Υπάρχουν φορές που θες να πιστέψεις ότι υπάρχει ελπίδα για το ανθρώπινο είδος, ότι δεν έχει αποκτηνωθεί τελείως η κοινωνία που ζούμε, όμως έρχονται κάποια τέρατα να σου ρουφήξουν «χαμογελώντας» ότι ελπίδα σου έχει απομείνει.
Ο λόγος για τον χθεσινό σάλο που προκλήθηκε αφενός εξαιτίας του ίδιου του εγκλήματος, όπου ηλικιωμένος πρώην καραβανάς πυροβόλησε και σκότωσε την 59χρονη σύζυγό του, αλλά αφετέρου και εξαιτίας της περιγραφής ενός οδηγού ταξί στα κανάλια, σχετικά με την εμπλοκή του στο επεισόδιο.
Η γυναίκα δέχθηκε τους πυροβολισμούς και κατάφερε να συρθεί μέχρι τον δρόμο, αναζητώντας, μέσα στα αίματα και τον πανικό, κάτι που θα την κρατούσε στη ζωή.
Είδε το ταξί και μπήκε μέσα.
Ο ίδιος ο ταξιτζής είπε ΧΑΜΟΓΕΛΩΝΤΑΣ στις κάμερες, πως η τραυματισμένη γυναίκα, μπήκε μέσα στο ταξί του προσπαθώντας να γλιτώσει. «Με σκότωσε, με σκότωσε», φώναξε στον οδηγό, στην προσπάθεια της να σωθεί.
Εκείνος όμως της ζήτησε να βγει από το αυτοκίνητό του…
«»Με σκότωσε. Με σκότωσε». Βγήκα έξω από το αυτοκίνητο, άνοιξα την πόρτα και της είπα «κυρία μου περάστε έξω»», ήταν τα ακριβή λόγια του.
Μετά άκουσε 2 πυροβολισμούς, οι οποίοι λογικά ήταν και οι τελευταίοι, αποτελειώνοντας το θύμα.
Και ολοκλήρωσε το ρεσιτάλ σκατοψυχιάς λέγοντας
«Μέσα στα αίματα είναι το αυτοκίνητο. Μέσα-έξω»..
Άραγε πόση είναι η αξία της ανθρώπινης ζωής μπροστά σε λεκέδες από αίμα που καθαρίζουν δύσκολα…
Η υποχρέωση απέναντι σε έναν συνάνθρωπο που εκλιπαρεί για βοήθεια είναι πρωτίστως ηθική.
Τι είναι αστική ευγένεια; Πώς αυτή ορίζεται;
Πάντως όχι χρησιμοποιώντας β’ πληθυντικό την ώρα που σπρώχνεις πίσω στον θάνατο έναν άνθρωπο που σου ζητάει βοήθεια για να ζήσει.
Ειδικά την ώρα που δεν κινδυνεύεις..
Ο ίδιος δήλωσε στις κάμερες ότι δεν είδε ποτέ τον δράστη: « Άκουσα δυο πυροβολισμούς και τίποτα άλλο. Ο άντρας ήταν στο σπίτι δεν τον είδα».
“Το να πανικοβληθείς και να μην βοηθήσεις κάποιον είναι κάτι που μπορεί να συμβεί..Ο φόβος μπορεί να θολώσει το μυαλό…Το να ξέρεις ότι η λάθος αντίδραση σου σφράγισε την μοίρα του θύματος και να βγαίνεις με χαμόγελο στις κάμερες, είναι τελείως απάνθρωπο…”
Όμως υπάρχει και νομική ευθύνη. Και καλό θα ήταν να μην περάσει έτσι ΚΑΙ αυτό.
Τραγική ειρωνεία, το περιστατικό σημειώθηκε χθες που έκλειναν 6 μήνες από την δολοφονία τουΖακ Κωστόπουλου, όταν τον λίντσαραν μπροστά σε δεκάδες κόσμο, χωρίς να κάνει κανένας τίποτα για να τον σώσει.
Πρόκειται για κοινωνικό κανιβαλισμό.
Κοινωνικό κανιβαλισμό που συνοδεύεται με την ταχύτατη άνοδο του φασισμού.
Το ένα συμπληρώνει το άλλο.
Το ένα τρέφεται από το άλλο.
Και πρωταγωνιστικό ρόλο δεν θα μπορούσαν να μην παίξουν τα μίντια.
Η αντιμετώπιση του θανάτου και η απόκρυψη εγκλημάτων, ανάλογα με το ποιον «συμπαθούμε».
Φταίει ο νεκρός αν ο θύτης είναι μπάτσος, καραβανάς ή κυρ Παντελής …όχι απλά πλέον για φυλλάδες όπως το «Μακελειό», αλλά για εφημερίδες, κανάλια, site που διαβάζει και παρακολουθεί χιλιάδες κόσμος.
ripes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου