Η κοντή μνήμη της Ν.Δ

https://left.gr/news/i-konti-mnimi-tis-nd

Πέτρος Κατσάκος

Κοντή μνήμη από τη Ν.Δ. και το επικοινωνιακό προσωπικό της. Μνήμη χρυσόψαρου για το κόμμα που κάποτε έπαιξε τα ρέστα του αντιμνημονιακού Αντώνη Σαμαρά στην πλατεία Συντάγματος για να ανατρέψει με κάθε τρόπο την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου. Θαρρείς και ξέχασαν ποιοι πόνταραν εξαρχής στο λεγόμενο κίνημα των Αγανακτισμένων με τα φάσκελα προς το κοινοβούλιο και τα αλησμόνητα 

“Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή”.

“Η ανυπακοή στους νόμους της δημοκρατίας είναι αντικοινωνική συμπεριφορά ή οδηγεί σε αντικοινωνικές συμπεριφορές. Αλλά αυτό είναι μόνο η μισή αλήθεια.

 Η άλλη μισή -και οφείλουμε να την πούμε- είναι ότι η αναλγησία της κυβέρνησης πυροδοτεί κάθε είδους αντικοινωνικές συμπεριφορές” έλεγε τον Φεβρουάριο του 2011 ο Αντώνης Σαμαράς απευθυνόμενος στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ., κλείνοντας παράλληλα το μάτι σε αυτούς που ήθελαν να πυρπολήσουν τον χώρο που τον φιλοξενούσε. 

Λίγους μήνες αργότερα, και ενώ η αγανάκτηση της πλατείας Συντάγματος φούντωνε επικίνδυνα, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας δήλωνε ότι το κόμμα του “θα πρέπει να βρίσκεται πάνω στην πλατεία Συντάγματος μαζί με τους Αγανακτισμένους, οι οποίοι αντιστέκονται σε αυτό που έρχεται”.

Κοντή μνήμη διαθέτουν τα στελέχη της Ν.Δ. που στις κρίσιμες εκείνες στιγμές του πρώτου Μνημονίου το κόμμα τους φλέρταρε με την αγανάκτηση και την οργή μιας μάζας πολιτών και δεν δίσταζε να πατρονάρει τις “ακομμάτιστες και ακηδεμόνευτες διαμαρτυρίες” κάτω από τη γαλανόλευκη και με κυρίαρχο σύνθημα “Ούτε Δεξιά, ούτε Αριστερά, μόνο των Ελλήνων κόκαλα ιερά”. Με αυτούς “έπαιξε” τότε η Νέα Δημοκρατία. Σε αυτούς πόνταρε.

 Η Ν.Δ. του Αντώνη Σαμαρά προσπάθησε τότε να προσεταιριστεί τις κινητοποιήσεις ως εκφράσεις “λαϊκής βούλησης” και να επωφεληθεί άμεσα από αυτές σε πολιτικό επίπεδο, προσπαθώντας να εντάξει τους “αγανακτισμένους” στην ιδεολογική και πολιτική της ταυτότητα. Είναι χαρακτηριστική η σχέση που ο τότε πρόεδρος της Ν.Δ. επιχείρησε να αναπτύξει με την “πάνω πλατεία”, που ήταν τόπος συγκέντρωσης πολιτών με έντονο “εθνικολαϊκιστικό ριζοσπαστισμό”. 

Ο Αντώνης Σαμαράς, αντιλαμβανόμενος με εθνικιστικούς όρους τις τότε κινητοποιήσεις, αναφερόταν στους “αγανακτισμένους” ως κίνημα “ειρηνικό, ακομμάτιστο, ενωτικό και πανεθνικό. Είναι όλοι ενωμένοι. Δεν είναι κομματικά μπλοκ”. 

Το πώς μετεξελίχθηκε αυτό το “εθνικολαϊκιστικό” είναι γνωστό, μετρήσιμο και κανείς δεν δικαιούται να το προσπερνά.

Το να ξεχνάς είναι ανθρώπινο. 

Το να κάνεις πως δεν θυμάσαι είναι φτηνό και γελοίο.