Οι Γάλλοι καταψήφισαν τον παραδοσιακό δικομματισμό Δεξιάς και Σοσιαλιστών και ταυτόχρονα παραμέρισαν την τουλάχιστον αμήχανη Αριστερά, αναδεικνύοντας τελικούς μονομάχους τον γνήσιο εκπρόσωπο του κατεστημένου, τον νεοφιλελεύθερο Εμανουέλ Μακρόν, και την εξίσου γνήσια εκπρόσωπο της Ακροδεξιάς, του ακραίου εθνικισμού και ελάχιστα αποκρυπτόμενου ρατσισμού, τη Μαρίν Λεπέν.
Στις 7 Μαΐου, στον δεύτερο γύρο, ο Μακρόν θα έχει τη στήριξη σχεδόν του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων, εκτός βέβαια της Ακροδεξιάς, και λογικά πρέπει να αναδειχθεί πρόεδρος, σίγουρα, όμως, με μικρότερο ποσοστό απ' ό,τι ο Σιράκ το 2002, ο οποίος νίκησε τότε τον Ζαν-Μαρί Λεπέν.
Οι συνθήκες είναι τώρα τελείως διαφορετικές και η Ακροδεξιά αξιοποίησε κατά τρόπο απατηλό όλα τα μεγάλα ευρωπαϊκά και παγκόσμια ζητήματα για να αυξήσει την εκλογική επιρροή της. Αναμφίβολα συνέβαλε σε αυτό και η πολυδιάσπαση της Αριστεράς και η αδυναμία της να προωθήσει μια πειστική εναλλακτική πρόταση.
Αυτήν ακριβώς την κατάσταση αποτύπωσε ο χθεσινός τίτλος της εφημερίδας μας, την απουσία δηλαδή στον δεύτερο γύρο ενός υποψηφίου τον οποίο θα μπορούσε να ψηφίσει ευρύτατο φάσμα δημοκρατικών και προοδευτικών πολιτών.
Με κανέναν τρόπο δεν προβλήθηκε κάποια εξίσωση της Λεπέν και του Μακρόν -μια τέτοια λογική είναι ξένη προς τον προσανατολισμό μας και αυτό δεν χρειάζεται απόδειξη, αρκούν τα 1.310 φύλλα της εφημερίδας μας.
Το πρωτοσέλιδό μας απηχούσε την ξεχωριστή και ευρύτατα αριστερή σκοπιά με την οποία προσεγγίζουμε και τη γαλλική πραγματικότητα, μακριά από δογματισμούς και απλουστεύσεις, χωρίς να παίρνουμε «γραμμή» από κανέναν.
Αλλωστε την ημέρα των εκλογών γράφαμε στην «Αποψη» της εφημερίδας μας ότι «το πρώτο που εύχονται οι δημοκρατικοί πολίτες στην Ελλάδα και σε όλη την Ευρώπη είναι να μην μπορέσει καν να είναι στον δεύτερο γύρο η εκπρόσωπος της Ακροδεξιάς».
Θεωρούμε αυτονόητο ότι όταν προκύπτει τελικά ένα δίλημμα, όπως στον δεύτερο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών, οι ψηφοφόροι, παρά τη δυσκολία, είναι αναγκασμένοι να ψηφίσουν τον σαφώς λιγότερο κακό υποψήφιο.
Αυτά για τους καλόπιστους αναγνώστες μας, που ίσως να νόμισαν ότι θεωρήσαμε την επιλογή ως ψευτοδίλημμα, κάνοντας παραλληλισμούς με το «Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας».
Οσο γι' αυτούς που καραδοκούν για να πλήξουν την «Εφημερίδα των Συντακτών», υπηρετώντας γνωστούς πολιτικούς και εκδοτικούς στόχους, η συντονισμένη επίθεσή τους επιβεβαιώνει ότι η ανεξάρτητη και συνεταιριστική εφημερίδα μας είναι πράγματι κάρφος στα μάτια τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου