Στο στόχαστρο το αφορολόγητο-Στο όνομα των πλουσίων που "πληρώνουν πολλά!"-Ο Αβραντίνης ήταν υποψήφιος στη ΝΔ ,στην Α'Πειραιά

 

http://www.avgi.gr/article/10811/10080468/sto-stochastro-to-aphorologeto

Φαίνεται πως για κάποιον περίεργο λόγο ο Αίσωποςεμπνέει τους νεοφιλελεύθερους. Μετά τη Μιράντα Ξαφά, ο αντιπρόεδρος της Δράσης Τάσος Ι. Αβραντίνης, σε άρθρο του στον "Φιλελεύθερο" στέλνει μηνύματα ενόψει φορολογικού νομοσχεδίου, χρησιμοποιώντας τον μύθο του Ήλιου και του Βοριά, που έβαλαν στοίχημα ποιος θα κατάφερνε να βγάλει το πανωφόρι ενός ανθρώπου. 

Τα μηνύματα ενθουσίασαν τη Μ. Ξαφά, που έσπευσε μάλιστα να τα μεταφράσει σε απλά ελληνικά: "Είναι απαραίτητη η διεύρυνση της φορολογικής βάσης με μείωση του αφορολόγητου. Δεν είναι δυνατόν επτά (7) στους δέκα (10) φορολογούμενους είτε να μην πληρώνουν καθόλου φόρο είτε να πληρώνουν λιγότερο από 100 ευρώ...".

Ο κ. Αρβαντίνης, αφού σχολιάζει χλευαστικά τη δημιουργία ελεγκτικών μηχανισμών κατά της φοροδιαφυγής -αυτούς παρομοιάζει με τον Βοριά του μύθου, ο οποίος φύσηξε δυνατά αλλά το μόνο που πέτυχε ήταν ο άνθρωπος να τυλιχτεί ακόμα καλύτερα-, παρέθεσε στοιχεία της ΑΑΔΕ: 

«6.085.204 φορολογούμενοι δήλωσαν εισόδημα μέχρι 10.000 ευρώ και πλήρωσαν μόλις 561.527.797 ευρώ φόρο (...) κατά μέσο όρο το άτομο πλήρωσε 92,27 ευρώ φόρο». Από την άλλη, γράφει, «1.639 φορολογούμενοι δήλωσαν εισόδημα από 95.000 ευρώ μέχρι 100.000 ευρώ και πλήρωσαν 48.410.423 ευρώ φόρο (...) κατά μέσο όρο το άτομο πλήρωσε 29.537 ευρώ φόρο».

«Επομένως, οι επτά (7) στους δέκα (10) φορολογούμενους είτε δεν πληρώνουν καθόλου φόρο είτε πληρώνουν λιγότερο από 100 ευρώ», γράφει έμπλεος οργής, παραβλέποντας ότι μιλάμε για ανθρώπους με ετήσιο εισόδημα μικρότερο από τα 10.000 ευρώ, τους οποίους θεωρεί εν δυνάμει φοροφυγάδες ενώ οι πλούσιοι είναι «καθαροί»... 

«Το χειρότερο», γράφει, «οι φορολογούμενοι που δήλωσαν εισοδήματα δέκα φορές περισσότερα από την πρώτη κατ’ ουσίαν αφορολόγητη ομάδα πλήρωσαν φόρο 321 φορές μεγαλύτερο από αυτούς». Μιλάμε, για να μην ξεχνιόμαστε, για εισοδήματα από 95.000-100.000...

Πού καταλήγει ο κ. Αβραντίνης; 

Ότι το «απρόσωπο και υποτίθεται χωρίς αισθήματα κράτος μοιάζει να δείχνει απύθμενο μίσος για εκείνους που θα έπρεπε να είναι τα πρότυπα όλων» και ότι απαιτείται «η διεύρυνση της φορολογικής βάσης και συνακόλουθα η αύξηση των δημοσίων εσόδων, όχι με τη θεσμοθετημένη «τρομοκρατία» των ελεγκτικών μηχανισμών, αλλά με τη δραστική μείωση των φορολογικών συντελεστών και της άδικης προοδευτικότητας της φορολογικής κλίμακας, με την επιβράβευση των παραγωγικών πολιτών και με την απλοποίηση του φορολογικού συστήματος». 

Το λες και ταξικό μίσος...