Η απάντηση στο "γιατί τέτοια αδράνεια" βρίσκεται στο ότι στο πρόσωπο του κατηγορούμενου πλέον Λιγνάδη έγινε μια μεγάλη ιδεολογική επένδυση παλινόρθωσης του συντηρητικού χώρου στο θέατρο που, όπως το πανεπιστήμιο ας πούμε, θεωρείτο πως αριστεροκρατούνταν.

 

Δημήτρης Χριστόπουλος

ΕΥΘΥΝΗ, ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ.

Η πολιτική ευθύνη μιας κυβέρνησης για πολιτικά ή νομικά επίμεμπτες πράξεις στελεχών της είναι σαν ένα δοχείο που γεμίζει. Όταν κάποιος την αναλαμβάνει είναι σαν να ανοίγει μια διέξοδος και το δοχείο να αδειάζει λίγο-λίγο.

Να αποσυμπιέζεται κάπως. Όταν κανείς δεν την αναλαμβάνει, τότε η ευθύνη φτάνει στην κορυφή του δοχείου. Και το δοχείο κινδυνεύει να σπάσει από την πίεση.

Από τη στιγμή που για τρεις βδομάδες κανείς δεν έχει αναλάβει την πολιτική ευθύνη για τον κόλαφο της υπόθεσης Λιγνάδη-Μενδώνη, το δοχείο γέμισε, γέμισε, γέμισε και πλέον έφτασε στην κορυφή.

Πλέον, η Υπουργός Πολιτισμού δεν μπορεί να το σώσει καθώς με το χειρισμό της, δεν αποδείχθηκε απλώς μέρος του προβλήματος, αλλά μάλλον πηγή του.

Ο μόνος που καλείται να αναλάβει την ευθύνη είναι ο Πρωθυπουργός της χώρας. Αυτός που έχει την αντικειμενική ευθύνη για το διορισμό της Υπουργού Πολιτισμού.

Δεν βλέπω κάτι άλλο.

Μπορεί κανείς να διερωτηθεί "πώς είναι δυνατό να μην έχουν κάνει τίποτε ως τώρα και να αφήνονται να βολοδέρνουν στη φθορά και την ηθική αποδοκιμασία ;".

Η ερώτηση είναι εύλογη για μια κυβέρνηση που κατεξοχήν κινείται με κριτήριο επικοινωνιακούς χειρισμούς και μάλιστα επιτυχημένους.

Η απάντηση στο "γιατί τέτοια αδράνεια" βρίσκεται στο ότι στο πρόσωπο του κατηγορούμενου πλέον Λιγνάδη έγινε μια μεγάλη ιδεολογική επένδυση παλινόρθωσης του συντηρητικού χώρου στο θέατρο που, όπως το πανεπιστήμιο ας πούμε, θεωρείτο πως αριστεροκρατούνταν.

Ας θυμηθούμε πως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε ο ίδιος μια προσωπική σχέση με τον Δημήτρη Χορν, την Άννα Συνοδινού, το Μάνο Χατζηδάκη, καλλιτέχνες βεληνεκούς ανήκοντες στο συντηρητικό αστικό χώρο, σε μια εποχή που το να είσαι δεξιός και καλλιτέχνης στην Ελλάδα δεν ήταν ό,τι συνηθέστερο.

Κάτι τέτοιο φαίνεται πως έψαχνε στο πρόσωπο του Λιγνάδη η νυν κυβέρνηση αλλά οι αμαρτίες του της το στέρησαν.

Ας πρόσεχαν όμως... Άλλο Λιγνάδης, άλλο Χορν!

Το κείμενο που επισυνάπτω, ο συγγραφέας του το ονομάζει "Αποφάσισαν χωρίς εμένα για μένα". Το έγραψε ο Δημήτρης Λιγνάδης όχι για την πολύκροτη ποινική υπόθεση στην οποία εμπλέκεται σήμερα, αλλά προ διετίας για τη Συμφωνία των Πρεσπών. https://www.liberal.gr/.../apofasisan-choris-emena.../236904

"Το σημείωμα τούτο, έχει εξομολογητικό αλλά ΚΑΘΟΛΟΥ απολογητικό περιεχόμενο" γράφει ο Δ. Λιγνάδης και μετά εξηγεί γιατί θα πάει στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία.

Η ιδεολογική επένδυση είναι συνολική: δεν αφορά φυσικά μόνο τον πολιτισμό αλλά τα "εθνικά θέματα", την εξωτερική πολιτική, τη "Μεταπολίτευση" και ό,τι άλλο.

Εφεξής - τι ειρωνία! - τα σημειώματα του ανδρός θα έχουν αποκλειστικά απολογητικό περιεχόμενο. Ας έχουν τουλάχιστον εξομολογητικό περιεχόμενο τα σημειώματα αυτών που τόσα επένδυσαν σε κείνον.

Φωτογραφία: Χορν και Καραμανλής στα νιάτα τους.