«H κυβέρνηση των αδέξιων δεξιών που σκέφτεται με λογικές της δεκαετίας του 1950' επιχειρεί με γιουρούσια και ΜΑΤατζήδες να αντιμετωπίσει το έγκλημα. Δεν αντιμετωπίζεται έτσι το έγκλημα». Δήλωση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη προτού γίνει υπουργός των ΜΑΤατζήδων στην κυβέρνηση της ΝΔ.
Το άκρον άωτον της ηθικής απαξίωσης ενός ανθρώπου και της απόλυτης παρακμής του είναι να προσποιείται ότι ξεχνά αυτά που πρέσβευε και δήλωνε κάποτε και να δηλώνει και να πράττει τα εντελώς αντίθετα σήμερα.
Χωρίς κάποια εξήγηση, χωρίς κάποια δικαιολογία.
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης όταν απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής με το ΚΙΝΑΛ στις εκλογές του 2019, ακολουθώντας την μεγαλομανία του και την εμμονική φαντασίωση του ως «εθνικού σερίφη», έγινε υπουργός προστασίας(;) του πολίτη στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Για τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη πρώην γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, σημασία δεν έχει εάν η προσωπική στάση του πολιτικού διδάσκει ήθος και συνέπεια, αλλά σημασία έχει η άνευ όρων πολιτική επιβίωση, η άνευ όρων πολιτική ανέλιξη.
Ο Χρυσοχοΐδης είναι το κυριότερο παράδειγμα του πολιτικού αμοραλισμού που υπήρξε άφθονος σε μεγάλο μέρος της λεγόμενης εκσυγχρονιστικής πτέρυγας του ύστερου ΠΑΣΟΚ. Στην πορεία του αυτή τον ακολούθησε η Άννα Διαμαντοπούλου, ενώ αναμένουν στην αίθουσα πολιτικής «αξιοποίησης» κι ένα σωρό άλλοι.
Όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Ο έτερος μέγας εκσυγχρονιστής Ανδρέας Λοβέρδος, ανακοίνωσε ότι θα είναι υποψήφιος αρχηγός του ΚΙΝΑΛ, θέλοντας να εγγυηθεί με την τυχόν εκλογή του, την συνέχιση της προσκόλλησης του ΚΙΝΑΛ ως ορντινάντσας της ΝΔ, στο φανατικό αντισύριζα μέτωπο.
Η πλέον βλαπτική και παρακμιακή κυβέρνηση από την μεταπολίτευση και μετά, που έφερε την δυστοπία, την μελαγχολία και την κατάθλιψη στην Ελλάδα, στηρίζεται στην ακροδεξιά και στο ακραίο κέντρο.
Δηλαδή στην Χρυσή Αυγή, στους Βορίδηδες και Σια, στους πρώην εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ και στο ΠΟΤΑΜΙ. Το ακραίο κέντρο που ουσιαστικά έχει προσχωρήσει ψυχή τε και σώματι στην ακροδεξιά, στηρίζοντας με έναν Ταλιμπανικό φανατισμό την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Σήμερα δεν αμφισβητείται μόνον η αριστερά. Αμφισβητείται συνολικά η μεταπολίτευση. Στήνεται ένα σκηνικό συνολικής αμφισβήτησης των αξιών και των κεκτημένων της.
Η ελεύθερη καθημερινότητα μας, που σε γενικές γραμμές ήταν σεβαστή από όλους όσους κυβέρνησαν μέχρι σήμερα.
Κάτω από τις απολιτίκ αγαπησιάρικες κουβεντούλες του Διονύση Σαββόπουλου, τα εξαφανισμένα πλέον πολιτικά σκίτσα του Αρκά και τα γλυκανάλατα λόγια για τον Μητσοτάκη της κυρίας Αρβελέρ, γίνεται συντονισμένη προσπάθεια ακροδεξιάς επιβολής. Διαστροφής της ζωής μας.
Κι ο ΣΥΡΙΖΑ τι λέει για όλα αυτά; Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε τεσσεράμισι χρόνια. Υπέγραψε μνημόνιο και κυβέρνησε με τον Καμμένο και τους ΑΝΕΛ.
Real Politik.
Απαίτηση των καιρών και των συνθηκών.
Όμως αυτό τον πλήγωσε.
Ξαφνικά σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ επαναθέτει υπαρξιακά ερωτήματα: αναρωτιέται εάν είναι αρκετά αριστερός. Εάν είναι κινηματικός ή απλώς ένα συμβατικό κόμμα διαχείρισης της εξουσίας.
Ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ που πρέπει να ξανακυβερνήσει. Η δεξιά δεν έχει τέτοια προβλήματα. Διαχειρίζεται συμφέροντα χωρίς να λαμβάνει υπ’όψη της την ηθική διάσταση των πραγμάτων.
Απλώς διαχειρίζεται τους ανθρώπους βάσει των συμφερόντων της.
Σήμερα που γίνεται γενική επίθεση στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει ν’αμφιβάλει. Μόνο ένα ενωτικό αριστερό, προοδευτικό, δημοκρατικό μέτωπο μπορεί να σταματήσει τον κατήφορο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου