Ο πρωθυπουργός μιας χώρας που βουλιάζει σε βαθιά ύφεση, την οποία η πελατειακή οικονομική πολιτική του δεν στάθηκε ικανή να εμποδίσει, μιας χώρας που στενάζει από την υποτροπή μιας υγειονομικής κρίσης την οποία η πολιτική επιλογή του, να υποστηρίξει μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, προκάλεσε, μιας χώρας ευρισκόμενης σε θέση πρωτοφανούς εθνικής απειλής την οποία η υποχωρητική εξωτερική πολιτική του δεν μπόρεσε να αποτρέψει, αυτός ο πρωθυπουργός, ως εάν να μην έχει καμία ευθύνη για όλα αυτά, παρουσίασε με φόντο την κλειστή ΔΕΘ μια λαϊκή παράσταση φτηνού αντιπερισπασμού.
Μια κωμωδία του Θεάτρου Σκιών που απευθύνεται στο θυμικό των φτωχών, των ανέργων, των χρεωκοπημένων επιχειρηματιών, των κατεστραμμένων ανθρώπων του τουρισμού και των απειλούμενων από την πανδημία ελλήνων που αγωνιούν για το πως θα περάσει ο φετινός χειμώνας, προκειμένου να τους διασκεδάσει τον πόνο με τεχνητές ενέσεις εθνικής αυτοπεποίθησης.
Το μήνυμα της παράστασης είναι σαφές: Αν ήμασταν πράγματι μια χώρα σε παρακμή, πως θα μπορούσαμε να αγοράζουμε τόσο ακριβά όπλα και τόσο μεγάλα εξοπλιστικά συστήματα;
Γιατί είναι αλήθεια, είναι μεγάλη παρηγοριά για κάποιον φτωχό, για κάποιον που αυτός και η οικογένειά του απειλούνται από την αρρώστια ή για κάποιον που έχασε τη δουλειά ή την επιχείρησή του, ή ακόμη χειρότερα για κάποιον που στο σπίτι του συμβαίνουν όλα αυτά μαζί, να μαθαίνει ότι η χώρα του είναι σε θέση να αγοράζει όπλα και αμυντικούς εξοπλισμούς.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο τονωτικό για την αυτοπεποίθηση ενός φτωχού, να μαθαίνει ότι η κυβέρνησή του και ο πρωθυπουργός του είναι σε θέση να δώσουν δισεκατομμύρια Ευρώ για να αγοράσουν στρατιωτικούς εξοπλισμούς, αλλά όχι για να τον βοηθήσουν.
Αυτή η εμπιστοσύνη της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού στις απεριόριστες αντοχές μας είναι η αιτία για την εθνική αυτοπεποίθηση από την οποία όλοι σήμερα εμφορούμαστε.
Ο πρωθυπουργός λοιπόν αυτής της… παρακμιακής αλλά πλήρους αυτοπεποίθησης χώρας ήρθε στη Θεσσαλονίκη των σταματημένων έργων, στην πόλη της ΔΕΘ που δεν άνοιξε, στην πόλη της ανεργίας και της φτώχειας και δεν είπε κουβέντα για τα έργα Μετρό που ο ίδιος, με εξαγγελία του από την περσινή ΔΕΘ, σταμάτησε λίγο πριν ολοκληρωθούν και δοθούν σε λειτουργία.
Δεν είπε κουβέντα για ένα μεγάλο συγκοινωνιακό, αλλά και πολιτιστικό έργο που παρέλαβε σε φάση ολοκλήρωσης και το οποίο, αν δεν το σταματούσε, θα λειτουργούσε σε 3 μήνες από σήμερα. Δίνοντας μεγάλη ανάσα στις συγκοινωνίες μιας πόλης που ασφυκτιά και συνθλίβεται καθημερινά με τα πανάρχαια λεωφορεία του ΟΑΣΘ. Ενός ακόμη διαχρονικού σκανδάλου της Δεξιάς που, αν και ιδιωτικός οργανισμός, απομυζούσε επί δεκαετίες πακτωλό δημόσιου χρήματος για να παρέχει χαμηλής ποιότητας συγκοινωνιακές υπηρεσίες.
Δεν είπε κουβέντα για την αγωνία της διαπλεκόμενης Δεξιάς, μήπως και ολοκληρωθεί ένα μεγάλο έργο χωρίς να έχουν δοθεί αποζημιώσεις, εκατομμύρια δηλαδή τζάμπα δημόσιου χρήματος στον βωμό του υπερκέρδους των μεγάλων εργολαβικών συμφερόντων.
Πόσο τυχαίο, αλήθεια, μπορεί να είναι ότι σε εποχή ύφεσης μια κυβέρνηση που ομνύει στη νεοφιλελεύθερη ανάπτυξη και πίνει νερό στις μεγάλες επενδύσεις, σταμάτησε μια σειρά από μεγάλα έργα στη χώρα τα οποία βρήκε σε εξέλιξη; Παγώνοντας τις αντίστοιχες επενδύσεις που αυτά θα απορροφούσαν, κλείνοντας χιλιάδες θέσεις εργασίας που αυτά θα δημιουργούσαν και στερώντας με τον τρόπο αυτόν την εθνική οικονομία από μια σημαντική αναπτυξιακή διέξοδο και ευκαιρία…
Δεν είπε ακόμη κουβέντα ο πρωθυπουργός για την καταστροφή που θα επιφέρει στο σημαντικό αρχαιολογικό σύμπλεγμα της Μέσης Οδού, το οποίο αποκαλύφθηκε κατά την κατασκευή του σταθμού Βενιζέλου του Μετρό, η δική του απόφαση αυτό να αποσπαστεί και να απομακρυνθεί από τη θέση όπου διατηρήθηκε ακέραιο επί αιώνες.
Μια παράλογη απόφαση, αν σκεφτεί κανείς ότι εφαρμόζονταν ήδη στη Βενιζέλου μια καινοτόμος τεχνική λύση που επέτρεπε την κατασκευή του σταθμού με το αρχαιολογικό σύμπλεγμα να παραμένει αμετακίνητο στη θέση του.
Μια απόφαση που επειδή παραβιάζει κατάφωρα τη νομιμότητα, θα πέσει σύντομα στα δικαστήρια μετά από τις προσφυγές που κατέθεσαν πλήθος επιστημονικών και πολιτιστικών φορέων, αλλά και μετά τις διαμαρτυρίες που ξεσήκωσε στη διεθνή επιστημονική κοινότητα η ολέθρια απόφαση να καταστραφεί ένα σπάνιο μνημείο.
Ένα αρχαιολογικό συγκρότημα που αν δεν άλλαζε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ως μη όφειλε, τον σχεδιασμό των έργων του Μετρό, θα εξελίσσονταν σε μοναδικό και περιζήτητο ανά τον κόσμο μνημείο ενταγμένο αρμονικά στον σχεδιασμό ενός υπερσύγχρονου μεγάλου τεχνικού συγκοινωνιακού έργου σταθερής τροχιάς.
Το οποίο θα συνέβαλε τόσο στη διαμόρφωση πολιτιστικής ταυτότητας σε μια ιστορική πόλη, όσο όμως και στην οικονομική της ανάπτυξη. Τονώνοντας τον τουρισμό, το εμπόριο και την αγορά με τα εκατομμύρια επισκεπτών που θα έρχονταν από τα πέρατα του κόσμου να θαυμάσουν το διπλό επίτευγμα.
Κι ακόμη, κουβέντα δεν ξεστόμισε ο πρωθυπουργός για την απίστευτου μεγέθους γκάφα του, από τη μια να υπερασπίζεται τη διατήρηση του Βυζαντινού μνημείου της Αγίας Σοφίας ως μνημείου παγκόσμιας κληρονομιάς στην Τουρκία και από την άλλη να καταστρέφει σπάνια μνημεία του Βυζαντινού πολιτισμού της ίδιας εποχής, στη δική του χώρα, στην Ελλάδα.
Ο πρωθυπουργός χρησιμοποίησε σαν ντεκόρ για την βαρυσήμαντη και έμπλεη αυτοπεποίθησης ομιλία του από τη Θεσσαλονίκη, μια ΔΕΘ που για πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έμεινε κλειστή. Κι αυτό όχι εξ αιτίας της πανδημίας, όπως εύκολα διαδίδει, αλλά εξ αιτίας της υποτροπής της υγειονομικής κρίσης που οι πράξεις και οι παραλείψεις της δικής του κυβέρνησης προκάλεσε.
Γιατί είναι σαφές ότι αν σήμερα δεν είχαμε φτάσει να έχουμε καθημερινά περισσότερα από 300 διαπιστωμένα κρούσματα, αλλά είχαμε καταφέρει να διατηρήσουμε τα μόλις 2-3 κρούσματα του Ιουνίου, πριν το χωρίς σχέδιο και χωρίς προφυλάξεις άνοιγμα των συνόρων και του τουρισμού για χάρη μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, η Θεσσαλονίκη σήμερα θα είχε τη ΔΕΘ σε λειτουργία. Και η χώρα θα είχε έναν εφιάλτη λιγότερο.
Κι ακόμη, αν η κυβέρνηση του πρωθυπουργού της… εθνικής αυτοπεποίθησης είχε προνοήσει και είχε φροντίσει ώστε αντί για… πολύχρωμα παγουρίνα, να εξευρεθούν ευρύχωρες αίθουσες για τα σχολεία στις οποίες να μη συνωστίζονται 25 μαθητές ανά δύο στο ίδιο θρανίο, οι μαθητές θα ξαναπήγαιναν τώρα στο σχολείο χωρίς κινδύνους για την υγεία τόσο τη δική τους, όσο και των οικογενειών τους.
Αντίθετα, τώρα τα σχολεία ανοίγουν με μόνο μέτρο την υποχρεωτική χρήση μάσκας, η οποία σε παιδιά 6 και 7 χρονών που υποτίθεται θα τη φορούν επί 6ωρο συνεχώς, είναι βέβαιον ότι θα χάσει την αποτελεσματικότητα και την προστασία που παρέχει.
Ο πρωθυπουργός μιας χώρας που με δική του ευθύνη ξανάγινε ψωροκώσταινα, μιας χώρας που βυθίζεται σε βαθιά ύφεση και που βουλιάζει στην υποτροπή μιας υγειονομικής κρίσης η πολιτική του στάθηκε ανήμπορη να αποτρέψει, σε μια πόλη που με τις δικές του ολέθριες αποφάσεις πλήττεται από φτώχεια και ανεργία, μπροστά σε ένα ψεύτικο ντεκόρ μιας κλειστής ΔΕΘ που εκπέμπει παρακμή, παρουσίασε σε παράσταση Θεάτρου Σκιών την κωμωδία: «Ο Καραγκιόζης σε κρίση εθνικής αυτοπεποίθησης».
Με το λαό σε ρόλο θεατή να σιγομουρμουρίζει: «Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει, είναι που ονειρεύομαι σαν τον… Καραγκιόζη»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου