Γιατί όμως όλα αυτά, που στη δημοκρατία είναι αυτονόητα, δεν ακουμπούν και δεν αφορούν ένα φιλελεύθερο δημοκρατικό κόμμα; Γιατί η Ν.Δ. ως τέτοιου χαρακτήρα κόμμα δεν υπάρχει πλέον.

Φτάσαμε στο κρίσιμο σημείο η ζωή ενός κρατουμένου που επέλεξε να διαμαρτυρηθεί με έσχατο μέσο την απεργία πείνας να κρέμεται σε μια κλωστή. Ζήτησε κάτι παράνομο; Δεν αποδέχεται ετσιθελικά την αλλαγή των κανόνων που ίσχυαν και άλλαξαν με νόμο; Τι ακριβώς συνέβη και γιατί;

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. άλλαξε τον νόμο και απέκλεισε σε κρατούμενους για εγκλήματα τρομοκρατίας να εκτίουν μέρος της ποινής τους σε αγροτικές φυλακές.

 Το έπραξε, αν και φωτογραφικά, νομότυπα. 

Κατά συνέπεια, ο κρατούμενος έπρεπε να επιστρέψει από τις αγροτικές φυλακές, όπου βρισκόταν, «στο κατάστημα κράτησης από το οποίο αρχικά μετήχθη».

 Αυτό ορίζεται από τον νόμο.  

Άρα ο κρατούμενος έπρεπε να επιστρέψει στον Κορυδαλλό.

Η αποφασίζουσα και διατάζουσα κυρία Νικολάου, που διόρισαν ως γ.γ. Αντεγκληματικής Πολιτικής, τον έστειλε κατευθείαν στον Δομοκό, αν και επιπλέον «ο νόμος ορίζει ότι ο κρατούμενος δικαιούται να μένει σε κατάστημα κράτησης που βρίσκεται στη μικρότερη δυνατή απόσταση από τους οικείους του». 

Και όλα αυτά παρότι δεν υπήρξε κανένα παράπτωμα από τον κρατούμενο στην πολυετή έως σήμερα κράτησή του ώστε να εξαιρεθεί των «προνομίων» του νόμου.

Δυστυχώς, η συγκεκριμένη ακροδεξιών αντιλήψεων κυρία θέλησε να γίνει φίρμα αναγνωρίσιμη στην κοινωνία ώστε στις προσεχείς εκλογές να καταφέρει να εκλεγεί βουλευτής. 

Και επέλεξε τον πλέον αναγνωρίσιμο κρατούμενο. 

Υπάρχει άλλωστε ένα σημαντικό κοινό ψηφοφόρων στα άκρα δεξιά που προσφέρεται να εκλέξει και εξέλεξε πολλά από τα νέα φυντάνια που προσκάλεσε ο Κ. Μητσοτάκης στη Ν.Δ. για να απορροφήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος ψηφοφόρων από τη Χρυσή Αυγή.

Φυσικά και το θέμα υπερέβαινε τις αρμοδιότητες της Νικολάου. Ουσιαστικά οι «σχεδιαστές» του Μαξίμου προκάλεσαν τη συγκεκριμένη κίνηση του κρατούμενου. Και ήξεραν ότι αν ο Κουφοντίνας πέθαινε στη φυλακή, θα ακολουθούσαν έντονες διαμαρτυρίες στους δρόμους. Πολύ φοβάμαι πως αυτή ήταν η πρόθεσή τους. Να τον αφήσουν να πεθάνει και μετά να αναλάβουν οι προπονημένες ορδές του Χρυσοχοΐδη να επιβάλουν την τάξη διά πυρός και σιδήρου.

Υπολόγιζαν πως ότι το θέαμα θα έφτανε στα σπίτια και οι πολίτες θα εξέφραζαν την ικανοποίησή τους για τη φροντίδα της ασφάλειάς τους.  Ότι, με λίγα λόγια, θα είχαν πολιτικά και εκλογικά οφέλη από το «πείραμα Κουφοντίνα» από τηλεθεατές που βιώνουν τη βία της ανεργίας, της φτώχειας, της αρρώστιας.

Παρότι οι βεντέτες καθηγητές της Νομικής κρύβονται συνεχώς, οι αντιδράσεις από τον κόσμο της διανόησης και των τεχνών φούντωσαν. 

Η παρέμβαση - έκκληση στην Πολιτεία της  Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων ήρθε -ελπίζω- στην κατάλληλη στιγμή: 

«Η Δικαιοσύνη είναι έννοια σύμφυτη με την επιείκεια και τον ουμανισμό. 

Κάνουμε έκκληση στην Πολιτεία να αναθεωρήσει τη στάση της στο ζήτημα της μεταχείρισης του κρατουμένου Δ. Κουφοντίνα. 

Τα εγκλήματα που διέπραξε καταδικάστηκαν τόσο από τα ελληνικά δικαστήρια όσο και από τη συλλογική συνείδηση. 

Η δημοκρατία έχει σταθερά θεμέλια και ισχυρούς θεσμούς που της επιτρέπουν να συνδυάζει την απαίτηση συμμόρφωσης στους νόμους με την τήρηση των αρχών του ανθρωπισμού».

Γιατί όμως όλα αυτά, που στη δημοκρατία είναι αυτονόητα, δεν ακουμπούν και δεν αφορούν ένα φιλελεύθερο δημοκρατικό κόμμα; 

Γιατί η Ν.Δ. ως τέτοιου χαρακτήρα κόμμα δεν υπάρχει πλέον. Οι σημερινοί καταληψίες, με τη βοήθεια οικονομικών παραγόντων, δεν έχουν δημοκρατικές αρχές, όραμα και σχέδιο να υπηρετήσουν τα εθνικά συμφέροντα. Ασχολούνται με το πλιάτσικο των περιουσιακών στοιχείων της χώρας.

Στο Κοινοβούλιο απαγόρευσαν μέχρι και το δικαίωμα ψήφου κατά συνείδηση στους βουλευτές μετατρέποντάς τους σε αγέλη! Αυτοεξευτελίστηκαν όταν σε ψήφο κατά συνείδηση, πριν την απαγορεύσουν, δεν ήραν την ασυλία του Π. Πολάκη και αμέσως ζήτησαν δουλικά συγγνώμη από τον εκδότη υπάλληλο του Μαρινάκη, ο οποίος επανακατέθεσε αγωγή και οι βουλευτές, αποδεχόμενοι τον ρόλο της αγέλης, πειθάρχησαν στα πάσης φύσεως αφεντικά του κόμματος.

Βιώνουμε την πλέον τραγική και επικίνδυνη για το μέλλον της χώρας περίοδο. 

 Όταν δεν υπερασπιζόμαστε την αλήθεια, γινόμαστε όμηροι του ψεύδους και τελικά συνένοχοι.

 Το «πείραμα Κουφοντίνα» και η αυταρχική εκτροπή | Αυγή (avgi.gr)