ΕΦ.ΣΥΝ.
Στις πολιτικές δυνάμεις που ο κ. Μητσοτάκης χρεώνει τον «διχασμό», στον οποίο αποδίδει το έγκλημα της Marfin, ανήκει και η Ν.Δ. Γιατί εκείνη την περίοδο εμφανιζόταν «αντιμνημονιακή». Μάλιστα την επόμενη μέρα του εμπρησμού, ο κ. Σαμαράς διέγραφε την Ντόρα Μπακογιάννη, επειδή είχε ψηφίσει το Μνημόνιο.
Δέκα χρόνια μετά το σκοτεινό έγκλημα της Marfin, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να το εκμεταλλευτεί πολιτικά και με μια καθαρά επικοινωνιακή διαχείριση να προσπαθήσει να ενοχοποιήσει γι’ αυτό τον πολιτικό του αντίπαλο, αλλά και οποιαδήποτε κοινωνική διαμαρτυρία, εν όψει των σκληρών οικονομικών μέτρων που αναμένονται την επομένη της πανδημίας.
Σε αυτό το πλαίσιο διοργάνωσε το περασμένο Σάββατο εκδήλωση -που πραγματοποιήθηκε παρουσία της Προέδρου της Δημοκρατίας, της προέδρου του Κινήματος Αλλαγής και του δημάρχου Αθηναίων- για τα αποκαλυπτήρια τιμητικής πλακέτας, η οποία απέδιδε τη δολοφονία των θυμάτων στο «τυφλό μίσος που γεννά ο διχασμός».
Στην ίδια γραμμή, ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι «ο συμβολισμός της σημερινής κίνησης είναι σαφής και ξεκάθαρος: Ποτέ ξανά να μην πέσει η χώρα θύμα του τυφλού διχασμού, του μίσους, της βίας, η οποία -δυστυχώς- δεν μπορεί να δικαιολογηθεί ποτέ και από όπου κι αν προέρχεται ιδεολογικά».
Είπε ακόμα ότι «δυστυχώς, δεν καταφέραμε να είμαστε εδώ όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί, όπως πιστεύω ότι θα το επιθυμούσε το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας», αφήνοντας έτσι αιχμές κατά του Αλέξη Τσίπρα, του Δημήτρη Κουτσούμπα και του Γιάνη Βαρουφάκη, που επέλεξαν να μην παρευρεθούν στην επικοινωνιακή εκδήλωση του Κυρ. Μητσοτάκη, αλλά να τιμήσουν ο καθένας ξεχωριστά τη μνήμη των θυμάτων με στεφάνια και λουλούδια, με τον Αλ. Τσίπρα να καταγγέλλει τον πρωθυπουργό για «υποκρισία».
Αλλά αποδίδοντας τη δολοφονία στον «διχασμό», ο κ. Μητσοτάκης μετατοπίζει την ευθύνη από τους δράστες του εγκλήματος σε ένα κλίμα μιας εποχής, απαλλάσσοντας τελικά με αυτόν τον τρόπο τους πραγματικούς δολοφόνους που παραμένουν άφαντοι.
Κάνει έτσι και την κυβερνητική εξαγγελία για άνοιγμα του φακέλου της υπόθεσης να φαίνεται και αυτή επικοινωνιακή. Πόσο μάλλον όταν ο αρμόδιος υπουργός Προστασίας του Πολίτη, που είχε το 2010 την πολιτική ευθύνη για τη διαλεύκανση της υπόθεσης, είναι σήμερα το ίδιο πρόσωπο.
Ασφαλώς η συγκεκριμένη ρητορική του πρωθυπουργού εμπεριέχει μια προφανή σκοπιμότητα: να μετατοπιστεί η ευθύνη στην πολιτική αντίθεση στο μνημόνιο και άρα στις πολιτικές δυνάμεις που εξέφρασαν τότε αυτήν την αντίθεση, με πρώτη τη σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση, και βέβαια και στις ίδιες τις κοινωνικές διαμαρτυρίες, εν όψει της διαφαινόμενης εφαρμογής πολιτικής σκληρής λιτότητας από την κυβέρνηση.
Μόνο που στις πολιτικές δυνάμεις που ο κ. Μητσοτάκης χρεώνει τον «διχασμό», στον οποίο αποδίδει το έγκλημα της Marfin, ανήκει και η Ν.Δ. Γιατί εκείνη την περίοδο η Ν.Δ. εμφανιζόταν «αντιμνημονιακή». Ηταν, βλέπετε, πριν ο Αντ. Σαμαράς πραγματοποιήσει τη «φιλομνημονιακή» κυβίστηση.
Μάλιστα την επόμενη μέρα του δολοφονικού εμπρησμού της Marfin, ο κ. Σαμαράς διέγραφε την Ντόρα Μπακογιάννη, επειδή εκείνη, κόντρα στην κομματική γραμμή, είχε ψηφίσει το Μνημόνιο.
Αλλά η σημερινή κίνηση Μητσοτάκη, η οποία πραγματοποιήθηκε δέκα χρόνια μετά το έγκλημα, συνοδεύτηκε από χαρακτηριστική προχειρότητα, αφού ανακοινώθηκε χωρίς η κυβέρνηση να έχει φροντίσει πρώτα να ασχοληθεί με το θέμα της αίτησης αναίρεσης που υπέβαλε το Δημόσιο -και μάλιστα επί των ημερών της (Νοέμβριος 2019)- κατά των δικαστικών αποφάσεων για την αποζημίωση των οικογενειών των θυμάτων.
Μόνο όταν αυτό αποκαλύφθηκε (N. Μπογιόπουλος, Real FM), ανακοινώθηκε ότι με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού το Δημόσιο παραιτείται «από την αναίρεση που αφορά την αποζημίωση των συγγενών των θυμάτων της Marfin».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου