Άγγελος Αποστάτης ή πολιτικός άγγελος;-Μια προσωπική ιστορία και μερικές παρατηρήσεις στον απόηχο του θανάτου του Κώστα Μητσοτάκη

 

http://restaro.blogspot.gr/2017/05/blog-post_30.html?spref=tw

Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Στο τηλέφωνο ήταν η γραμματέας του εκδότη. «Ελάτε», μου είπε, «σας θέλει ο κ. Μπόμπολας». Μάλιστα… Ο εκδότης με φώναζε καμιά φορά, όταν είχε χρόνο, για να πάρει τη γνώμη μου για τα πολιτικά θέματα της επικαιρότητας.
 Αυτή τη φορά όχι:
 Γεια σου Νίκο, μου είπε, κάθισε, έχω να σου διαβάσω κάτι. Και άρχισε το… διάβασμα… 

Τις προηγούμενες μέρες, ο επίτιμος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κώστας Μητσοτάκης είχε κάνει μια από εκείνες τις από καθέδρας δημόσιες παρεμβάσεις του που, ανεξάρτητα από το αντικείμενό τους, ήσαν άκρως εκνευριστικές, ακριβώς επειδή ήσαν από καθέδρας: 

απόψεις διατυπωμένες δογματικά, με τρόπο που δεν επιδέχονταν καμιά αντίρρηση. 
Και ως… αντιρρησίας έγραψα, στην καθημερινή προσωπική ενυπόγραφη στήλη μου, έναν μικρό λίβελο∙ επί της ουσίας της παρεμβάσεως και κατά του από καθέδρας παρεμβαίνοντος. 

Στολίζοντάς τον με τους κοινωνικά καθιερωμένους χαρακτηρισμούς «Εφιάλτης» και «αποστάτης» που, από τον Ιούλιο του 1965 και εντεύθεν, τον συνοδεύουν. 

Με την επιστολή του προς τον εκδότη, ο… επίτιμος φίλος του, ζητούσε (έμμεσα μεν, σαφώς δε) την απομάκρυνσή μου από την εφημερίδα, κατηγορώντας με για ασέβεια. 

«Κυρίως όχι για τους χαρακτηρισμούς «Εφιάλτης» και «Αποστάτης», αλλά επειδή στον πρόλογό σου τον αποκαλείς γηραιό πολιτικό», σχολίασε με ένα σαρδόνιο χαμόγελο ο εκδότης.

 Ύστερα σοβαρεύοντας, έδειξε να συμμερίζεται την συγκεκριμένη αντίδραση του επιστολογράφου: 
«Να το ξέρεις, ο Μητσοτάκης θυμώνει πολύ όταν τον αποκαλούν γέροντα», μου εκμυστηρεύτηκε. Ήταν γύρω στο 2002, ο Μητσοτάκης ήταν γύρω στα 85 και ο εκδότης μου και φίλος του γύρω στα 75… 

 Αποστασία και διαπλοκή 

Πράγματι εμείς, του ’60 οι εκδρομείς που λέει και το τραγούδι, που ζήσαμε από απόσταση αναπνοής, και ιδρώτα, και αίματος, τα Ιουλιανά και την πολιτικά και κοινωνικά τραγική ακολουθία τους, (ανατροπή της Δημοκρατικής ομαλότητας 
● δικτατορία των συνταγματαρχών 
● μεταπολίτευση της ανάπηρης Δημοκρατίας, της πολιτικής διαφθοράς και της διαπλοκής) μόνο λόγω… γήρατος θα μπορούσαμε να σεβαστούμε τον Μητσοτάκη. 

Κατά τα λοιπά, τον αποκαλούσαμε (και άμα λάχει τον αποκαλούμε) «Αποστάτη» και «Εφιάλτη», όπως τω καιρώ εκείνω, τον αποκαλούσε σύσσωμος ο δημοκρατικός λαός της χώρας. 

Γιατί τον θεωρούσαμε (και τον θεωρούμε) ως πρωτοπόρο της αποστασίας (πολιτικής προδοσίας). 
Και της πολιτικής διαπλοκής λέω εγώ: «Οικοδεσπότης στο τραπέζι είναι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, υπουργός Οικονομικών τότε της κυβέρνησης Παπανδρέου. Το δείπνο γίνεται, άλλωστε, στο σπίτι του. Συνδαιτυμόνες, πέραν του Αμερικανού διπλωμάτη, είναι ο Πάνος Κόκκας, εκδότης της εφημερίδας «Ελευθερία», ο Γιάννης Τσουδερός, βουλευτής Κρήτης της Ένωσης Κέντρου και ο υποδιευθυντής του ΙΚΑ Νίκος Δεληπέτρος»… 

Έτσι περιγράφεται ο «μυστικός δείπνος» της προδοσίας και (δια της συμμετοχής Πάνου Κόκκα) της διαπλοκής, σε απόρρητη έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ. 

Η έκθεση (ΤΑ ΝΕΑ. gr 11/07/2009) που στηρίζεται σε απόρρητο υπόμνημα του αμερικανού διπλωμάτη – συνδαιτυμόνα στο δείπνο, με ημερομηνία 28 Ιουνίου 1965, καταρρίπτει πλήρως τους ισχυρισμούς Μητσοτάκη ότι δεν είχε καμία εμπλοκή στην κρίση που οδήγησε σε παραίτηση τον Γεώργιο Παπανδρέου, αποδεικνύοντας ότι η αποστασία ήταν «έγκλημα εκ’ προμελέτης» που «σχεδιάστηκε» στο σπίτι του Μητσοτάκη με δεσποτική συμμετοχή του οικοδεσπότη!...  

Ο νεκρός δεδικαίωται; 

Λοιπόν, που λέτε, Αποστασία και Διαπλοκή είναι οι βασικές πολιτικές παρακαταθήκες του τεθνεώτος πολιτικού ηγέτη, αλλά αυτό το λένε και το γράφουν (στα social media) οι απλοί άνθρωποι του λαού. 

Οι ηλικιωμένοι που έζησαν την αποστασία και τις συνέπειές της (Ιουλιανά, χούντα, προδοσία της Κύπρου) και η χαμένη γενιά της μεταπολίτευσης.

 Και οι νεότερες γενιές, οι παγιδευμένες στην οικονομική και πολιτική διαφθορά και τη διαπλοκή. Και τις συνέπειές τους, την οικονομική κρίση, την μνημονιακή καταστολή που ονομάστηκε «λιτότητα»… 

Οι πολιτικοί, οι οικονομικοί παράγοντες, τα κόμματα, τα ΜΜΕ σχεδόν στο σύνολό τους, σιωπούν. Είτε παραπέμποντας στην κρίση της… ιστορίας με την πρόφαση της χριστιανικής συνθήκης «ο νεκρός δεδικαίωται», είτε αγιογραφώντας τον αμαρτωλό πολιτικό ως τεθνεώτα συγγενή που, κατά κάποιο τρόπο, είναι. 

Δείτε για παράδειγμα, το απόσπασμα μιας ομολογουμένως… ήπιας αγιογραφίας, γραμμένης σαν από κάποιον συγγενή του τεθνεώτος, που όμως θεωρούσαμε ή θεωρούμε σαν δικό μας συγγενή – και θα καταλάβετε τι εννοώ: 

«Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στη μακρόχρονη πολιτική του διαδρομή άφησε βαθύ αποτύπωμα στην πολιτική ζωή του τόπου... Υπερασπίστηκε με συνέπεια τις πολιτικές του ιδέες και ειδικότερα την πολιτική που θεωρούσε αναγκαία για τη χώρα (… ) Υπήρξε γνήσιος και ουσιαστικός εκφραστής ενός προδρομικού για την εποχή του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού και μιας πολυεπίπεδης εξωτερικής πολιτικής, με σταθερή βέβαια την αναφορά της στην εξομάλυνση και τον εξορθολογισμό των σχέσεων της χώρας ιδιαίτερα με τις χώρες της ευρύτερης περιοχής*», κλπ, κλπ. 

Πάλι καλά. Άλλοι προσπάθησαν να μας πείσουν ότι δεν ήταν ο γνωστός σε όλους αρχάγγελος Αποστάτης αλλά ένας πολιτικός άγγελος… 

 *Φώτης Κουβέλης, (efsyn.gr / 30.05.2017)