Του Ανδρέα Δεληγιάννη
Η Αρχή Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες είναι νόμιμη αρχή του κράτους με συγκεκριμένη αποστολή. Έχει δικαίωμα να ζητάει άνοιγμα λογαριασμών οποιουδήποτε πολίτη για λόγους που αφορούν το θεμιτό ενδιαφέρον της να ερευνήσει ότι εμπίπτει στις αρμοδιότητες της.
Το έκανε και για τον πρώην Πρωθυπουργό Κ. Σημίτη και άλλα πρόσωπα. Πουθενά ο νόμος δεν λέει ότι ο εν λόγω πολιτικός δεν υπόκειται στον έλεγχό της. Και ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει τη νομιμότητα των ενεργειών της.
Σε μια προσεγμένη σε γενικές γραμμές δήλωση του ο Κ. Σημίτης, αναφέρεται σε «προαναγγελθείσα επιχείρηση δίωξής του». Από πού προκύπτει αυτό; Ποια δίωξη; Ξαναγυρνάμε στο τροπάριο «ποινικοποιείται η πολιτική ζωή»;
Μια νόμιμη έρευνα γίνεται. Θα προτιμούσε να εξαιρεθεί; Κανείς δεν τον κατηγόρησε για οτιδήποτε. Με ποια έννοια «τα σχετικά δημοσιεύματα εστιάζονται σε συκοφαντίες» στις οποίες «θα απαντήσει όταν διαπιστώσει ποιοι εμπλέκονται». Οι νόμιμες αρχές της χώρας εμπλέκονται. Και τα «σχετικά δημοσιεύματα» δεν αναφέρουν τίποτε περισσότερο από πληροφορίες. Πού ακριβώς είναι το πρόβλημα;
Αυτός που το τερματίζει είναι ο Βαγγέλης Βενιζέλος προσπαθώντας να υποβάλλει την ιδέα ότι ο Σημίτης είναι ένα είδος ιερής αγελάδας του δημόσιοι βίου. «Πληροφορούμαστε ότι διενεργείται έρευνα στους λογαριασμούς του Κώστα Σημίτη. Κάποιοι θέλουν να αμαυρώσουν το εμβληματικό πρόσωπο του ευρωπαϊκού κεκτημένου της χώρας».
Μπα; Οι αρχές τις χώρας δεν κάνουν τη δουλειά τους, αλλά θέλουν να πλήξουν τον Σημίτη σ’ αυτή την περίπτωση; Ίσως όπως και τον ίδιο σε άλλη υπόθεση; Τι σημαίνει «εμβληματικό πρόσωπο» και για ποιους είναι τέτοιο; Και ποιος είπε ότι τα «εμβληματικά πρόσωπα» δεν ερευνώνται; Τι είδους «ευρωπαϊκό κεκτημένο» είναι αυτό όταν προκαλεί ενόχληση από μια νόμιμη διαδικασία;
Φυσικά ο καθένας όταν θίγεται από οτιδήποτε, έχει κάθε δικαίωμα να υπερασπιστεί τον εαυτό του, με τον τρόπο που νομίζει. Αλλά όταν ένας πρώην πρωθυπουργός και ένας πρώην αντιπρόεδρος κυβερνήσεων αμφισβητούν το δικαίωμα των αρχών της χώρας να κάνουν τη δουλειά του -χωρίς να ενοχοποιούν κανέναν χωρίς λόγο- κάτι δεν πάλι καλά. Η αμφισβήτηση της νομιμότητας, όταν δεν συμφέρει, συνιστά εκφυλιστικό φαινόμενο.
Πολίτες ή πολιτικοί υπεράνω του νόμου δεν υπάρχουν.
Και αν ο Σημίτης ή ο Βενιζέλος ξέρουν ότι δεν είναι οι αρχές που διενεργούν του ελέγχους, αλλά «κάποιοι», οφείλουν να τους κατονομάσουν. Αλλιώς διασύρουν το θεσμικό σύστημα της χώρας και γίνονται γείτονες με τον Σαμαρά, τον Άδωνι και τον Λοβέρδο, σε ό,τι αφορά τις αντιδράσεις τους -όταν τους ενέπλεκαν νόμιμοι μάρτυρες σε νόμιμη δικαστική έρευνα.
Αν αυτό θέλουν, ο δρόμος είναι ανοικτός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου