Κάθε κόμμα έχει τα προβλήματά του. Τις συνιστώσες του, τις διαφορές του, τις γκρίνιες που πολλές φορές οδηγούν σε συγκρούσεις. Αλίμονο, οργανισμοί είναι και καθ' εικόνα και ομοίωση της κοινωνίας.
Όμως, η διαφορά που έχει η Αριστερά από τη Δεξιά είναι τεράστια στο σημείο αυτό. Στον ΣΥΡΙΖΑ π.χ. (γιατί στο ΚΚΕ... απαγορεύεται η αντίθετη άποψη) καταφέρνουν με μαεστρία να κρύβουν κάτω από το χαλί τα προβλήματά τους κι όχι μόνο. Καταφέρνουν να τα χωνέψουν και εμφανίζονται αρραγείς, παρά το γεγονός ότι είναι... σκόρπια διαδήλωση.
Σκεφτείτε τι έγινε το καλοκαίρι του 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ κόπηκε στα δύο αλλά συνεχίζει να κυβερνά και η κοινοβουλευτική του ομάδα να είναι συμπαγής. Ας λέει η Ζωή ξεφτιλισμένο τον Τσίπρα και να τον απειλεί με Ειδικά Δικαστήρια.
Ας του επιτίθεται ο Λαφαζάνης και όλα τα υπόλοιπα αριστερά γκρουπούσκουλα, ο ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί και δεν κουνιέται φύλλο. Εδώ υπογράφουν το ένα μνημόνιο μετά το άλλο και στην τηλεόραση είναι όλο χάρη και χαρά.
Ακόμη και στις διαφορετικές απόψεις στελεχών, ακόμη και όταν κορυφαίοι όπως ο Σκουρλέτης, ο Ξυδάκης, ο Τσακαλώτος, ο Φίλης κάνουν αντάρτικο δεν κουνιέται φύλλο σε κυβέρνηση και κόμμα. Πώς τα καταφέρνουν πράγματι είναι απορίας άξιο. Μπορεί να είναι η συγκολλητική ουσία που λέγεται εξουσία, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν δείχνουν να υπάρχει πρόβλημα κανένα.
Ας πάμε και στην πλευρά της Νέας Δημοκρατίας και στις γαλάζιες «παράγκες» που κάνουν κουμάντο στο κόμμα. Ειδικά η περίπτωση της παράγκας του Καραμανλή δεν έχει προηγούμενο, αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης.
Το πρόβλημα είναι γενικότερο και διαχρονικό. «Τρώγονται» σαν τα κοκόρια ακόμη και για ήσσονος σημασίας θέματα. Βγαίνουν βεντετισμοί, βγαίνουν έριδες του παρελθόντος, σκοτώνονται οικογένειες και όλοι θυμούνται κάποιο γεγονός του παρελθόντος για να βγάλουν την πίκρα τους.
Πλακώνονται ακόμη και για τη θέση στο ψηφοδέλτιο. Και το σοβαρότερο. Υπάρχουν νεοδημοκράτες, ακόμη και βουλευτές που είναι πιο... αριστεροί κι από τους Συριζαίους και στηρίζουν την κυβέρνηση δια της σιωπής τους. Εδώ κατάφεραν να τσακωθούν ακόμη και για την Παπακώστα της οποίας την παρουσία αγνοούσαμε στη Βουλή.
Τσακώνονται οι κεντρώοι ή μεσαιοχωρίτες με τους δεξιούς. Πλακώνονται τα στελέχη γιατί ο Σαμαράς έφερε τον Άδωνι και τον Βορίδη και αυτά τα λένε κάποιοι που έχουν πιο πολύ σχέση με τον Τσίπρα παρά με τον Κυριάκο.
Κι αφού γίνεται της... τρελής στη ΝΔ δεν καταφέρνουν ούτε να κρύψουν τα προβλήματα, ούτε να τα σπρώξουν στο μέλλον, ούτε καν να κερδίσουν στην επικοινωνία. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το παλαιό ΠΑΣΟΚ ελέγχει τα μέσα ενημέρωσης κι εμφανίζει τη ΝΔ διχασμένη όταν αυτά τα κόμματα είναι η απόλυτη Βαβέλ.
Η ΝΔ πάσχει από σύμπνοια, από μια διάθεση για συνεργασία όλων των πλευρών και συνιστωσών για το κοινό καλό. Κυριαρχεί το αίσθημα της προσωπικής επιβίωσης, ο ατομισμός παρά η παραταξιακή συνείδηση και βεβαίως η πατριωτική διάθεση. Δεν λέμε ότι δεν είναι πατριώτες, αλίμονο. Λέμε ότι βάζουν μπροστά άλλα θέματα και ξεχνάνε τι ακριβώς χρειάζεται η Ελλάδα.
Όσο λοιπόν θα δίνουν σημασία σε κάθε... Παπακώστα, ο Καραμανλής θα σπέρνει ζιζάνια, ο Μητσοτάκης θα τρέμει να τα βάλει με τους διχαστικούς πόλους και όλοι μαζί θα κάνουν δωράκια αυτοϋπονόμευσης στον Τσίπρα, τόσο η αριστερά θα κυριαρχεί. Ακόμη κι όταν δεν είναι στην κυβέρνηση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου