Ε
Γιάννος και Θέμος. Ελληνικός Χρυσός και ΑΕΠΙ. Μικρά θαύματα στον καιρό της απουσίας των θαυμάτων. Γιατί όσο κι αν η χώρα είναι δεμένη χειροπόδαρα, όχι, δεν είναι όλοι ίδιοι.
του Νίκου Μωραΐτη
Θαύμα 1ο:
Πρόταση για σύσταση προανακριτικής επιτροπής που θα διερευνήσει -επιτέλους- ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες του πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ, Γιάννου Παπαντωνίου, για τα εξοπλιστικά κατέθεσαν οι βουλευτές της συγκυβέρνησης, με την υπογραφή του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου ανάμεσά τους.
Κατάλαβες γιατί δεν είναι όλοι ίδιοι;
Θαύμα 2ο:
15,3 εκατ. ευρώ θα επιστρέψει η εταιρεία «Ελληνικός Χρυσός» στο Δημόσιο για παράνομη χρηματοδότηση. Οι διαμαρτυρίες των κινήσεων πολιτών δεν πήγαν χαμένες.
Κατάλαβες γιατί δεν είναι όλοι ίδιοι;
Θαύμα 3ο:
Καθαρογράφηκε η απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου που αφορά στον Θέμο Αναστασιάδη. Πέντε εκατομμύρια ευρώ καλείται να επιστρέψει ο εκδότης στο ελληνικό Δημόσιο για αδικαιολόγητο πλουτισμό.
Κατάλαβες γιατί δεν είναι όλοι ίδιοι;
Θαύμα 4ο:
Όλους τους τραπεζικούς λογαριασμούς και τις θυρίδες των μελών της διοίκησης της ΑΕΠΙ δέσμευσε η Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθήνας μετά την έφοδο της οικονομικής αστυνομίας στα γραφεία της εταιρείας που λυμαίνεται επί 80 χρόνια τα πνευματικά δικαιώματα των ελλήνων δημιουργών.
Κατάλαβες γιατί δεν είναι όλοι ίδιοι;
Τέσσερις ιστορίες που χρονίζουν. Τέσσερις υποθέσεις που κανείς δεν περίμενε ποτέ ότι θα ξεσκεπαστούν, γιατί το δίκαιο του ισχυρού ήταν για δεκαετίες ισχυρότερο από το δίκαιο του νόμου.
Μία χώρα κατασπαραγμένη. Λαμόγια με ασυλία τύπου φαρ ουέστ – ό,τι αγοράζεται το αγοράζω, ό,τι εξαγοράζεται το εξαγοράζω. Για χρόνια σερίφηδες της ανομίας, καταπατητές κάθε δικαίου. Τώρα, ένας ένας περνάνε από το ταμείο ή το δικαστήριο.
Υποστηρικτές, εντολείς, αρωγοί, επωφελούμενοι, συνέταιροι των κυβερνήσεων που έφεραν μία χώρα στον γκρεμό. Από την ελεύθερη πτώση δεν γλιτώνεις όταν έχεις ήδη αρχίσει να πέφτεις, δεν απελευθερώνεται από τη μια στιγμή στην άλλη μία χώρα που τη βούτηξαν στην πτώχευση, που απώλεσε την ουσιαστική ελευθερία της, που ζει με τα δανεικά δυναστών. Να όμως που δεν είναι όλα παραδομένα. Να που οι φλόγες σιγοκαίνε.
Τέσσερα μικρά θαύματα στον καιρό της απουσίας των θαυμάτων, στην εποχή της φτωχοποίησης, την ώρα που οι πολίτες υποφέρουν, που οι άμυνες λιγοστεύουν. Όχι, δεν είναι όλοι ίδιοι και -για πρώτη φορά- αυτοί που κυβερνούν όπου μπορούν το δείχνουν. Στα άλλα, είναι βαριές οι αλυσίδες και τα χέρια πισθάγκωνα δεμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου