Η μετωπική επίθεση του «επιτελικού κράτους» και των ιδεολογικών μηχανισμών του στις αξίες και τη συλλογική μνήμη της μεταπολιτευτικής Αριστεράς δεν ήταν δυνατό να μείνει αναπάντητη

https://www.efsyn.gr/stiles/ypografoyn/219377_synistoses-mias-poreias

Τάσος Κωστόπουλος

Η μετωπική επίθεση του «επιτελικού κράτους» και των ιδεολογικών μηχανισμών του στις αξίες και τη συλλογική μνήμη της μεταπολιτευτικής Αριστεράς δεν ήταν δυνατό να μείνει αναπάντητη.

Η μαζικότητα της χθεσινής επετειακής πορείας του Πολυτεχνείου, αυτός ο κρίσιμος δείκτης των διαθέσεων του ριζοσπαστικότερου δυναμικού της ελληνικής δεκαετίας, αλλά και η αυτοπεριφρούρηση όλων ανεξαίρετα των μπλοκ σε πείσμα της τρομολαγνείας των παπαγάλων του υπουργείου Δημόσιας Τάξης, έστειλαν χθες ένα απλό αλλά σαφές μήνυμα: η επιχειρούμενη μετάλλαξη του πολιτικού και κοινωνικού τοπίου με βάση τα ανατολικοευρωπαϊκά πρότυπα δεν πρόκειται να περάσει αμαχητί.

Οσον αφορά, τώρα τις επιμέρους συνιστώσες της χθεσινής πορείας - της μεγαλύτερης, από απόσταση, των τελευταίων χρόνων:

● Τα μπλοκ των φοιτητικών καταλήψεων, των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και των αντιεξουσιαστών, με περίπου 20.000 διαδηλωτές, ήταν πολλαπλάσια σε όγκο από τις προηγούμενες χρονιές. 

Ενα έμπειρο μάτι μπορούσε επίσης να διακρίνει ουκ ολίγες φυσιογνωμίες από παλιότερους νικηφόρους αγώνες, που η συγκυρία κατέβασε ξανά στο πεζοδρόμιο. 

Οπως και στις πρόσφατες φοιτητικές κινητοποιήσεις, αυτό που σαφώς κυριαρχούσε (στις νεότερες ιδίως γενιές) ήταν η αντιαυταρχική διάθεση, με τα σχετικά συνθήματα να εκφωνούνται με πολύ μεγαλύτερη μαζικότητα και πάθος απ’ ό,τι τα πιο παραδοσιακά ρεπερτόρια.

● Το ΚΚΕ πορεύτηκε ως συνήθως. Τα μπλοκ του ήταν μαζικά, μικρότερα όμως από τους προπορευόμενους (ως σύνολο) και, το κυριότερο, πολύ λιγότερο ενθουσιώδη. Αλλά και σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές, όταν κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, η μαχητικότητα του κόσμου του έδειχνε εμφανώς πεσμένη.

● Αξιοσημείωτη, τέλος, ήταν η νεκρανάσταση του ΣΥΡΙΖΑ, με τουλάχιστον 5.000 διαδηλωτές (στην ουρά της πορείας) έναντι λίγων εκατοντάδων τα προηγούμενα χρόνια. 

Η συνθηματολογία του μπλοκ αποτύπωνε μια σαφή απόκλιση των επιμέρους ηλικιακών συνιστωσών. Ηλικιωμένοι και μεσήλικες κομματικοί περιορίστηκαν ως επί το πλείστον στον αντιφασισμό, τον αντιαυταρχισμό, την υπεράσπιση των μεταναστών και συναφή ρεφορμιστικά, οικειοποιούμενοι -μάλλον εύλογα- και το πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚικό «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά».

 Η Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, από την άλλη, εξακολούθησε το ρεσιτάλ σουρεαλισμού που έδινε και τα προηγούμενα χρόνια, διατρανώνοντας την αταλάντευτη εχθρότητά της στον καπιταλισμό, τους Αμερικάνους και «στου ΝΑΤΟ το σφαγείο»...