Με αφορμή την κηδεία του πρώην πρωθυπουργού Κων. Μητσοτάκη, μας γράφει πολίτης:
"Παρακολούθησα από το διαδίκτυο τη κηδεία του «Επίτιμου» και με παραξένεψε, προσωρινά, το περίσσιο θρήνος της οικογένειας και ειδικά αυτό της κόρης.
Βέβαια ο ανθρώπινος πόνος είναι κατανοητός, αλλά όταν πρόκειται για ένα άνθρωπο που έζησε ένα αιώνα και όπως τον έζησε, ε! δεν καταλαβαίνω, ή μάλλον καταλαβαίνω που οφείλεται τόσο καημός.
Η εποχή των «Τιτανικών» έχει παρέλθει.
Μέχρι πρότινος που ο κόσμος ήταν στην πλειοψηφία του αμαθής και οι αξίες διαφορετικές, ήταν σχετικά εύκολο να φτιαχτεί ένας μύθος. Οι μεγάλοι ηγέτες του παρελθόντος αν ξαναγεννιόντουσαν σίγουρα δεν θα είχαν την ίδια τύχη.
Σήμερα η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.
Σήμερα οι συνειδήσεις δύσκολα ξεγελιούνται, πιο εύκολα εξαγοράζονται. Οι αποστάσεις μίκρυναν δραματικά, οι εξέδρες των υποψηφίων χαμήλωσαν, τώρα πια τους μυρίζομε, ακούμε την αγωνιώδη ανάσα τους, καταλαβαίνουμε ότι είναι ίδιοι με μας.
Τώρα λοιπόν που οι «Τιτανικοί της πολιτική μας βούλιαξαν, μας έμειναν οι ψαρόβαρκές τους που φιλοδοξούν να γίνουν και αυτοί Τιτάνες.
Αμ δε!
Η μέχρι τώρα ιστορία απέδειξε ότι στο πρώτο κυματάκι έχασαν το μπούσουλα.
Οι ψαρόβαρκες των «Τιτάνων» Καραμαλήδων και Παπανδρέου, αποδείχθηκαν φελλοί.
Τώρα μένει να δούμε τις ψαρόβαρκες του Μητσοτακέικου.
Αυτή η αγωνία του αύριο αξίζει το θρήνο για το χαμό του «ψηλού πατέρα» και αυτό εγώ κατάλαβα αυτές τις μέρες.
ΥΓ. Οι δυο φεγγαρολουσμένοι κρητικοί «καλλιτέχνες» που συνόδεψαν τη σορό του εκλιπόντος, καλά θα κάνουν να σκεφτούν ότι η Κρήτη έχει και σοβαρούς ανθρώπους και δε χρειάζεται να τους ξεγιβεντίζουν με τα καμώματά τους".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου