Η κανονικότητα της Δεξιάς-Από την επομένη των εκλογών οι πολίτες δέχονται καθημερινή πλύση εγκεφάλου για να πειστούν πως η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί σε αυτόν τον τόπο, αν όχι από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, τουλάχιστον από τη Μεταπολίτευση.

 

 

https://www.efsyn.gr/politiki/i-apopsi-tis-efsyn/214455_i-kanonikotita-tis-dexias

ΕΦ.ΣΥΝ.

Υπάρχει μια λαϊκή φράση σύμφωνα με την οποία «τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα». 

Για την περίπτωση της νέας κυβέρνησης, η οποία συμπληρώνει 100 μέρες, θα την παραφράσουμε, καθώς το αντίθετο ισχύει: τα δύσκολα έρχονται πολύ σύντομα και ελπίζουμε, βέβαια, η παραμονή της στην εξουσία να είναι όσο το δυνατόν πιο σύντομη.

Από την επομένη των εκλογών οι πολίτες δέχονται καθημερινή πλύση εγκεφάλου για να πειστούν πως η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί σε αυτόν τον τόπο, αν όχι από τη σύσταση του ελληνικού κράτους, τουλάχιστον από τη Μεταπολίτευση.

Η εύνοια που απολαμβάνει το κυβερνητικό σχήμα είναι σκανδαλώδης, οι επιλογές του αποσπούν διθυραμβικά σχόλια και η λέξη «κανονικότητα», που αποτελεί την κορωνίδα του κυβερνητικού αφηγήματος, πλανάται παντού για να πείσει και τον πιο δύσπιστο.

Ο σοφός λαός έχει και μια άλλη παροιμία που δεν χρειάζεται παράφραση: «Οπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα και μικρό καλάθι». Με λίγα λόγια, καλή η προσπάθεια που γίνεται για να πειστεί ο κόσμος ότι πρέπει να ευχαριστεί τον Μεγαλοδύναμο που στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία βρέθηκε ένας Μητσοτάκης στον δρόμο του, αλλά δεν αρκεί.

Και δεν αρκεί γιατί τα δείγματα αυτής της κυβέρνησης στις πρώτες 100 μέρες θυμίζουν άλλες σκοτεινές εποχές, της πιο σκληρής Δεξιάς, όταν ο λαός ένιωσε στο πετσί του τις πρακτικές και τις πολιτικές της.

Από πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε. Από τις σκληρές νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές, από τη στελέχωση των επιτελικών θέσεων του κράτους με φίλους και γνωστούς, από τις αλλεπάλληλες κυβερνητικές «τούμπες» σε σωρεία σημαντικών θεμάτων (Μακεδονικό, φορολογία, προσφυγικό, Μάτι κ.ά.), από τα δώρα στους ολιγάρχες των μέσων ενημέρωσης που στηρίζουν την κυβέρνηση (όχι για την ψυχή της μάνας τους) έως τα περιστατικά που αποδεικνύουν μια πρωτοφανή για νέα κυβέρνηση αίσθηση αλαζονείας της εξουσίας.

Και βέβαια δεν ξεχνάμε τις επικές γκάφες ή τις γελοίες καταγγελίες στελεχών της ή βουλευτών της. Ολα δείχνουν πως έχει στηθεί ένα κράτος αυστηρά προσωποκεντρικό, για να ικανοποιηθεί ο ρεβανσισμός του επικεφαλής της κυβέρνησης. Ομως όσο και αν καλλιεργούν την ψευδαίσθηση μιας κανονικότητας, η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για την κανονικότητα μιας αθεράπευτης Δεξιάς.