείς να βρει ακόμα και σήμερα τις ενδείξεις της συναλλαγής του με την κυβέρνηση, αλλά και της ροπής του προς την απάτη.
Μια σειρά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας υπερπροβάλλονταν, αφού προηγουμένως είχαν υποστεί σκληρή κριτική.
Ένα παράδειγμα είναι η Άννα Στρατινάκη, γενική γραμματέας του υπουργείου Εργασίας, του ίδιου υπουργείου από το οποίο ο Φουρθιώτης έλαβε 240.000 ευρώ για εταιρείες - φαντάσματα. Δεν χρειάζεται να έχει κανείς πολύ μεγάλη φαντασία για να καταλάβει ότι τα 240.000 ευρώ μεσολαβούν ανάμεσα στη σκληρή κριτική και την υπερπροβολή.
Άλλωστε, το είδος των συναλλαγών με την κυβέρνηση το ομολόγησε η ίδια η συνεργάτιδά του, Νανά Παλαιτσάκη, η οποία μέσα στο παρακμιακό κλίμα των ημερών ήρθε να προσθέσει την πληροφορία ότι η εκπομπή, όπως και η εφημερίδα μητσοτακικών αποχρώσεων που εξέδιδε μαζί με τον Φουρθιώτη, είχαν συμφωνία με το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για να προβάλλουν θετικά την αστυνομία και συγκεκριμένους εκπροσώπους της - μαζί με την πολιτική της ηγεσία.
Η σχέση του Φουρθιώτη με την αστυνομία άλλωστε ήταν η σπίθα από την οποία ξεκίνησε όλη αυτή η κωμική και ταυτόχρονα περίεργη ιστορία που εμπλέκει την κυβέρνηση με τον «μάνατζερ μοντέλων».
Η αποκάλυψη του δημάρχου Ραφήνας ότι ο Φουρθιώτης φυλασσόταν επί 24ώρου βάσεως από 14 αστυνομικούς και μεγάλο αριθμό περιπολικών της αστυνομία διαψεύστηκε αρμοδίως από την ΕΛ.ΑΣ., επιβεβαιώθηκε στη συνέχεια από το ρεπορτάζ δημοσιογράφου (τον οποίο ο Φουρθιώτης «διέταξε» τη φρουρά του να συλλάβει) και ολοκληρώθηκε με την επίσημη αφαίρεση από την ΕΛ.ΑΣ. της φρουράς που... δεν είχε.
Νωρίτερα, ο παρουσιαστής είχε δημιουργήσει διάφορα γεγονότα για να διασφαλίσει αυτή τη φρουρά: πρώτα είχε κατασκευάσει έναν βομβιστικό εμπρησμό του αυτοκινήτου του (τον οποίον ανέλαβε η Πυροσβεστική και όχι η αστυνομία, δείγμα ότι δεν θεωρήθηκε εμπρησμός) και στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι δέχθηκε τηλεφώνημα από «οπαδούς του Κουφοντίνα», οι οποίοι έρχονταν στο κανάλι του «να τον σκοτώσουν».
Η αστεία εικόνα των βίντεο όπου καταγγέλλει τις σχετικές απειλές πάει πακέτο με την εικόνα των εκπομπών του, στις οποίες συνήθιζε να κόβει τα μικρόφωνα από τους καλεσμένους του και να τους βρίζει.
Τα παρατράγουδα του Μαξίμου
Η φανατική υποστήριξη της κυβέρνησης έμοιαζε ώς τότε με μια παράμετρο σχετιζόμενη με τα πουρμπουάρ που ζητούσε από την κυβέρνηση - και η ίδρυση «πολιτικού γραφείου», για το οποίο ζήτησε και ισχυρίστηκε ότι πήρε την ευλογία του αρχιεπισκόπου, κομμάτι ενός γκροτέσκο πίνακα.
Ανεξάρτητα αν για την τελευταία αυτή συνάντηση χρειάστηκε η μεσολάβηση του στελέχους του ΚΙΝ.ΑΛΛ. -και εκπροσώπου της πιο ακραία φιλοκυβερνητικής τάσης του- Σπύρου Καρανικόλα, που έχει τη δίκαιη φήμη του εκλεκτού της Εκκλησίας στο κόμμα.
Η αποκάλυψη για τα 240.000 ευρώ που έλαβε από το πρόγραμμα "Συν-Εργασία" με πλαστές δηλώσεις και κυρίως η επιβεβαίωσή της από τον πρώην υπουργό Εργασίας -και νυν κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Ν.Δ.- Γ. Βρούτση, ο οποίος μάλιστα περιέγραψε αρκετά γλαφυρά το θάρρος το οποίο είχε ο Φουριώτης και οι μπράβοι του όταν εισέβαλαν στο υπουργείο, άρχισε να ενώνει κομμάτια του παζλ. Με κάποιον ακατανόητο τρόπο, ένας γραφικός προαγωγός είχε αποκτήσει όχι μόνο σχέσεις αλλά και δεσμεύσεις με στελέχη της κυβέρνησης.
Μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου, όπου εκτός του προσωρινού χρηματοδότη του φαίνεται ότι μιλούσε και με τον διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου Γρ. Δημητριάδη, όπως και στο υπουργείο ΠροΠο, όπου η κύρια σχέση του ήταν με τον υφυπουργό Λ. Οικονόμου.
Εκ των πραγμάτων το ερώτημα που γεννήθηκε αφορά την καταγωγή αυτού του θάρρους και των σχέσεων. Οι εικασίες ότι ο Φουρθιώτης «κρατάει» την κυβέρνηση, η οποία απέφευγε μέχρι πολύ πρόσφατα να τον αποκηρύξει, ήταν αυθόρμητες - και οι επαγγελματικές του ενασχολήσεις δημιούργησαν διάφορους συνειρμούς.
Ακόμα όμως κι αν δεν συμβαίνει αυτό, η ιδέα ότι το πρωθυπουργικό περιβάλλον προκειμένου για τον έλεγχο της ενημέρωσης δεν περιορίζεται στους μεγαλοεπιχειρηματίες αλλά συναλλάσσεται ακόμα και με «ατζέντηδες μοντέλων» προκαλεί μια δυσάρεστη οσμή.
Μαζί με τη βεβαιότητα ότι τόση αριστεία είχαμε να δούμε από την εποχή των εκπομπών της Αννίτας Πάνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου