Χτες κι ενώ ο εισαγγελέας έχει ζητήσει τον σχετικό φάκελο, η κυρία Μενδώνη άλλαξε ρότα. Και είπε ότι κ. Λιγνάδης την «εξαπάτησε». Ξαφνικά ο άνθρωπος που είχε διορίσει ως επικεφαλής στο Εθνικό Θέατρο έγινε «επικίνδυνος».
Η κυρία Μενδώνη δεν είναι κάποιο άπειρο κοριτσάκι για να κάνει τόσο αντιφατικές δηλώσεις. Δεν είναι χτεσινή στην πολιτική, την διακονεί εδώ και 22 χρόνια. Αποκλείεται να μη γνωρίζει τι σημαίνει πολιτική ευθύνη.
Η υπουργός Μενδώνη απολογήθηκε χτες με τα εξής αστεία επιχειρήματα:
Πρώτον, είπε ότι την εξαπάτησε ο Λιγνάδης, διότι τον πίεσε να της πει αν αληθεύουν οι εις βάρος του καταγγελίες κι εκείνος τις αρνήθηκε με …υποκριτική τέχνη. Αν η υπουργός Μενδώνη περίμενε ότι ο Λιγνάδης ότι θα της έλεγε «βεβαίως, είμαι βιαστής, παιδεραστής και όλα τα άλλα», όπως καταγγέλλεται, τότε είναι αφελής. Αλλά δεν είναι. Απλώς υποκρίνεται(η υπουργός, όχι ο Λιγνάδης).
Δεύτερον, είπε ότι ο Λιγνάδης δεν είναι προσωπικός της φίλος, ούτε του πρωθυπουργού. Εντελώς αδιάφορο. Δεν (επι)κρίνεται για κάποια φιλική της σχέση. Αλλά γιατί διόρισε τον περί ου ο λόγος σε δημόσια θέση. Αυτή είναι η ευθύνη της.
Τρίτον, είπε ότι ευθύνη για τον Λιγνάδη έχει η ηθοποιός Λυδία Κονιόρδου, υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή έπαιξε σε μια παράσταση μαζί του. Προσοχή, η κυρία Μενδώνη λέει ότι δεν έχει ευθύνη η ίδια που διόρισε στο Εθνικό τον Λιγνάδη, αλλά κάποιοι άλλοι, μόνο και μόνο επειδή είναι συνάδελφοί του.
Τέταρτον, είπε ότι δεν έχει πολιτική ευθύνη: «Πώς γίνεται να υπάρχει πολιτική ευθύνη όταν δεν γνωρίζαμε;», διερωτήθηκε. Για να μην εκτίθεται έτσι, το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να ρωτήσει αυτόν που την πρωτοδιόρισε σε πολιτική θέση πριν από 22 χρόνια.
Θα της πει ότι τα πολιτικά πρόσωπα έχουν ευθύνη για τους συνεργάτες ή υφισταμένους τους, ανεξαρτήτως αν γνώριζαν ή όχι όσα τους καταλογίζονται. Αυτός είναι ο ορισμός της αντικειμενικής πολιτικής ευθύνης. Μόνο ανεύθυνοι πολιτικοί(παριστάνουν ότι) δεν την γνωρίζουν, για να μην κάνουν την αυτονόητη κίνηση: να παραιτηθούν.
Η υπουργός Μενδώνη δήλωσε ότι εξαπατήθηκε από τον Λιγνάδη. Πριν από 30 χρόνια ένας υπουργός είχε πει ότι εξαπατήθηκε από έναν απατεώνα επιχειρηματία. Ο εκδότης της «Ελευθεροτυπίας» Κίτσος Τεγόπουλος τού απηύθυνε μέρα παρά μέρα το εξής ερώτημα: «Συνένοχος ή βλάξ;».
Η υπουργός Πολιτισμού απάντησε ήδη ότι δεν γνώριζε, άρα δεν είναι συνένοχος. Για τη δεύτερη λέξη του ερωτήματος μια εξήγηση ίσως δίνει αυτή η ρήση του Ναπολέοντα: « Στην πολιτική η βλακεία δεν είναι μειονέκτημα»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου