Φίλους δεν γνωρίζουμε αν έχει στη χώρα μας ο Βορειοκορεάτης πατερούλης, έχει όμως σίγουρα θιασώτες και ανέλπιστους θαυμαστές της νοοτροπίας και των πρακτικών του.
Θαυμαστές ακροδεξιάς νεοφιλελεύθερης κοπής που στελεχώνουν το επιτελικό κράτος ( μάλλον παρακράτος) με επικεφαλής κάποιον που κάποτε ισχυρίζονταν ότι είναι φιλελεύθερος, μα που η παραζάλη της πρωθυπουργικής καρέκλας σήμερα τον οδηγεί σε πολιτικές συμπεριφορές και νοοτροπία ανάλογη εκείνης του τιμονιέρη Κιμ.
Δύσκολα κάποιος μπορεί να ισχυριστεί σήμερα ότι μέλημα αδιαπραγμάτευτο και άμεση προτεραιότητα αυτής της κυβέρνησης είναι η προστασία της κοινωνίας, της εργασίας, όλων όσων μοχθούν και παράγουν σε όλα τα επίπεδα προς όφελος των πολλών.
Έγνοια καθημερινή και διακύβευμα του Κυριάκου και των επιτελών του είναι η επικοινωνία, η πρόσκαιρη εικόνα, οι εντυπώσεις και η ασύλληπτη για τα πολιτικά δεδομένα της χώρας μαύρη προπαγάνδα. Μια προπαγάνδα σε ένταση και χυδαιότητα που μόνο με ολοκληρωτικά πολιτικά συστήματα, είναι συγκρίσιμη.
Κι ενώ ο τόπος όπως και όλος ο κόσμος, βιώνει λόγο και της πανδημίας μια χωρίς προηγούμενο ψυχοφθόρα αβεβαιότητα για το αύριο, ο επιτελάρχης του περιβόητου επιτελικού κράτους φροντίζει για δεύτερη φορά να χαρτζιλικώνει γενναία τα ΜΜΕ έντυπα και ηλεκτρονικά προκειμένου να τον λιβανίζουν νυχθημερόν και να τον προστατεύουν σαν ένα άλλο Άγιο που ουδεμία ευθύνη φέρει για το κακό που συντελείται γύρω του.
Την ώρα που το ΕΣΥ δοκιμάζει τις τελευταίες αντοχές του, που η θωράκιση και αναβάθμισή του εντάχθηκαν στη λογική του «να χαμε να λέγαμε», και στα γλοιώδη και υποκριτικά περσινά χειροκροτήματα, βρίσκουν τα εκατομμύρια για να λαδώσουν τσέπες καναλαρχών και μεγαλοεκδοτών, να εκμαυλίσουν συνειδήσεις εργαζομένων στα ΜΜΕ με ένα και μοναδικό στόχο, την εξυπηρέτηση των μικροκομματικών τους συμφερόντων.
Για τον Κυριάκο και την ακροδεξιά παρέα, η αλήθεια, η ανάληψη ευθύνης και η αντιμετώπιση της πραγματικότητας, είναι λέξεις και έννοιες παρωχημένες και ιδεολογικά σκαλώματα περασμένων καιρών. Όπως και για τον πατερούλη της Β. Κορέας λέξεις και έννοιες όπως λαϊκές ελευθερίες, ελεύθερη έκφραση, δημοκρατία και πλουραλισμός είναι εγκληματικά αντιλαϊκές.
Κι ο πατερούλης τουλάχιστον δεν κρύφτηκε πίσω από λεκτικά φτιασίδια, ούτε συστήθηκε ως πούρος δημοκράτης κατά τα δυτικά πρότυπα. Απλά υιοθέτησε ως στοργικός πατέρας ένα βασανισμένο ορφανό λαό και τον διοικεί κατά πως αυτός βούλεται.
Το οξύμωρο της υπόθεσης και ταυτόχρονα και κωμικοτραγικό, οι εγχώριοι Κιμ ως ακραιφνείς δημοκράτες ελεεινολογούν με μαύρες πλακίτσες και ανέκδοτα τον Βορειοκορεάτη δικτάτορα άσχετα αν ουσιαστικά μετέρχονται των μεθόδων του. Και εκείνος πάλι μειδιά χαιρέκακα με τους μιμητές του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου