Του Γ. Λακόπουλου
Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης αποκτήσει το δικαίωμα να καταργήσει μια μέρα της εβδομάδας αυτή θα είναι η Παρασκευή. Είναι η μέρα της Ώρας του Πρωθυπουργού στη Βουλή.
Από αυτό που του συνέβη την Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2019 προκύπτει ότι κάτι ήξερε ο Σαμαράς και κατάργησε αυτή την πλευρά του κοινοβουλευτικού ελέγχου.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός – παρότι έχει πικρή πείρα ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέναντι στον Τσίπρα- έχει άγνοια κίνδυνου. Και παρότι ως τώρα δέχθηκε ήδη κάτι «ψιλές» από τον αντίπαλό του, επιμένει. Στα χωριά του Τσίπρα λένε «τον τρώει η πλάτη του για ξύλο».
Με αυτό που είδαμε στη Βουλή την Παρασκευή, επανέρχεται η … κανονικότητα μεταξύ Τσίπρα και Μητσοτακη, που έχει διαταραχθεί με το εκλογικό αποτέλεσμα: η κανονικότητα της σύγκρισης ανάμεσα στους δυο άνδρες, που βγάζει πάντα νίκη τον Τσίπρα. Όχι μόνο στις εντυπώσεις, αλλά και στην ουσία.
Οι εγκληματίες του λευκού κολάρου
Άλλος στη θέση του Κυριάκου θα το σκεφτόταν να ξαναπάει στη Βουλή και να υποστεί το ίδιο μαρτύριο. Μπορεί αργότερα να αλλάξει γνώμη. Τώρα όμως δείχνει ότι το τραβάει ο οργανισμός του.
Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, με σταθερό λόγο, ήπιο ύφος και επιχειρήματα – αλλά πάντα με το ιμπέριουμ που τον διακρίνει στο δημόσιο χώρο – έκανε τον Πρωθυπουργό να φαίνεται αμήχανος και νευρικός δικηγόρος Εφετείου της περιφέρειας.
Θέτοντας στον κατάλληλο χώρο τα ερωτήματα για την αλλαγή της νομοθεσίας υπέρ ων λευκών κολάρων, των απιστούντων τραπεζικών και των κατόχων λογαριασμών ύποπτης προέλευσης στο εξωτερικό, κατέστησε σαφές ποιοι υποστήριξαν τον Μητσοτάκη να γίνει πρωθυπουργός, γιατί το έκαναν και πώς τους ξεπληρώνει.
Από την κατάργηση των πόθεν έσχες για μιντιάρχες, μέχρι την αποδέσμευση υπόπτων λογαριασμών που ήταν το έσχατο όπλο της Δικαιοσύνης απέναντι σε όσους ελέγχονται για ξέπλυμα χρήματος. Ήδη ο πρώτος που δήλωσε πως θα επωφεληθεί είναι ο Φρουζής.
Όσοι δεν κάγχασαν με την κυβερνητική σπουδή υπέρ υπόπτων, οργίστηκαν ακούγοντας τον Πρωθυπουργό να χαρακτηρίζει «ομήρους» -της … ελληνικής Πολιτείας- τους εγκληματίες του λευκού κολάρου. Για να δικαιολογήσει την ρύθμιση υπέρ τους, παρότι γι’ αυτό το θέμα οι Φαινάνσιαλ Τάιμς διέσυραν τη χώρα- και την κυβέρνηση.
Ποιους καλύπτει ο Πρωθυπουργός
Απολογούμενος κατ’ ανάγκη ο Πρωθυπουργός απέναντι στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης επικύρωσε γιατί χρεοκόπησε η χώρα, ποιοι τη χρεοκόπησαν και ποιοι τους καλύπτουν. Όπως τους κάλυπταν όταν παρανομούσαν, απομυζώντας το δημόσιο χρόνο που διοχέτευσαν στο εξωτερικό.
Ότι ο Μητσοτάκης ήταν αδύνατο να σταθεί απέναντι στον Τσίπρα δεν είναι καινούργιο. Όσο ήταν στην αντιπολίτευση έφευγε στραπατσαρισμένος από τη Βουλή -οσάκις επιχειρούσε να αντιπαραταχθεί με τον τότε πρωθυπουργό- άσχετα αν το μιντιακό σύστημα τον κάλυπτε.
Αλλά τότε ο επικεφαλής της ΝΔ ήταν στην αντιπολίτευση και είχε οδούς διαφυγής. Ακόμη και με προσφυγή σε ευτελή επιχειρήματα και ρητορική καφενείου. Τώρα όμως πρέπει να λογοδοτεί.
Ήταν τραγικός στην προσπάθεια να εξηγήσει γιατί έδωσε ασυλία σε τραπεζικούς που ενεπλάκησαν στα θαλασσοδάνεια ΜΜΕ και κομμάτων ή γιατί περιορίζει τη δέσμευση των λογαριασμών όσων ενέχονται σε ύποπτες υποθέσεις.
Πρωτίστως ήταν αδύνατο να εξηγήσει γιατί αρνούμενος αυτονόητες δικλείδες υπέρ του δημοσίου συμφέροντος που του προτείνονται από τον ΣΥΡΙΖΑ, απαλλάσσει τους υπουργούς που βάζουν το χέρι στο μέλι -δεχόμενος να έχουν σύντομα παραγραφή, επειδή το λάδωμα είναι στα …καθήκοντά τους.
Ποια λογική έχει να λέει ότι αντιπολίτευση «θέλει να μετατρέψει τη χώρα σε δικαστήριο»; Η αδυναμία του να δώσει απαντήσεις σφράγισε ήδη την θητεία του που τώρα άρχισε.
Προκαλεί απορίες γιατί δεν θέλει να ευθυγραμμιστεί με τη δικαιοσύνη και το κοινό αίσθημα. Μιλώντας ως υποστηρικτής των υπόπτων ορισμένοι από τους οποίους «φωτογραφίζονται» στις ρυθμίσεις- υπέκυψε σε μια αναμέτρηση που ήταν εξ αρχής χαμένη γι’ αυτόν. Πόσο μάλλον με αντίπαλο κάποιον τον οποίο δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα. Πάντα ο Τσίπρας του άφηνε μώλωπες στις κοινοβουλευτικές αναμετρήσεις τους.
Η… αυτοκρατορική πρωθυπουργική απάντηση «δεν θα ακολουθήσω γιατί έχω μια χώρα να κυβερνήσω και έναν λαό να ενημερώσω» ήταν σαν παγίδα στον εαυτό του. Γιατί αυτό είναι το θέμα: πώς κυβερνάει και πώς ενημερώνει. Η διακυβέρνηση ασκείται κατά τους νόμους, όχι κατά βούληση.
Η τιμωρία του Μητσοτάκη
Η φραστική αδυναμία και η ένδεια επιχειρημάτων του Πρωθυπουργού, δεν καλύφθηκε με το υβρεολόγιο «είστε θεσμικά αδιάβαστος και πολιτικά επιπόλαιος» και η προσφυγή σε… επενδυτικούς λόγους έπεσε και τον πλάκωσε.: η ανομία διώχνει τις επενδύσεις. Έφτασε να λέει στον Τσίπρα ότι θα προτιμούσε να τον ρωτήσει για τον… αντικαπνιστικό νόμο.
Από τη θέση του αρχηγού την αξιωματικής αντιπολίτευσης πλέον ο Τσίπρας έκλεβε εκκλησιά απέναντι σε έναν αντίπαλο με άχαρο και επιδερμικό λόγο, αδέξιες κινήσεις, επιχειρήματα της οκάς και τις συνήθεις κορώνες εκτός θέματος του τύπου «κι εσείς βασανίζετε τους μαύρους» και αστειάκια ανάκτησης θάρρους. Άλλα αντ’ άλλα της Παρασκευής το γάλα.
Ήταν μια αναμέτρηση που ανέδειξε πάλι ότι ο Τσίπρας δεν ηττήθηκε στις εκλογές από τον Μητσοτάκη, αλλά από την ισχύ του μιντιακού και οικονομικού συστήματος που τον πολέμησε γιατί πράγματι ήταν εχθρός του.
Έτσι το πρόβλημα για τον Πρωθυπουργό είναι ότι εκλογική νίκη του αποδεικνύεται τιμωρία του. Τώρα δεν αρκεί να αδιαφορεί όταν προκαλεί ακόμη και μειδιάματα με όσα λέει στη Βουλή. Πρεπει να υπογράφει. Κι εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα.
Ειδικά όταν ο Τσίπρας του έδειξε ότι το περιμένει σαν τον καλύτερο πελάτη του στη Βουλή. Μέχρι ο Πρωθυπουργός να πάθει Σαμαρά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου