Η φράση «δεν μπορεί το παιδί» την οποία είχε χρησιμοποιήσει ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ως πολιτικό σχόλιο μετά την εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου ως Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ακούγεται όλο και πιο συχνά στη ΝΔ για τον Κυριάκο αυτή τη φορά.
Του Κώστα Βαξεβάνη
Δεν πρόκειται για εκδίκηση της ιστορίας και άλλα τέτοια σχετικά. Είναι η θέση που παγιώνεται στη ΝΔ, πως ο Κυριάκος, δεν είναι τίποτα άλλο από Γιωργάκης της ΝΔ.
Και φυσικά δεν αναφέρονται στην καταγωγή που τους χάρισε κληρονομικό δικαίωμα το κόμμα όπως συνέβη και με το γιό του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά στην πολιτική.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης υιοθετεί όλο και πιο συχνά μια αλλοπρόσαλλη πολιτική που προσομοιάζει στην τεχνοκρατία, ή τέλος πάντων την επικαλείται, για να σύρει το κόμμα σε επιλογές που δεν έχουν κανένα αναγνωρίσιμο στοιχείο πολιτικής.
Το ευρωπαϊκό μοτίβο, το οποίο θεωρητικά θα έπρεπε να είναι η βάση της αφήγησης της ΝΔ, απουσιάζει και από τη ρητορική και από τις πολιτικές θέσεις. Ο Κυριάκος εμφανίζεται γενικώς ευρωπαϊστής, ο οποίος όμως θα βγει από τα μνημόνια, τα οποία ταυτοχρόνως έχει αποδεχθεί ως αναγκαία.
Επιμελώς μεταφέρει την πολιτική στο επίπεδο της επικοινωνίας το οποίο θεωρητικά χειρίζεται με τη συμβολή του μιντιακού συστήματος που αναπαράγει όσα λέει. Μέχρι που έρχεται η ώρα που πρέπει να τα πει ο ίδιος δια ζώσης, οπότε το άλογο κουτσαίνει.
Ενώ ο αμερικανοτραφής και πολυσπουδαγμένος οικονομολόγος (όχι ακριβώς οικονομολόγος λένε τα πτυχία του αλλά τέλος πάντων) έχει άπλετο πεδίο να αναπτύξει τις θέσεις του για την οικονομία, δεν βγάζει άχνα ούτε για το θέμα του ελληνικού χρέους για το οποίο έχουν αποφανθεί ξένοι ηγέτες ακόμη και όχι τόσο φιλικοί προς την ελληνική κυβέρνηση και την Ελλάδα. Δίνει την εντύπωση πως είναι ο μόνος οπαδός του Σόιμπλε σε μια χώρα που δικαίως τον μισεί.
Μα αν δεν έχει άποψη ο Κυριάκος και θέση η ΝΔ για το ότι υπάρχει καθολική απαίτηση για μείωση του χρέους τότε για ποιο αλήθεια έχει; Αν δεν θέλει να μειωθεί το ελληνικό χρέος τότε τι θέλει; Ή μήπως πιστεύει πως είναι βιώσιμο; Δεν απαντάει ο Κυριάκος.
Ο ευρωπαϊσμός λοιπόν του Κυριάκου Μητσοτάκη, η ανάλυση μέσα από ένα τέτοιο πρίσμα του ελληνικού προβλήματος, το πρίσμα της γνώσης και των ανησυχιών του βρε αδερφέ, έχει εξαφανισθεί στο όνομα της αόριστης επίκλησης στην τεχνοκρατία και την αριστεία. Αυτό το τελευταίο ασφυκτιά μετά τις αποκαλύψεις για μαϊμού καρδιολόγους στελέχη του κόμματος και οπαδούς του τρίπτυχου «Πατρίς, θρησκεία, βιασμοί».
Το χειρότερο είναι, πως παρά τις προτάσεις που του έγιναν από πολιτικούς του φίλους, ο Κυριάκος δεν μπορεί να απαλλαγεί από τον εναγκαλισμό με την ακροδεξιά. Ο Άδωνης μιλάει στο τουίτερ για τη Βασιλεύουσα, βρίζει δημοσιογράφους, συνεχίζει να ορίζει την ατζέντα του κόμματος και να παρασέρνει τον Κυριάκο στη δημοφιλία των τρολς την οποία δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι είναι κατασκευασμένη.
Στις πιο εύκολα διαχειρίσιμες πολιτικά στιγμές, ο Κυριάκος αποδεικνύεται σχεδόν γκαφατζής. Κατάφερε να βάλει απέναντί του τον κόσμο του ΠΑΟΚ, ακόμη και τους βορειοελλαδίτες βουλευτές του, με τη στάση απέναντι στον Ιβάν Σαββίδη.
Και δεν σταμάτησε εκεί. Ο Μητσοτάκης μίλησε για σκανδαλώδη μεταβίβαση του ποσοστού που κατείχε ο Μπόμπολας στο Mega στον Ιβάν Σαββίδη, χωρίς να στηρίζει πουθενά αυτή του τη θέση. Αν κάτι είναι άξιο σχολιασμού από ένα κόμμα στην υπόθεση αυτή, είναι πώς ο Μπόμπολας κατείχε μετοχές του Mega τις οποίες δεν είχαν υποθηκεύσει οι τράπεζες παρά τα χρέη του.
Αυτό είναι ένα πιθανό σκάνδαλο για το οποίο όμως δεν μιλάει ο Μητσοτάκης. Δεν τα βάζει με τις Τράπεζες ή με τον Μπόμπολα (γιατί άραγε;) αλλά με έναν επιχειρηματία που επέλεξε να αγοράσει μετοχές καναλιού.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, άκομψα, σχεδόν παιδικά, δηλώνει με κάθε ευκαιρία την έλλειψη σεβασμού του στην επιχειρηματικότητα που τόσο επικαλείται και στην απρόσκοπτη λειτουργία των ΜΜΕ, δείχνοντας πως αυτά είναι καλά, όταν είναι αρεστά και συμφέροντα για τον ίδιο.
Οι συνεργάτες του (αν δεν τον εκφράζουν ας τους σταματήσει λοιπόν) παίρνουν τηλέφωνα σε media shops, επιχειρηματίες, διαφημιστικές και κυρίως τράπεζες και ζητούν να κοπεί η διαφήμιση σε «εχθρικά Μέσα», γιατί «ο Κυριάκος το θεωρεί αιτία πολέμου». Ανάμεσα σε αυτά τα Μέσα, καλά μαντέψατε είναι το Documento, και το koutipandoras.gr. Ο Κυριάκος με τη βεβαιότητα της εκλογής του ως πρωθυπουργού διατυμπανίζει πως “τον Βαξεβάνη θα τον καταστρέψω όταν αναλάβω”.
Το πώς σκέφτεται ο Κυριάκος για μένα είναι το λιγότερο. Το χειρότερο είναι πώς αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως πολιτικό, την πολιτική και τη λειτουργία του Τύπου.
Με έκδηλη πολιτική βουλησιαρχία την οποία κακώς αντιλαμβάνεται ως πολιτική, με δάνειο από την οικογενειοκρατία και την προέλευσή του, με ισχύ που δεν επεκτείνεται στο πρόσωπό του όπως φαντασιώνεται, αυτοακυρώνεται με ανοησίες στο διαδίκτυο και αναρτήσεις προσωπικού άγχους.
Με την ίδια ευκολία που ο Γιώργος Παπανδρέου φωτογραφιζόταν με το κολάν και το “βραχιολάκι εσωτερικής ισορροπίας” για τα ΜΜΕ, ο Κυριάκος ποστάρει συνεχώς φωτογραφίες τεχνητής οικογενειακής ευωχίας πλασσάροντας ένα προσωπικό μοντέλο πάνω από το πολιτικό στα social media. Αν ο Γιώργος Παπανδρέου ζούσε την αγωνία για το fitness περισσότερο από την αγωνία για τη χώρα, ο Κυριάκος έχει την προσωπική του αγωνία την οποία προσπαθεί με το στανιό να βαφτίσει πολιτική.
Μέσα σε όλο αυτό το πλέγμα και τον αυτοεγκλωβισμό που καταδεικνύει την ανεπάρκεια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεωρεί πως πρέπει απλώς να βάλει και άλλη δόση από αυτό που είναι πρόβλημα αλλά θεωρεί λύση. Έτσι προσθέτει επικοινωνιολόγους, τεχνοκράτες και οικογενειακές φωτογραφίες στο facebook παράλληλα με σχολικά τουιταρίσματα για ποδοσφαιρικές ομάδες. Και ναι μεν τα ατυχή τουίτς στη χειρότερο θα προκαλέσουν τη θεωρία πως είναι γκαντέμης, όλα τα υπόλοιπα δημιουργούν τη βεβαιότητα πως «δεν μπορεί το παιδί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου