Από το τσαρούχι στο μοκασίνι φαίνεται ότι μας οδήγησε ο γκουρού της ιλουστρασιόν κουλτούρας και μέντορας του lifestyle στην Ελλάδα, όταν η Ελλάδα είχε πολλά λεφτά για πέταμα. Μετά ήρθε η πραγματικότητα.
Το θυμάμαι σα να ‘ναι τώρα. Μέσα της δεκαετίας του ’90. Ο Πέτρος Κωστόπουλος, ήδη φτασμένος μεγαλοεκδότης, καλεσμένος στο σόου της Ρούλας Κορομηλά «Μπράβο Ρούλα» στο Mega. Ξαφνικά και εντελώς απροειδοποίητα πάνω στη συνέντευξη, σχεδόν σαν να το είχε ετοιμάσει από το σπίτι προβάροντάς το στον καθρέφτη του μπάνιου του, πετάει το εξής τσιτάτο: «η γυναίκα είναι σαν το γραμματόσημο…» «Δηλαδηηηή;» ρωτάει γεμάτη απορία η Ρούλα. «Οσο πιο πολύ την φτύνεις, τόσο πιο πολύ κολλάει» της εξήγησε με ύφος γκουρού, που ξέρει πολλά, πάρα πολλά και μας κάνει τη χάρη να τα μοιραστεί μαζί μας.
Αυτό ήταν. Την επόμενη μέρα στο σχολείο, όλα τα αγόρια αυτό έλεγαν. Και όταν μεγάλωσαν αρκετά, το έκαναν πράξη κιόλας. Για μένα, εκείνη η μέρα, σηματοδότησε τη γέννηση του «Ελληνάρα». Ο Ελληνάρας, είναι το αντίστοιχο της γυναίκας-Barbie. Εχει κι αυτός τα ολόδικά του αξεσουάρ: ακριβά ρολόγια, μοδάτα κοστούμια, κυριλέ παπούτσια, trendy στέκια. Και κάπως έτσι, ο Πέτρος Κωστόπουλος μας «ξεβλάχεψε» όπως δήλωσε ευθαρσώς στην εκπομπή «Αποκαλυπτικά» του Epsilon. Πιστεύει ακράδαντα μέχρι σήμερα, ύστερα από τη χρεωκοπία μιας ολόκληρης χώρας αλλά και την προσωπική δική του, ότι μας πήρε από το χέρι όταν τον χρειαζόμασταν. Και μας έστρεψε το βλέμμα από τη μπανάλ Ανατολή, στη χλιδάτη Δύση.
Στην ερώτηση λοιπόν της δημοσιογράφου για τον αν έκανε με τα περιοδικά του τόσο κακό όσο του χρεώνουν, εκείνος απάντησε: «έκανα μόνο καλό. Πιστεύω ότι ξεβλάχεψα σε μεγάλο βαθμό ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού, που εκείνη τη στιγμή έψαχνε την Ευρώπη». Το τι ακριβώς βρήκαν όσοι τον ακολούθησαν, είναι μια άλλη ιστορία.
Από τα τσαρούχια στα μοκασίνια λοιπόν, με καθοδηγητή τον μέγα γνώστη του life-style Κωστόπουλο. Κακά τα ψέματα. Είχε καταπληκτικό timing: ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος, την κατάλληλη στιγμή. Την εποχή που οι Ελληνες είχαν πολλά λεφτά για ξόδεμα-αν όχι για πέταμα-, εκείνος τους έδειξε πώς να το κάνουν.
Πίσω στα εύρωστα 90s, όταν τα μπουζούκια δούλευαν εφτά μέρες την εβδομάδα και κανείς δεν αποταμίευε γιατί πίστευε ότι θα είναι πάντα έτσι, ο Πέτρος Κωστόπουλος θέσπισε πολλούς δεκαλόγους, χώρεσε τα πάντα σε λίστες: «5 τρόποι για να την κάνεις να σε καψουρευτεί / 7 τρόποι για να την φέρεις σε οργασμό / οι δέκα λόγοι για να διαλέξεις το τάδε μπαρ / 10 πράγματα να κάνεις πριν τα 35» κτλ, κτλ.
Σε μια εποχή κατά την οποία όλα φαίνονταν εφήμερα, η καθημερινότητα γλιστρούσε με την ίδια ευκολία που γλιστρούσαν οι ιλουστρασιόν σελίδες των περιοδικών του μέσα από τα ακροδάχτυλά μας. Ο δήθεν ψαγμένος μπάρμαν που έφτιαχνε δήθεν ψαγμένα κοκτέιλ στο ψαγμένο μπαρ των βορείων προαστείων, είχε πολύ υψηλότερο στάτους από πολλούς. Δεν είχε σημασία τι είσαι, αλλά πώς φαίνεσαι. Κανείς δεν νοιαζόταν για το τι κάνεις. Αλλά πώς το κάνεις. Ο «κοσμοπολίτης αλήτης», ο «καταραμένος ποιητής», ο «αυτοδημιούργητος τυχοδιώκτης», είναι είδη ανδρών που βγήκαν από το εργοστάσιο του Κωστόπουλου.
Και οι γυναίκες; Ξεβλάχεψαν κι αυτές; Μα φυσικά! Δεν θα μπορούσαν να μείνουν ανεπηρέαστες από ένα τέτοιο κύμα «εξευρωπαϊσμού». Τις έφτυναν σαν γραμματόσημα για να κολλήσουν οι άνδρες; Τόσο περισσότερο κολλούσαν εκείνες. Οχι με τους άνδρες που τις έφτυναν, αλλά με την καριέρα τους. Απέναντι στη στρατιά των αυτοδημιούργητων ανδρών, αντιτάχθηκε η αντίστοιχη των αυτοδύναμων γυναικών. Το ασθενές φύλο απέκτησε ανδρικά χαρακτηριστικά, μήπως κι έτσι καταφέρει να ισοφαρίσει. Οσο κι αν κουραζόταν στις ατέλειωτες ώρες που περνούσε στο γραφείο, η γυναίκα όφειλε να είναι ετοιμοπόλεμη και να μοιάζει λες και έχει μόλις βγει από εξώφυλλο περιοδικού. Του Κωστόπουλου φυσικά. Πανέτοιμη και φωτοσοπαρισμένη.
Τα όνειρα για μια κοινή ζωή κρίθηκαν τότε ξεπερασμένα. Τα one-night stands ήταν η τελευταία λέξη της μόδας. Προτού σβήσει το φως και κοιμηθεί μόνη κι έρημη.
Για όλα αυτά λοιπόν φταίει ο Κωστόπουλος; Οχι ακριβώς. Ο Κωστόπουλος φταίει όσο και κάποιος που θέλει να σε ρίξει από το παράθυρο κι εσύ αντί να προβάλεις την παραμικρή αντίσταση, αποφασίζεις να τον υπακούσεις.
Επομένως, δεν ήμασταν βλάχοι που ήρθε και μας ξεβλάχεψε φέρνοντάς μας το lifestyle ως άλλος Προμηθέας που έφερε τη φωτιά στους θνητούς. Ημασταν κάτι πολύ χειρότερο: οι τετράποδοι υπήκοοι των απανταχού βλάχων, τα πρόβατα. Που πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένα.
Η τραγική ειρωνεία, είναι ότι ο Πέτρος Κωστόπουλος κατάφερε να πει πάλι το κατάλληλο πράγμα, στην κατάλληλη στιγμή: προτού προλάβουμε να του ζητήσουμε τα ρέστα από μια εποχή την οποία ακόμα ξεχρεώνουμε σε δάνεια και πιστωτικές, μας ενημέρωσε ότι μας ευεργέτησε, δίνοντάς μας ό,τι ακριβώς χρειαζόμασταν τότε. Απλώς, το τίμημα ήταν ακριβό. Και ο λογαριασμός έφτασε στο τραπέζι μας με 20 χρόνια καθυστέρηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου