Είναι κάποια πράγματα βρε παιδί μου, που όταν τα καλοσκεφτείς σε προβληματίζουν.
Αν εξετάσουμε τη πολιτική πορεία του φαινομένου που ονομάζεται Άδωνις Γεωργιάδης, θα δει κανείς κάποια γεγονότα που θα τον κάνουν να σκεφτείς ότι ίσως, λέμε ίσως και να μην ήταν τόσο αθώα η παρέμβαση-στήριξη Άδωνη στον Γιάννο Παπαντωνίου.
Γιατί παρέμβαση στήριξης ήταν, όσο κι αν ο σεβαστός αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας επιμένει στο αντίθετο.
Τώρα, αν ήταν αθώα ή ένοχη, αυτό εναπόκειται στην υποκειμενική κρίση του καθενός.
Μέχρι τουλάχιστον να υπάρξουν αποδείξεις.
Γιατί οι αποδείξεις δικάζουν και όχι οι ενδείξεις.
Η πολιτική διαδρομή του Άδωνη λοιπόν ξεκινάει από τα φοιτητικά του χρόνια και από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθήνας, στη ΔΑΠ ΝΔΦΚ.
Στη συνέχεια όμως το 1993 πέρασε στη νεολαία της Πολιτικής Άνοιξης.
Δηλαδή στη Νέα Δημοκρατία ήταν μέχρι την ηλικία τα 21 του.
Από εκεί και έπειτα, βάση των πολιτικών του θέσεων και των πολιτικών του κατευθύνσεων, τον βλέπαμε να έρχεται πάντα σε μετωπική σύγκρουση με τη Νέα Δημοκρατία, γιατί είτε ως μέλος της Πολιτικής Άνοιξης του Αντώνη Σαμαρά, είτε ως βουλευτής του ΛΑΟΣ, στη δεξαμενή της Νέα Δημοκρατίας στόχευε.
Και όλοι γνωρίζουμε τί σημαίνει να είσαι στόχος του Άδωνη.
Το θέμα όμως είναι ότι το μίσος και η οργή που ανέπτυξε κατά της παράταξης της οποίας σήμερα φέρει το αξίωμα του αντιπροέδρου, μετατρέπονταν σε κέρδος για το ΠΑΣΟΚ.
Γι΄αυτό άλλωστε και οι σχέσεις ΠΑΣΟΚ-ΠΟΛΑΝ και ΠΑΣΟΚ-ΛΑΟΣ, ήταν ιδιαιτέρως φιλικές.
Παρα ήταν φιλικές μπορεί να πει κανείς, αν θυμηθούμε ότι η ΠΟΛΑΝ του Αντώνη Σαμαρά ήταν αυτή που έβγαλε από το αδιέξοδο της εκλογής Π.τ.Δ το ΠΑΣΟΚ το 1995.
Που παρεμπιπτόντως, αν είχαμε οδηγηθεί ως χώρα σε εκλογές, τις οποίες όπως ήταν η κατάσταση τότε, θα τις κέρδιζε ο αείμνηστος Μιλτιάδης Έβερτ κάνοντας έναν υγιεινό περίπατο (αργότερα έβαλε το χεράκι του ο επίτιμος και έκανε πρωθυπουργό τον Σημίτη), θα άλλαζε και ο ρους της Ιστορίας για τη χώρα μας.
Άρα την εξαετία 1993-1999, στην ενεργό δράση της ΠΟΛΑΝ δηλαδή, αναπτύχθηκε και το πρώτο φλερτ μεταξύ Άδωνη και ΠΑΣΟΚ.
Μετά την απενεργοποίηση της ΠΟΛΑΝ, ο Άδωνης Γεωργιάδης πέρασε στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό, απ΄όπου και έγινε ευρέως γνωστός και από ΄κει, είτε την ώρα των τηλεπωλήσεων, είτε αργότερα μέσα από τη Βουλή, εξαπέλυε σε κάθε ευκαιρία αισχρές επιθέσεις εναντίον της Νέα Δημοκρατίας.
Όποιος τον έβλεπε, έλεγε, πως το μίσος που τρέφει αυτός ο άνθρωπος για τη Νέα Δημοκρατία και κυρίως για την οικογένεια Καραμανλή, είναι αγιάτρευτο.
Ένα μίσος το οποίο ήρθε σαν βούτυρο στο ψωμί του ΠΑΣΟΚ, αφού πέραν του ότι Άδωνις και ΛΑΟΣ είχαν υιοθετήσει τη συκοφαντική ρητορική τους στο έπακρο, δεν ήταν λίγες οι φορές που ειδικά ο σημερινός αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας με τις τοποθετήσεις και τις επερωτήσεις του στη Βουλή επάνω σε εξοπλιστικά θέματα, έμοιαζε περισσότερο για βουλευτής ΠΑΣΟΚ παρά για βουλευτής του ΛΑΟΣ.
Ερχόταν μάλιστα στιγμές που τον έβλεπες να ενδιαφέρεται περισσότερο και από τον Τσοχατζόπουλο, αλλά και απ΄τον Παπαντωνίου, για το αν παραλάβει και πότε με το καλό, η Νέα Δημοκρατία τα γερμανικά υποβρύχια που γέρνουν.
Γι΄αυτό άλλωστε και τον αποκαλούσαν οι βουλευτέ της Νέας Δημοκρατίας, δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ.
Για να έρθει το αποκορύφωμα το 2009 και να ειπωθεί από τον Γιώργο Καρατζαφέρη το αλήστου μνήμης ''Θα κάνω τον Παπανδρέου πρωθυπουργό αρκεί να πέσει ο Καραμανλής''.
Η επισφράγιση, ήρθε ένα χρόνο μετά, όταν σύσσωμο το ΛΑΟΣ και με πρωτεργάτη τον σημερινό αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, ψήφισαν μαζί με το ΠΑΣΟΚ και τη Ντόρα, με δόξα και τιμή, την υπαγωγή της χώρας στον αιμοδιψή μηχανισμό στήριξης των μνημονίων.
Με λίγα λόγια λοιπόν, ο Άδωνις Γεωργιάδης ανδρώθηκε πολιτικά συνεργαζόμενος και ταυτιζόμενος με το ΠΑΣΟΚ.
Γι΄αυτό ίσως και να αποφάσισε να ενταχθεί στη Νέα Δημοκρατία, όταν αυτή ξεκίνησε να συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ.
Αλλά και από την ημέρα που εντάχθηκε στο κόμμα, πάντοτε οραματιζόταν το μέλλον με κοινή πορεία των δύο κομμάτων.
Με λίγα λόγια και δια γυμνού οφθαλμού διαβλέπει κανείς εύκολα, την άρρηκτη σχέση που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και τον Άδωνη Γεωργιάδη.
Πόσο τιμητικό όμως είναι αυτό για τη Νέα Δημοκρατία;
Και με τί κριτήρια, έκανε αυτόν τον άνθρωπο αντιπρόεδρο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης;
Χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία μάλιστα.
Κανείς από τους κομματικούς, κοινοβουλευτικούς και εξωκοινοβουλευτικούς, δεν θυμάται τίποτα από τα παραπάνω;
Κανείς δεν αισθάνεται ότι τον θίγει το γεγονός;
Είπαμε, με ορισμένα πράγματα, είναι ν΄απορεί κανείς.
Να απορεί και να αναρωτιέται, αν τελικά σ΄αυτά τα οκτώ περίπου χρόνια της μετακαραμανλικής περιόδου, έχει μείνει κάτι που να θυμίζει ότι αυτό το κόμμα είναι η Νέα Δημοκρατία.
Η Νέα Δημοκρατία του Εθνάρχη Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου