Η Πρώτη Κυρία-Όσο κι αν έψαξα δε βρήκα φωτογραφίες της Μπριζίτ Μακρόν να ξεναγεί τον Γιοακίμ Σάουερ, σύζυγο της Άνγκελα Μέρκελ, στις πορσελάνες και στα ασημικά του Ελιζέ. Κι ίσως να μην υπάρχουν γιατί αυτή η… ξενάγηση δεν έγινε ποτέ. Και όσες φορές, αν συνόδευε, τη Άνγκελα Μέρκελ, ουδείς ενδιαφέρθηκε για το ντύσιμο του.

https://www.koutipandoras.gr/article/i-proti-kyria#.XWTUsMkjEzM.twitter

@ai_Katerina

Θεωρούμε δεδομένο ότι οι Πρώτες Κυρίες είναι τα αξεσουάρ των εκλεγμένων συζύγων τους στις επίσημες επισκέψεις, συναντήσεις ή συσκέψεις των ηγετών κρατών. 

Το σύστημα αναπαράγει τη λογική ότι ο άνδρας πολιτεύεται και η γυναίκα του τον ακολουθεί, τον στηρίζει, τον στολίζει και «παίζει» με τα άλλα… κοριτσάκια με κούκλες και «γυναικεία πράματα». Ασφαλώς οι Πρώτοι Κύριοι, όπου υπάρχουν, προστατεύονται από αυτό το διεθνές ρεζιλίκι.

Καμία κριτική για την κομψότητα ή όχι, μιας «πρώτης κύριας», δεν μπορεί να θεωρηθεί σεξιστική. Οι Πρώτες Κυρίες είναι αυτές που αναπαράγουν ηθελημένα ή αθέλητα - εξαρτάται από την κάθε μια περίπτωση - ότι πιο σεξιστικό μπορεί να διανοηθεί κανείς από την εποχή της συνταγματικής κατοχύρωσης της ισότητας των φύλων. 

Ο ρόλος της Πρώτης Κύριας είναι ο ρόλος μιας γλάστρας που φωτογραφίζεται δίπλα στον ισχυρό, δίπλα σε αυτόν που διαχειρίζεται την εξουσία.

Μπορεί κάποια Πρώτη Κυρία να το απολαμβάνει και κάποια άλλη να φοβάται να σπάσει το όποιο… πρωτόκολλο. Μικρή σημασία έχει. 

Το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο.

Αν και όταν μια Πρώτη Κυρία βρει τα κότσια να σπάσει αυτό το θλιβερό, υποτιμητικό και απείρως σεξιστικό φαύλο κύκλο, αν και όταν η Πρώτη Κυρία θα πάει στη δουλειά της την ώρα που ο εκλεγμένος Ηγέτης θα πάει να κάνει τη δική του, αυτή για την οποία εξουσιοδοτήθηκε από τους πολίτες της χώρας του, τότε μπορεί να απαιτήσει το σεβασμό μας.

Μέχρι τότε όμως μπορούμε να σατιρίζουμε, να γελάμε και να χλευάζουμε, το γυαλιστερό χαρτί και τους φιόγκους με τους οποίους είναι τυλιγμένη η εκάστοτε Πρώτη Κυρία Γλάστρα.

Γιατί τα μεταξωτά βρακιά θέλουν επιδέξια κότσια. 

Θέλουν Γυναίκες που να μπορούν να είναι αυτόφωτες σύντροφοι του ισχυρού χωρίς να είναι το ντεκόρ στα παιχνίδια ενηλίκων.

Αν λοιπόν μια Πρώτη Κυρία θέλει, μπορεί και αντέχει, να σταθεί ως Κυρία, ας αντισταθεί στις σειρήνες του διακοσμητικού ρόλου που της «επιβάλλεται» και ας κάνει τη δική της δουλειά. Και τότε θα έχει το σεβασμό μας. 

Όχι ως… σουφραζέτα αλλά ως Γυναίκα που αντιλαμβάνεται τον κοινωνικό της ρόλο. Αυτόν για τον όποιο εκατομμύρια Γυναίκες, Κυρίες με Κ κεφαλαίο, πάλεψαν, διεκδίκησαν, έσπασαν τα μούτρα τους, έπεσαν και σηκώθηκαν δεκάδες φορές και κατόρθωσαν να επιβάλλουν.

 Και που σε τελευταία ανάλυση, αυτός είναι και ο μόνος ρόλος που χρωστάει να παίξει.

Όλα τα υπόλοιπα είναι άδεια μεταξωτά βρακιά. Βρακιά για κασμιρολινάτσες. 

Ριγέ, καρό, πουά ή γυαλιστερά στρατσόχαρτα, μικρή σημασία έχει. 

Ή μάλλον έχει σημασία μόνο για να γεμίζουν οι σελίδες της junk δημοσιογραφίας και να βγάζουν μεροκάματο οι «αρθρογράφοι» των κοσμικών καρακατσουλιών.